Pontyfikat Jana Pawła II trwał niemal 27 lat i był jednym z najdłuższych w historii
Wydawnictwo M
ISBN: 978-83-7595-757-0
Pontyfikat Jana Pawła II trwał niemal 27 lat i był jednym z najdłuższych w historii. Rozpoczął się wyborem ówczesnego metropolity krakowskiego na tron Piotrowy 16 października 1978 roku. Wówczas to kardynał Wojtyła przybrał imię na cześć i na znak kontynuacji, łączące imiona trzech swoich bezpośrednich poprzedników: Jana XXIII, papieża uśmiechu, Pawła VI, zapisanego w historii pontyfikatem obejmującym swym trwaniem czas przełomowego Soboru Watykańskiego II, oraz Jana Pawła I, który zmarł niedługo po wyborze na papieża.
Jan Paweł II w swojej posłudze był szczególnym apostołem miłosierdzia. W oczach świata – w momencie rozpoczęcia pontyfikatu podzielonego na dwie potęgi, pozostające ze sobą w konflikcie, tzw. zimnej wojnie – był symbolem nadziei na pokój. Orędował bowiem słowem i czynem jako charyzmatyczny papież za wolnością, godnością i poszanowaniem praw człowieka. Można śmiało wskazać, jak jego pracowitość, autorytet i determinacja wpłynęły pozytywnie na przemianę świata. Jednocześnie papież umocował w przestrzeni publicznej na nowo i z całą mocą wartości chrześcijańskie.
Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. To w tym miasteczku rodziła się jego wiara, powołanie i świętość. Szybko stracił matkę Emilię i starszego brata Edmunda, jeszcze przed narodzinami „Lolka” – jak go nazywano jako dziecko – małżeństwu Wojtyłów zmarła tuż po porodzie córka Olga. Karola wychowywał ojciec, po którym nosił imię. Jednak w latach okupacji, gdy zamieszkali w Krakowie, również on zmarł.
Przyszły papież w latach wojennych pracował jako robotnik w krakowskim kamieniołomie i w fabryce chemicznej „Solvay” – to na terenie tych zakładów wznosi się dziś Sanktuarium Miłosierdzia Bożego oraz Sanktuarium i Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się!”. Już wtedy Karol Wojtyła wstąpił do tajnego seminarium duchownego, a jednocześnie pisał wiersze i dramaty.
W 1946 roku przyjął święcenia kapłańskie. Rozwijał pracę duszpasterską – zwłaszcza z młodzieżą akademicką, i naukową – szczególnie w zakresie ludzkiej seksualności i łączenia z chrześcijaństwem filozofii współczesnej. W 1958 roku został najmłodszym biskupem w kraju.
Dzięki tej godności mógł twórczo uczestniczyć w Soborze Watykańskim II.
(...)
opr. aś/aś