Ekumeniczna święta

Na 25 listopada w Watykanie zaplanowano kanonizację niemieckiej zakonnicy Crescentii z Kaufbeuren, która jest przykładem dla dążącego do jedności chrześcijaństwa.

20 października 1682 roku w ubogiej rodzinie tkackiej Mateusza i Luizy Höss przyszło na świat szóste z ośmiorga dzieci: córka, która na chrzcie otrzymała imię Anna. Miasteczko Kaufbeuren liczyło wtedy 2500 mieszkańców. Dwie trzecie z nich należało do Kościoła protestanckiego. W tym środowisku w sercu dziewiętnastoletniej Anny Höss zrodziło się powołanie do życia konsekrowanego. Początek nowej drogi okazał się bardzo trudny: ubogiej rodziny nie było stać na przygotowanie odpowiedniego posagu dla córki pragnącej wstąpić do klasztoru. Boża Opatrzność znalazła jednak zaskakujące rozwiązanie tego problemu: nieoczekiwana interwencja i wsparcie materialne protestanckiego burmistrza pozwoliły Annie wstąpić w 1703 roku do zakonu franciszkanek. Od tego momentu rozpoczęła ona nowe życie, przyjmując imię Maria Crescentia, czyli „ta, która wzrasta”. Aż do śmierci nieustannie wzrastała w Bożej łasce, podążając drogą świętości.

W klasztorze szybko zaczęto cenić jej przykładną pobożność oraz nadzwyczajną obowiązkowość w pełnieniu wszystkich powierzonych zadań. Bardzo wcześnie została też obdarzona mistycznymi wizjami Osób Boskich i postaci Świętych, na które — jak sama to określiła — „spoglądała oczyma duszy przez wiarę”. Istotą jej doskonałości był jednak niezwykły charyzmat wychodzenia naprzeciw ludzkim potrzebom. Wieść o tej mądrej i dobrej franciszkance rozprzestrzeniła się z niewiarygodną wprost szybkością, i wnet do Kaufbeuren zaczęli zjeżdżać ludzie poszukujący pomocy i dobrej rady. Crescentia pomagała w rozwiązywaniu problemów codziennych, kwestii religijnych, a nawet trudności politycznych. Odpowiadała na setki listów, przypominając wszystkim, że „dobro jest czymś, o co należy wciąż walczyć”. Znamienny jest fakt, że jej pomocy doświadczali zarówno katolicy, jak i protestanci, a po jej śmierci czcili ją i jedni, i drudzy. Po ponad 250 latach rozwijającego się kultu, zostaje ona oficjalnie wpisana w poczet Świętych.

Crescentia jest pierwszą niemiecką Świętą trzeciego tysiąclecia i wzorem dla naszej epoki. Przekazuje nam przede wszystkim przykład ekumenizmu radykalnie realizowanego w życiu. Pozostaje także wspaniałym modelem zaangażowania kobiety na rzecz Kościoła i społeczeństwa. Wszystkich uczy pełnej aktualizacji życia chrześcijańskiego na co dzień.

opr. mg/mg