Stulecie fatimskie (fragmenty)
Nie potrzeba wiary w objawienia fatimskie, żeby móc je zaakceptować. Nie trzeba wierzyć, że Matka Boża naprawdę przemówiła do pastuszków, żeby uznać olbrzymi, historyczny wpływ zjawisk z Fatimy na cały wiek XX. Ktokolwiek spojrzy, choćby z zewnątrz, na wszystkie te wydarzenia, nie może oprzeć się wrażeniu wywieranemu przez łatwo dostrzegalne ramy tego fenomenu. Liczne zbiegi okoliczności, niewytłumaczalne znaki, uczestnicy wydarzeń fatimskich i to, co miało na nie wpływ, mają tak duży zasięg i znaczenie, że wręcz mimowolnie ulega się poczuciu obcowania z jednym z kluczowych momentów ubiegłego stulecia. Nawet najbardziej wrogie nastawienie nie może umniejszyć siły i wymowy samego zjawiska oraz jego późniejszych skutków.
Dlatego też wydarzenia w Fatimie mają dwa całkowicie odmienne wymiary. Z jednej strony stanowią one — dla wszystkich bacznych obserwatorów, wierzących i niewierzących — potężny ruch społeczny i polityczny o zasięgu światowym, wspólnotowym i osobistym: zaskakujący i niewytłumaczalny znak, który wykazuje szokujące związki z ogólnym rozwojem ostatnich kilkudziesięciu lat ludzkości. Z drugiej strony — wyłącznie dla osób wierzących — Fatima to zesłane z nieba orędzie, wzniosła interwencja, która trafnie i celowo nastawiona jest na konkretne i kluczowe wydarzenia naszych czasów.
W
ten sposób można wyraźnie odróżnić to, co stanowi „historię Fatimy” lub „Fatimę widzianą z zewnątrz”, od
„orędzia fatimskiego” lub „Fatimy widzianej od wewnątrz”.
Pierwszy z elementów, historyczny, to przede wszystkim
obiektywna i konkretna opowieść, która wiąże ze sobą fakty Joao César das Neves Niniejsza książka ma jedynie skromny zamiar prostego
i bezpośredniego opisania głównych zarysów obydwu elementów. Nie dąży do wyczerpania tematu, do uczoności lub
do szczegółowości. Streszcza obszerne i dobrze opracowane
źródła, pomija gąszcz drobiazgów i domysłów oraz gromadzi
informacje z bardzo różnych dziedzin w celu czytelnego nakreślenia najistotniejszych aspektów zjawiska, którego nadal
nie udało się całościowo ująć. Dobitność fenomenu Fatimy sprawia, że zadanie, które
normalnie prowadziłoby prosto do celu, staje się zajęciem
wymagającym. Treść obydwu elementów — historii i orędzia —
jest dość szeroka i różnorodna. Poza tym, jak już powiedziano, chociaż są one powiązane, nie trzeba wierzyć w drugi, aby
przyjąć pierwszy. Tyle tylko że tego typu podział ma poważne
konsekwencje. opr. ab/ab