Władza to służba

Obchodzimy Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata. Jakie przesłanie, wskazówki powinny wynikać z królowania Jezusa dla obecnie rządzących?

— W dialogu Chrystusa z Piłatem właśnie on zaczął spór o władzę. Namiestnik rzymski, przekonany o swej bezwzględnej przewadze nad Chrystusem, mówił, że ma prawo Go uwolnić, ma też prawo skazać. Jezusowe słowa: nie miałbyś żadnej władzy nade mną, gdyby ci z góry nie była dana, stanowią klucz do zrozumienia istoty władzy wszystkich rządzących. To Bóg niejako dzieli się swoją władzą z ludźmi, których w wolnych wyborach wskazuje społeczeństwo. Dla rządzących oznacza to kierowanie się tym, co daje mocny fundament życia społecznego, a w naszym najgłębszym przekonaniu jest to uznanie Bożego prawa w całej rozciągłości, a więc i w zakresie polityki, i gospodarki, ustawodawstwa społecznego, a nade wszystko życia religijnego. Swoim uczniom Jezus mówił: „Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was" (Mt 20, 25). Jezus stwierdza, że władza to służba. Dlatego Jego królestwo to prawda i życie, świętość i łaska, sprawiedliwość, miłość i pokój.

W jaki zatem sposób my, chrześcijanie możemy wyegzekwować od rządzących naszym krajem to, by ich rządy sprawowane byty mądrze, a Chrystusowy wzór panowania nie był tylko „kurzącym" się ideałem?

- Historia uczy, że nie zawsze łatwo egzekwuje się od rządzących takie sprawowanie władzy, aby odpowiadało Chrystusowemu wzorcowi panowania. Są niekiedy tak zapatrzeni w siebie, że uciekają się nawet do odwetu w postaci groźnych i okrutnych represji. Na szczęście tak trudne doświadczenie mamy już za sobą. Ale w demokracji wybór nie zawsze idzie w kierunku obiektywnie pomyślnym. Trzeba więc stale przygotowywać nowych ludzi, a więc prowadzić szeroko rozumianą pedagogizację życia społecznego.

Mamy znakomite dokumenty społecznej doktryny papieży, a daleko nie szukając - Pawła VI, Jana Pawła II i już wielokrotne wypowiedzi Benedykta XVI. Poza tym skuteczną drogą jest modlitwa o opamiętanie się rządzących, gdyby posunęli się nazbyt daleko i odeszli całkowicie od ideałów, jakich wymaga Chrystusowy wzór panowania. Modlitwa, która jest także subtelnym przypominaniem problemów, a nade wszystko wołaniem o Bożą pomoc, gdy sami sobie nie wystarczamy.

Ideał władzy to jedno, posłuszeństwo wobec panującego to drugie. Co zrobić, gdy wypełnianie swoich obowiązków wobec Chrystusa i wobec panujących w danym kraju stają się rozbieżne? Czy funkcjonuje wówczas zasada „mniejszego zła"?

— Ta sprawa jest bardzo złożona. Mieliśmy w naszej najnowszej historii przykłady, kiedy wybór mniejszego zła miał się okazać, i być może doraźnie tak było, wyborem lepszej drogi. Zwalczanie zła złem prowadzi do jeszcze większego zła, bo po prostu mnoży zło. Trzeba je więc zwyciężać dobrem (Rz 12, 21). Apostoł Paweł też nie żył w łatwych czasach, ale adresatom „Listu do Rzymian" wskazał, że „nie ma władzy, która by nie pochodziła od Boga" (13, 1). Zwróćmy uwagę, że Apostoł mówi o władzy, nie zaś o tych, co tę władzę sprawują. Więc chrześcijanie winni zwracać uwagę na niedostatki w kierowaniu państwem. To jest na pewno bardzo skuteczne i na pewno kształtuje świadomość społeczną. Nie należy rezygnować z takich form obecności w życiu społecznym. Ale nie wystarczy sama krytyka. Trzeba ukazywać pozytywny wybór drogi lepszej. To jest m.in. zadanie opozycji, które nie powinno się kończyć na dążeniu do odzyskania, czy do zdobycia władzy. Niech rządzi ten, kto umie lepiej rządzić. i

Biskup Jan Bernard Szlaga, urodził się 24 maja 1940 r. w Gdyni. Święcenia kapłańskie przyjął w czerwcu 1963 r., po czym pracował jako wikariusz w Lęgu i Jabłonowie Pomorskim. W1968 r. na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał tytuł magistra teologii oraz stopień licencjata teologii w zakresie nauk biblijnych. W latach 1972-1973 odbyt studia specjalistyczne w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. Trzy lata później habilitował się na Wydziale Teologicznym KUL, po czym w 1979 r. został powołany na stanowisko docenta i kierownika Katedry Egzegezy Ksiąg Narracyjnych Nowego Testamentu. W roku 1983 został powołany na stanowisko profesora w tejże katedrze i uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Sześć lat wcześniej został profesorem egzegezy w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. Na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim pełnił funkcje: prodziekana (1979-1981), później dziekana Wydziału Teologicznego (1981 -1984), wreszcie prorektora (od 1984). 26 maja 1988 r. został podniesiony do godności biskupa tytularnego i pomocniczego chełmińskiego. 19 marca 1992 r. został mianowany biskupem diecezji chełmińskiej (25 marca 1992 r. zmiana nazwy na pelplińską). Uroczysty ingres do bazyliki katedralnej w Pelplinie miał miejsce 24 maja 1992 r. Biskup Szlaga jest min.: członkiem Rady Naukowej Episkopatu Polski, Komisji Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu oraz specjalnej Komisji Episkopatu Polski ds. Dialogu z Polską Radą Ekumeniczną.

opr. mg/mg