Logos

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Logos

(gr. „słowo”, „orędzie”, „rozum”) W filozofii greckiej wyrazem tym oznaczano rozum, który przenika wszechświat i nim rządzi. W Starym Testamencie była mowa o Logosie jako o mocy stwórczej oraz o jej uosobionym samo-objawieniu (Iz 55, 10-11; Ps 33,6, 9; 107,20). Żydowski filozof, Filon z Aleksandrii (ok. 20 przed Chr. do ok. 50 po Chr.), łączył filozofię grecką z literaturą mądrościową Starego Testamentu, żeby ukazać Logos jako Boży wzorzec i cel aktywny w stworzeniu. W myśli św. Jana Logos jest istniejącym odwiecznym Słowem Bożym, przez które „wszystko się stało” i które „stało się Ciałem i zamieszkało między nami” (J 1, 1-14; 1 J 1, 1-2. Ap 19, 11-16)). „Słowny” charakter tego tytułu chrystologicznego podsuwa myśl, w jaki sposób objawienie Boga osiągnęło szczyt w historycznym wcieleniu Słowa. Od starożytności wyrazu „Logos” oraz wyrażenia „Syn Boży” używano wymiennie na oznaczenie drugiej Osoby Trójcy Przenajświętszej. Zob. apolinaryzm, apropriacja, arianizm, literatura mądrościowa, Słowo Boże, Sobór Nicejski I, teologia Janowa, tytuły chrystologiczne.

opr. mg/mg