Narodowa i wyznaniowa różnorodność pozytywnym znakiem czasu

Ksiądz Biskup został delegatem KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji w marcu br. Jakie zadania i wyzwania w związku z tym stoją przed Księdzem Biskupem?

- Odpowiedź na to pytanie jest jednocześnie prosta i złożona. Prosta, gdyż pełnienie powierzonej mi funkcji stanowić będzie kontynuację dotychczasowych wysiłków duszpasterskich biskupów i kapłanów. Praca ta, jak podkreśliłem w przesłaniu „Troska i odpowiedzialność", będzie nawiązywać przede wszystkim do przykładu głębokiej miłości, jaką zawsze okazywał wszystkim swoim rodakom Sługa Boży Jan Paweł II. Jest dla mnie duchowym natchnieniem gorliwe zaangażowanie na rzecz Polonii także arcybiskupa Józefa Gawliny, kardynała Władysława Rubina, arcybiskupa Szczepana Wesołego i biskupa Ryszarda Karpińskiego.

Otwarte serce wobec Polaków przebywających za granicą stało się również duchowym dziedzictwem działalności dzisiaj już Sług Bożych: prymasa kard. Augusta Hlonda i Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego. Podobnie i prymas kard. Józef Glemp, w tak niełatwych i przełomowych dla Polski czasach, był i jest dla Polonii - i dla mnie osobiście - przykładem służby Jezusowi Chrystusowi i Kościołowi, a tym samym budowania jedności we współczesnych dziejach narodu polskiego.

Natomiast trudność i złożoność odpowiedzi na pytanie o nowe zadania i wyzwania dla mnie jako delegata KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji wynika z faktu, iż w znaczącym tempie w wielu krajach zmieniają się społeczno-polityczne uwarunkowania życia emigracji - nie tylko polskiej. Wczytując się w dokumen-

ty publikowane w ostatnich latach przez Stolicę Apostolską, mam jednak głęboką nadzieję, że zmiany te nie przybiorą nigdy jakiejkolwiek formy niezdrowej rywalizacji czy wręcz złowrogości, a nawet agresji pomiędzy ludźmi różnych narodowości. Przeciwnie, istnieją poważne podstawy ku temu, aby różnorodność narodowa i wyznaniowa stanowiła pozytywny „znak czasu", który z pomocą Bożą będziemy w stanie ukierunkować w stronę autentycznego dobra - „nie bądźcie sobie w niczym dłużni poza wzajemną miłością" (Rz 13, 8).

Jakiego rodzaju opieki duszpasterskiej wymagają emigranci z Polski?

- Podczas spotkania Ojca Świętego Benedykta XVI z duchowieństwem w archikatedrze warszawskiej (25 maja 2006 roku) usłyszeliśmy słowa, które dla opieki duszpasterskiej wobec emigrantów z Polski mają zasadnicze znaczenie.

Ojciec Święty zwrócił wówczas naszą uwagę na konieczność zintensyfikowania troski o opuszczających Ojczyznę. Podkreślił, że wyjeżdżającym winni towarzyszyć kapłani, którzy w łączności z lokalnymi Kościołami podejmą pracę duszpasterską wśród emigracji. W tym samym kontekście Benedykt XVI jakby poszerzył perspektywę duszpasterstwa emigracyjnego, apelując o dalszy rozwój ducha misyjnego wśród polskich kapłanów, osób życia konsekrowanego i katolików świeckich.

Wypowiedział więc Ojciec Święty na sposób syntetyczny to, co moglibyśmy nazwać programem opieki duszpasterskiej: „Kapłani polscy, nie bójcie się opuścić wasz bezpieczny i znany świat, by służyć tam, gdzie brak kapłanów i gdzie wasza wielkoduszność przyniesie wielokrotne owoce! «Trwajcie mocni w wierze!» Również wam powierzam to motto mojej pielgrzymki. Bądźcie autentyczni w waszym życiu i posłudze. Wpatrzeni w Chrystusa, żyjcie życiem skromnym, solidarni z wiernymi, do których jesteście posłani. Służcie wszystkim, czekajcie na nich w parafiach i w konfesjonałach, towarzyszcie nowym ruchom i wspólnotom, wspierajcie rodziny, nie traćcie więzi z młodzieżą, pamiętajcie o ubogich i opuszczonych. Gdy będziecie żyli wiarą, Duch Święty wam podpowie, co macie mówić, jak macie służyć" („Trwajcie mocni w wierze. Przemówienia i homilie Benedykta XVI w Polsce", 25-28 maja 2006, Michalineum, Marki 2006, s. 27). Ś

Bp Zygmunt Zimowski, urodził się w 1949 r. w Kupieninie. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk bp. Jerzego Ablewicza w Tarnowie w 1973 r. Studiował teologię dogmatyczną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał licencjat, a na Uniwersytecie Leopolda Franciszka w Insbrucku napisał doktorat z zakresu teologii dogmatycznej. Pracował w watykańskiej Kongregacji Wiary, był też postulatorem w Kongregacji ds. Kanonizacyjnych przy procesach Karoliny Kózkówny i ks. Romana Sitki oraz Marii Julitty Ritz. Biskupem radomskim mianował go Jan Paweł II w 2002 r. Jest członkiem Rady ds. Ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski, przewodniczącym Komisji Nauki Wiary, członkiem Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski, a od 6 marca delegatem Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji.

opr. mg/mg