Przemówienie do pielgrzymów z archidiecezji krakowskiej, 10.10.2018
Przed audiencją generalną w środę 10 października rano Papież Franciszek spotkał się w Auli Pawła VI z uczestnikami pielgrzymki zorganizowanej przez archidiecezję krakowską z okazji przypadającej 16 października 40. rocznicy wyboru Papieża Jana Pawła II. Po słowach metropolity krakowskiego abpa Marka Jędraszewskiego Ojciec Święty wygłosił następujące przemówienie:
Drodzy Bracia i Siostry!
Witam was i dziękuję za okazaną serdeczność! Dziękuję arcybiskupowi Markowi za miłe słowa i pozdrawiam po bratersku obecnego tu kardynała Stanisława i biskupów.
Przybyliście tu jako przedstawiciele świętego Kościoła Bożego, który jest w Krakowie, a który przyjął mnie z otwartymi ramionami latem 2016 r. Przybyliście razem z waszymi pasterzami i osobami konsekrowanymi, aby dziękować Bogu za życie i pontyfikat św. Jana Pawła II, w przededniu 40.rocznicy jego wyboru na Stolicę Piotrową. Serdecznie witam was wszystkich, a szczególnie ubogich, chorych i licznych młodych, którzy biorą udział w tej pielgrzymce.
Św. Jan Paweł II wzbogacił Kościół powszechny wielką obfitością darów, które w dużej mierze zaczerpnął ze skarbca wiary i świętości waszej ziemi i waszego Kościoła. Nosił w sercu i — jeśli tak można powiedzieć — w ciele świadectwo świętych Krakowa: od św. Stanisława i św. Jadwigi Królowej do św. Alberta i św. Faustyny. Od nich uczył się bezgranicznego oddania Bogu i wielkiej wrażliwości na każdego człowieka; oddania i wrażliwości, które przejawiały się w jego posłudze kapłańskiej, biskupiej i papieskiej. Otrzymał od Boga wielki dar umiejętności odczytywania znaków czasu w świetle Ewangelii i potrafił z niego korzystać, tak by wydawał owoce dla dobra jego narodu, waszego narodu, który pośród różnych bolesnych wydarzeń nigdy nie utracił ufności w Bogu i wierności własnej kulturze, zakorzenionej w duchu chrześcijańskim.
Wierny tym korzeniom, starał się, aby Kościół zawsze stał na straży niezbywalnych praw człowieka, rodziny i narodów, aby był znakiem pokoju, sprawiedliwości i integralnego rozwoju całej rodziny ludzkiej. Równocześnie zawsze podkreślał pierwszeństwo łaski i posłuszeństwa woli Bożej przed jakąkolwiek ludzką kalkulacją.
Ta bogata spuścizna, jaką zostawił nam św. Jan Paweł II, jest dla nas — a w sposób szczególny dla jego rodaków — wyzwaniem, abyśmy byli wierni Chrystusowi i odpowiadali z radosnym oddaniem na powołanie do świętości, które Pan kieruje do każdego i każdej z nas w naszej konkretnej sytuacji osobistej, rodzinnej i społecznej.
Drodzy bracia i siostry, św. Jan Paweł II wciąż czuwa nad Kościołem, który jest w Krakowie, a który bardzo kochał! Z nieba towarzyszy waszej drodze: rodzin, młodych i dziadków, kapłanów, sióstr zakonnych i wszystkich konsekrowanych; osób najbardziej doświadczonych przez życie i cierpiących. Ja również polecam się jego wstawiennictwu. Dziękuję wam za tę wizytę i błogosławię wszystkim wam i całej wspólnocie diecezjalnej Krakowa. Proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie.
A zanim udzielę wam błogosławieństwa, proszę was wszystkich o odmówienie modlitwy Zdrowaś Maryjo do Matki Bożej.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (11/2018) and Polish Bishops Conference