Przed pustym grobem

Podczas Mszy św. odprawianej w poniedziałek 3 listopada rano przy ołtarzu Katedry Bazyliki Watykańskiej Papież Franciszek wspominał kardynałów, arcybiskupów i biskupów zmarłych w ostatnim roku. W okresie od 11 listopada 2013 r. do 20 sierpnia 2014 r. zmarło 10 kardynałów: Bartolucci, Carles Gordó, Da Cruz Policarpo, Delly, Cé, Lourdusamy, Agré, Marchisano, Clancy i Szoka, a od 30 października 2013 r. do 26 października 2014 r. — 111 arcybiskupów i biskupów. Mszę św. z Papieżem koncelebrowało 36 kardynałów — wśród nich: Sekretarz Stanu Parolin, dziekan Kolegium Kardynalskiego Sodano oraz Re — i 25 duchownych; asystowali kardynałowie Nicora i Coppa. Byli także obecni m.in. biskupi i prałaci z Kurii Rzymskiej oraz członkowie korpusu dyplomatycznego akredytowanego przy Stolicy Apostolskiej. Śpiewy liturgiczne wykonały chóry Kaplicy Sykstyńskiej i «Mater Ecclesiae».

Tę Mszę św. dzięki Słowu Bożemu w pełni oświeca wiara w zmartwychwstanie. Prawda ta mozolnie dojrzewała w Starym Testamencie, a pojawia się w sposób wyraźny w wydarzeniu, o którym słuchaliśmy — w zbiórce na ofiarę przebłagalną za zmarłych (2 Mch 12, 43-46).

Całe Objawienie Boże jest owocem dialogu między Bogiem i Jego ludem, i wiara w zmartwychwstanie także jest związana z tym dialogiem, który towarzyszy wędrówce ludu Bożego w historii. Nie dziwi, że tak wielka tajemnica i tak decydująca, tak nadludzka, jak zmartwychwstanie wymagała całego procesu, tyle czasu, ile było potrzeba, aż do Jezusa Chrystusa. On może powiedzieć: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem» (J 11, 25), ponieważ w Nim ta tajemnica nie tylko objawia się w pełni, ale się urzeczywistnia, zachodzi, staje się po raz pierwszy i ostateczny rzeczywistością. Ewangelia, której wysłuchaliśmy, łącząca — w wersji Marka — opowiadanie o śmierci Jezusa i o pustym grobie, stanowi szczyt całej tej drogi: jest wydarzeniem zmartwychwstania, które jest odpowiedzią na długie poszukiwania ludu Bożego, na poszukiwanie każdego człowieka i całej ludzkości.

Każdy z nas jest wezwany do zagłębienia się w to wydarzenie. Jesteśmy wezwani, by stanąć najpierw przed krzyżem Jezusa, jak Maryja, jak kobiety, jak setnik; by usłyszeć krzyk Jezusa i Jego ostatnie tchnienie, i w końcu ciszę; tę ciszę, która trwa przez całą Wielką Sobotę. A potem jesteśmy wezwani, aby pójść do grobu i zobaczyć, że wielki kamień został odsunięty; aby wysłuchać słów: «Powstał, nie ma Go tu» (Mk 16, 6). Tam jest odpowiedź. Tam jest fundament, skała. Nie w «przekonujących słowach mądrości», lecz w żywym słowie krzyża i zmartwychwstania Jezusa.

To jest to, co głosi apostoł Paweł: Jezus Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały. Jeśli On nie zmartwychwstał, nasza wiara jest próżna i krucha. Ale ponieważ On zmartwychwstał, co więcej, On jest Zmartwychwstaniem, to nasza wiara jest pełna prawdy i życia wiecznego.

Odnawiając tradycję, składamy dzisiaj Ofiarę eucharystyczną za naszych braci kardynałów i biskupów, zmarłych w ostatnich dwunastu miesiącach. Naszą modlitwę ubogacają uczucia, wspomnienia, wdzięczność za świadectwo osób, które znaliśmy, z którymi dzieliliśmy posługę w Kościele. Wiele ich twarzy pamiętamy; a na wszystkich, każdego z nich Ojciec patrzy ze swoją miłosierną miłością. Oprócz spojrzenia Ojca niebieskiego jest spojrzenie Matki, która wstawia się za tymi swoimi umiłowanymi synami. Oby wspólnie z wiernymi, którzy służyli tu na ziemi, mogli cieszyć się radością nowego Jeruzalem.

opr. mg/mg