Oktoechos

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Oktoechos

(gr. „osiem tonacji”) Księga liturgiczna używana w Kościele greckim podczas sprawowania liturgii własnych w ruchomym okresie od pierwszej niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego (kiedy to w Kościele greckim przypada uroczystość Wszystkich Świętych) do pierwszej niedzieli przedpościa. Okres ten się pokrywa z łacińską liturgią „czasu zwykłego”. Oktoechosu używa się razem z Triodionem, dopóki ta ostatnia księga nie zastąpi go całkowicie w Niedzielę Palmową i w Wielkim Tygodniu. Nazwa Oktoechos nawiązuje do ośmiu tonacji: w pierwszym tygodniu po zesłaniu Ducha Świętego używa się pierwszej tonacji, w drugim — następnej i tak dalej. Dzięki powtarzaniu ośmiotygodniowych cykli w pięćdziesięciu sześciu oficjach własnych — każdy tydzień ma osobne — w każdej z ośmiu tonacji powraca on przez większą część roku liturgicznego. Pierwotnie posługiwano się nim tylko w niedziele, później rozszerzono go także na dni powszednie i został nazwany „Wielkim Oktoechosem” lub „Parakletike” zob. Pentekostarion, Triodion.

opr. mg/mg