Odnowa Kościoła

Bp Juan Abelardo Mata Guevara SDB
Ordynariusz Estelí (Nikaragua)

Odnowa Kościoła

Zabieram głos jako przedstawiciel mojej Konferencji Episkopatu i reprezentuję tu jej punkt widzenia. W swym przemówieniu odwołuję się do punktów 47., 64., 124. i 133. Instrumentum laboris. Nie może być nowego świata bez nowych ludzi; podobnie też nie może być nowego Kościoła bez nowych kapłanów. Wspólnota misyjna, jaką jest Kościół, potrzebuje reformować oraz odnawiać swe struktury i życie, swoją tożsamość i działalność.

Znajdujemy się w sytuacji podobnej do tej, w jakiej znalazł się Kościół po Soborze Trydenckim: we Włoszech, a krótko potem i we Francji, nastąpiła odnowa duchowieństwa i struktur seminaryjnych, czego następstwem była głęboka odnowa Kościoła. Dziś, po Soborze Watykańskim II, po późniejszych synodach i adhortacjach apostolskich, po encyklikach i ostatnich listach apostolskich, stoimy przed podobnym zadaniem: został nam dany Boży kairos dla odnowy Kościoła, w szczególności zaś kapłanów, poczynając od nas samych, biskupów, gdyż nasza posługa wpisuje się w eklezjologię wspólnoty i misji, której owocem jest wspólne działanie i duchowość jedności (Instrumentum laboris, 64). Na jakie aspekty tej odnowy warto zwrócić uwagę w świetle bogatego współczesnego nauczania?

Wspomnę tutaj tylko o dwóch aspektach.

1. Życie we wspólnocie. Adhortacja Pastores dabo vobis (n. 42) nakreśliła sylwetkę wzorowego kapłana diecezjalnego, zachęcając księży do życia we wspólnocie apostolatu, wzorowanej na pierwotnym Kościele. Czyż nie nadeszła chwila, by teraz zachęcić z kolei biskupów, ażeby przez wspólne posługiwanie z kapłanami ponownie odkryli pierwotne znaczenie pojęcia episkopion? Pamiętajmy, że Pan Jezus rozsyłając swych uczniów przykazał im, aby wyruszyli w drogę bez żadnych zbędnych przedmiotów, ale z towarzyszem (por. Mk 6, 7-13).

2. Głoszenie kerygmatu. W Ecclesia in America (n. 36) czytamy, że biskup, przy współpracy kapłanów, diakonów, osób konsekrowanych i świeckich, ma za zadanie zrealizować ogólny plan działalności duszpasterskiej, który winien być spójny i wielostronny oraz obejmować wszystkich wiernych. Punkty 18-25 adhortacji Catechesi tradendae są szczególnie ważne, bo pozwalają dokładnie zdefiniować pojęcia kerygmatu i katechezy (por. Instrumentum laboris, 102, 104; Redemptoris missio, 44). Świeccy, do których docierają nasze misje ewangelizacyjne, otrzymują dzięki nim formację doktrynalną i sami podejmują działalność apostolską. Dzięki głoszeniu kerygmatu powstają spójne i aktywne ewangelizacyjnie wspólnoty parafialne oraz rozwija się duszpasterstwo młodych, którym należy wskazywać drogę i pomagać w rozpoznawaniu powołania. Powstają też nowe seminaria, które nie powinny ograniczać się do wpajania akademickiej wiedzy i powierzchownej pobożności, lecz kształtować prawdziwych uczniów Jezusa, gorliwych misjonarzy i duszpasterzy, oddanych służbie Bogu.

opr. mg/mg