W przyjaźni z Ormiańskim Kościołem Apostolskim

Benedykt XVI

W przyjaźni z Ormiańskim Kościołem Apostolskim

15 maja — Jerozolima. Wizyta w katedrze św. Jakuba

Wielce Błogosławiony!

Serdecznie pozdrawiam Wielce Błogosławionego z braterską miłością w Panu i składam najlepsze życzenia, którym towarzyszy modlitwa w intencji zdrowia i posługi. Jestem wdzięczny za to, że mogłem nawiedzić ten kościół katedralny św. Jakuba znajdujący się w sercu starej ormiańskiej dzielnicy Jerozolimy i spotkać się z czcigodnym duchowieństwem patriarchatu, a także z członkami wspólnoty ormiańskiej Świętego Miasta.

Nasze dzisiejsze spotkanie, odbywające się w atmosferze serdeczności i przyjaźni, jest kolejnym krokiem na drodze ku jedności, której Pan pragnie dla wszystkich swych uczniów. W ostatnich dziesięcioleciach dzięki łasce Bożej byliśmy świadkami znaczącego rozwoju relacji między Kościołem katolickim a Ormiańskim Kościołem Apostolskim. Uważam to za wielkie błogosławieństwo, że w minionym roku miałem możność spotkać się z najwyższym patriarchą i katolikosem wszystkich Ormian Karekinem ii oraz katolikosem Cylicji Aramem i. Ich wizyty w Stolicy Apostolskiej oraz chwile wspólnej modlitwy umocniły naszą przyjaźń i potwierdziły nasze zaangażowanie w świętą sprawę dążenia do jedności chrześcijan.

W duchu wdzięczności Panu pragnę też wyrazić uznanie dla niezłomnego zobowiązania Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego do dalszego udziału w dialogu teologicznym między Kościołem katolickim a przedchalcedońskimi Kościołami Wschodu. W tym dialogu, wspieranym modlitwą, nastąpił postęp — przezwyciężono ciążące dawne nieporozumienia i jest on bardzo obiecujący na przyszłość. Szczególnym znakiem nadziei jest niedawny dokument poświęcony naturze i misji Kościoła, przygotowany przez Komisję Wspólną i przedstawiony Kościołom do przeanalizowania i oceny. Razem zawierzmy prace Komisji Wspólnej Duchowi mądrości i prawdy, aby mogły wydać obfite owoce w zakresie wzrostu jedności chrześcijan i przyczynić się do szerzenia Ewangelii wśród ludzi naszych czasów.

Wspólnota ormiańska w Jerozolimie od pierwszych wieków chrześcijaństwa miała wspaniałą historię, charakteryzującą się w szczególności nadzwyczajnym rozkwitem życia monastycznego i kultury monastycznej, powiązanych z miejscami świętymi oraz tradycjami liturgicznymi, które rozwijały się wokół nich. Ta czcigodna katedra wraz z patriarchatem oraz różnymi powiązanymi z nią instytucjami edukacyjnymi i kulturalnymi są świadectwem długiej i wspaniałej historii. Modlę się, aby wasza wspólnota nieustannie czerpała nowe życie ze swych bogatych tradycji i była umacniana w tym świętym mieście w swym świadectwie o Jezusie Chrystusie oraz mocy Jego zmartwychwstania (por. Flp 3, 10). Zapewniam również obecne tu rodziny — a zwłaszcza dzieci i młodzież — o szczególnej pamięci w modlitwie. Drodzy przyjaciele, ja z kolei proszę was, byście modlili się ze mną o to, żeby wszyscy chrześcijanie w Ziemi Świętej pracowali razem, wielkodusznie i gorliwie głosząc Ewangelię naszego pojednania w Chrystusie oraz nadejście Jego Królestwa świętości, sprawiedliwości i pokoju.

Wielce Błogosławiony, raz jeszcze dziękuję za uprzejme przyjęcie i z serca proszę Boga o obfite błogosławieństwo dla Ciebie, całego duchowieństwa i wiernych Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego w Ziemi Świętej. Niech radość i pokój zmartwychwstałego Chrystusa zawsze będą z wami.

opr. mg/mg