Codzienne świadectwo odwagi i poświęcenia

Drodzy Bracia i Siostry!

Dzisiaj obchodzimy Międzynarodowy Dzień Pielęgniarza i Pielęgniarki, w kontekście Międzynarodowego Roku Pielęgniarki i Położnej, ogłoszonego przez Światową Organizację Zdrowia. W tym samym dniu wspominamy także dwusetną rocznicę urodzin Florence Nightingale, która zapoczątkowała nowoczesne pielęgniarstwo.

W tym historycznym momencie, naznaczonym światowym kryzysem zdrowia, spowodowanym pandemią wirusa covid-19, odkryliśmy na nowo, jak fundamentalną rolę odgrywają pielęgniarki, pielęgniarze, a także położne. Codziennie widzimy świadectwo odwagi i poświęcenia pracowników służby zdrowia, zwłaszcza pielęgniarek i pielęgniarzy, którzy z profesjonalizmem, poświęceniem, poczuciem odpowiedzialności i miłością bliźniego pomagają osobom dotkniętym wirusem, narażając nawet swoje zdrowie. Świadczy o tym fakt, że niestety wielu pracowników służby zdrowia zmarło, pełniąc wiernie swą służbę. Modlę się za nich — Pan zna imię każdego z nich — i za wszystkie ofiary tej epidemii. Niech zmartwychwstały Pan da każdemu światło raju, a ich rodzinom pocieszenie wiary.

Pielęgniarki i pielęgniarze zawsze odgrywali główną rolę w opiece zdrowotnej. Każdego dnia, w kontakcie z chorymi, doświadczają traumy, jaką powoduje cierpienie w życiu człowieka. Są to mężczyźni i kobiety, którzy postanowili odpowiedzieć «tak» na szczególne powołanie — do bycia miłosiernymi samarytanami, którzy biorą odpowiedzialność za życie i rany bliźniego. Stróże i słudzy życia, stosując niezbędne terapie, zaszczepiają odwagę, nadzieję i zaufanie (por. Nowa karta pracowników służby zdrowia, nn. 1-8).

Drogie pielęgniarki i drodzy pielęgniarze, odpowiedzialność moralna kieruje waszym profesjonalizmem, który nie sprowadza się do wiedzy naukowo-technicznej, ale jest stale oświecany przez ludzką i humanizującą relację z chorym. «Pielęgnując kobiety i mężczyzn, dzieci i starców w każdej fazie ich życia, od narodzin po śmierć, nieustannie słuchacie, nastawieni na to, by zrozumieć, jakie są potrzeby danego chorego w fazie, w jakiej się znajduje. Ze względu na szczególny charakter każdej sytuacji w istocie nigdy nie wystarcza postępować według protokołu, lecz potrzebny jest ciągły — i uciążliwy! — wysiłek rozeznawania i poświęcania uwagi poszczególnej osobie» (przemówienie do członków włoskiej Federacji Izb Pielęgniarskich, 3 marca 2018 r.; w: «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 3-4/2018, s. 21).

Wy — myślę również o położnych — jesteście blisko ludzi w kluczowych momentach ich życia, jak narodziny i śmierć, choroba i powrót do zdrowia, aby im pomagać przezwyciężyć najbardziej traumatyczne sytuacje. Czasami jesteście przy nich, gdy umierają, dając pocieszenie i ulgę w ich ostatnich chwilach. Ze względu na to wasze oddanie należycie do «świętych z sąsiedztwa» (por. homilia, 9 kwietnia 2020 r.). Jesteście obrazem Kościoła — «szpitala polowego», wypełniającego nadal misję Jezusa Chrystusa, który był blisko i uzdrawiał osoby cierpiące z powodu wszelkiego rodzaju zła, i pochylał się, by umyć nogi swoim uczniom. Dziękuję za waszą służbę dla ludzkości!

W wielu krajach pandemia ujawniła również liczne braki w zakresie opieki zdrowotnej. Dlatego apeluję do przywódców narodów całego świata o inwestowanie w zdrowie jako pierwszorzędne dobro wspólne, przez wzmacnianie placówek i zatrudnianie większej liczby pielęgniarzy i pielęgniarek, aby zapewnić wszystkim odpowiednią opiekę zdrowotną, z poszanowaniem godności każdej osoby. Ważne jest, aby efektywnie uznać zasadniczą rolę, jaką ten zawód odgrywa w opiece nad pacjentami, w sytuacjach nadzwyczajnych, zapobieganiu chorobom, promocji zdrowia, opiece w środowisku rodzinnym, wspólnotowym, szkolnym.

Pielęgniarze i pielęgniarki, jak również położne mają prawo i zasługują na to, aby ich bardziej doceniać i włączać w procesy, które dotyczą zdrowia osób i wspólnoty. Zostało dowiedzione, że inwestowanie w nich poprawia rezultaty w zakresie opieki i ogólnego stanu zdrowia. W związku z tym konieczne jest podniesienie ich kompetencji zawodowych, i zapewnienie odpowiednich narzędzi na poziomie naukowym, ludzkim, psychologicznym i duchowym dla ich formacji, a także poprawienie warunków ich pracy oraz zagwarantowanie ich praw, aby mogli pełnić swoją służbę z pełną godnością.

Pod tym względem ważną rolę odgrywają stowarzyszenia pracowników służby zdrowia, ponieważ nie tylko oferują one formację zawodową, ale także towarzyszą poszczególnym swoim członkom, sprawiając, że czują się oni częścią jednego ciała, a nigdy zagubieni i samotni w obliczu wyzwań etycznych, ekonomicznych i ludzkich, jakie wiążą się z tym zawodem.

Zwłaszcza położnym, które opiekują się kobietami w ciąży i pomagają im w wydawaniu na świat dzieci, mówię: wasza praca należy do najszlachetniejszych z istniejących, poświęcona jest bowiem bezpośrednio służbie życiu i macierzyństwu. W Biblii imiona dwóch bohaterskich położnych, Szifry i Puy, zostały uwiecznione na początku Księgi Wyjścia (por. 1, 15-21). Także dzisiaj Ojciec niebieski patrzy na was z wdzięcznością.

Drodzy pielęgniarze, drogie pielęgniarki i położne, niech te obchody postawią w centrum uwagi godność waszej pracy, z korzyścią dla zdrowia całego społeczeństwa. Was, wasze rodziny i tych wszystkich, którymi się opiekujecie, zapewniam o mojej modlitwie i udzielam z serca Apostolskiego Błogosławieństwa.

Rzym, u św. Jana na Lateranie, 12 maja 2020 r.

opr. mg/mg