Rzeczy ostateczne

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Rzeczy ostateczne

To powszechnie przyjęte wyrażenie odpowiada temu samemu, co oznacza grecki wyraz ta eschata i łaciński novissima, czyli śmierć, sąd (zarówno szczegółowy pojedynczego człowieka, jak ostateczny całej ludzkości), niebo lub piekło. Te części składowe naszego przeznaczenia, z konieczności za naszego życia osłonięte tajemnicą, punkt szczytowy osiągają w samym Chrystusie, który jest Alfą i Omegą, Początkiem i Końcem (Ap 22, 13). Bez zajmowania wyraźnego stanowiska w sprawie współczesnych dyskusji o oczyszczeniu w chwili śmierci i o możliwości zbawienia wszystkich ludzi, dokonanego przez Boga nieskończenie miłosiernego, List Kongregacji Doktryny Wiary z roku 1979 zwraca uwagę na naukę Kościoła o zmartwychwstaniu całej osoby ludzkiej, oczyszczeniu w czyśćcu i o dwóch naszych ostatecznych możliwościach, niebie albo piekle (DH 4650-4659; ND 2317. Zob. apokatastaza, czyściec, niebo, piekło, sąd ostateczny, śmierć, tajemnica, wizja uszczęśliwiająca.

opr. mg/mg