Mądrość i odwaga

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

W Ewangelii tej niedzieli (J 14, 15-21) są dwa przesłania — przestrzeganie przykazań i obietnica Ducha Świętego.

Jezus łączy miłość do Niego z przestrzeganiem przykazań, a kładzie na to nacisk w swojej Mowie pożegnalnej: «Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania» (w. 15); «kto ma przykazania moje i je zachowuje, ten Mnie miłuje» (w. 21). Jezus nas prosi, żebyśmy Go kochali, ale wyjaśnia — ta miłość nie wyczerpuje się w pragnieniu Go czy w uczuciu, nie, wymaga gotowości, by pójść Jego drogą, to znaczy kierować się wolą Ojca. A ta wyraża się w przykazaniu wzajemnej miłości — pierwszej miłości [w zastosowaniu] — danym przez samego Jezusa: «Jak Ja was umiłowałem, żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie» (J 13, 34). Nie powiedział: «Miłujcie Mnie tak, jak Ja was umiłowałem», ale: «miłujcie się wzajemnie tak, jak Ja was umiłowałem». On nas miłuje, nie prosząc o odwzajemnienie. Miłość Jezusa jest bezinteresowna, nigdy nie prosi nas o odwzajemnienie. A chce, żeby ta Jego bezinteresowna miłość stała się konkretną formą życia między nami — taka jest Jego wola.

Aby pomóc uczniom iść tą drogą, Jezus obiecuje, że będzie prosił Ojca o zesłanie «innego Parakleta» (w. 16), to znaczy Pocieszyciela, Obrońcy, który by zajął Jego miejsce i dał im mądrość, by słuchali i odwagę, by stosowali się do Jego słów. To właśnie Duch Święty, który jest darem miłości Boga, zstępuje do serca chrześcijanina. Po tym, jak Jezus umarł i zmartwychwstał, Jego miłość została dana tym, którzy w Niego wierzą i są ochrzczeni w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Ten Duch ich prowadzi, oświeca ich, umacnia, aby każdy mógł postępować w życiu, również pośród przeciwności i trudności, w radościach i cierpieniach, pozostając na drodze Jezusa. Jest to możliwe właśnie wtedy, gdy człowiek jest posłuszny Duchowi Świętemu, ażeby On przez swoją czynną obecność mógł nie tylko pocieszać, ale też przemieniać serca, otwierać je na prawdę i na miłość.

W obliczu doświadczenia błędu i grzechu — które wszyscy popełniamy — Duch Święty pomaga nam nie poddawać się i sprawia, że w pełni pojmujemy sens słów Jezusa i nimi żyjemy: «Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania» (w. 15). Przykazania nie zostały nam dane jako coś w rodzaju lustra, w którym możemy zobaczyć odbite nasze nędze, nasze niekonsekwencje. Nie, nie są tym. Słowo Boże jest nam dane jako Słowo życia, które przemienia serce, życie, które odnawia, które nie osądza, żeby potępić, lecz uzdrawia, a jego celem jest przebaczenie. Takie jest Boże miłosierdzie. Słowo, które jest światłem dla naszych kroków. A to wszystko jest dziełem Ducha Świętego! On jest darem Boga, jest samym Bogiem, który nam pomaga być osobami wolnymi, osobami, które chcą i umieją kochać, osobami, które zrozumiały, że życie jest misją, żeby głosić wspaniałe rzeczy, jakie Pan czyni w tym, kto się Mu zawierza.

Niech Maryja Dziewica, wzór Kościoła, który umie słuchać Słowa Bożego i przyjmować dar Ducha Świętego, pomaga nam żyć z radością Ewangelią, ze świadomością, że wspiera nas Duch, ogień Boży, który rozpala serca i oświeca nasze kroki.

Po modlitwie «Regina caeli» Papiez powiedzial:

Drodzy bracia i siostry, jutro przypada setna rocznica urodzin w Wadowicach, w Polsce, św. Jana Pawła II. Wspominamy go z wielką miłością i z wielką wdzięcznością. Jutro rano, o godz. 7, odprawię Mszę św., która będzie transmitowana na cały świat, przy ołtarzu, gdzie złożone są jego śmiertelne szczątki. Niech z nieba nadal oręduje on za ludem Bożym i wyjednuje pokój na świecie.

W niektórych krajach zostały wznowione liturgie odprawiane z udziałem wiernych; w innych rozważa się tę możliwość; we Włoszech od jutra można będzie celebrować Mszę św. z ludem; lecz proszę, przestrzegajmy nadal dawanych nam norm, przepisów, aby w ten sposób chronić zdrowie każdego oraz ludu.

W maju w licznych parafiach tradycyjnie odprawiane są Msze św. z pierwszą komunią. Oczywiście z powodu pandemii ta piękna chwila wiary i święta została odroczona. Dlatego pragnę przesłać serdeczne pozdrowienie chłopcom i dziewczynkom, którzy mieli po raz pierwszy przyjąć Eucharystię. Moi drodzy, zachęcam was do przeżywania tego czasu oczekiwania jako sposobności do tego, by lepiej się przygotować — poprzez modlitwę, czytanie katechizmu, żeby pogłębiać znajomość Jezusa, wzrastać w dobroci i służbie innym. Dobrej drogi!

Dzisiaj rozpoczyna się Tydzień Laudato si', który zakończy się w przyszłą niedzielę, kiedy wspominana będzie piąta rocznica opublikowania tej encykliki. W tym czasie pandemii, kiedy jesteśmy bardziej świadomi znaczenia troski o nasz wspólny dom, mam nadzieję, że cała refleksja i wspólne zaangażowanie pomogą kształtować i umacniać konstruktywne postawy dbałości o świat stworzony.

I wszystkim życzę miłej niedzieli. Proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie. Dobrego obiadu i do zobaczenia.

opr. mg/mg