Od dialogu do współpracy

W watykańskiej Sali Papieży Franciszek przyjął w czwartek 31 sierpnia rano przedstawicieli Konferencji Rabinów Europejskich, Rady Rabinicznej Ameryki i Komisji Wielkiego Rabinatu Izraela, prowadzących dialog z Komisją ds. Kontaktów Religijnych z Judaizmem, która działa przy Papieskiej Radzie ds. Popierania Jedności Chrześcijan. Uczestnicy audiencji — którym towarzyszył główny rabin Rzymu Riccardo Di Segni — wręczyli Papieżowi dokument zatytułowany «Between Jerusalem and Rome» («Między Jerozolimą a Rzymem»), będący podsumowaniem dotychczasowych relacji katolicko-żydowskich, poczynając od soborowej deklaracji «Nostra aetate».

Poniżej zamieszczamy papieskie przemówienie.

Drodzy Bracia i Siostry!

Witam serdecznie i z radością was wszystkich, w szczególności przedstawicieli Konferencji Rabinów Europejskich, Rady Rabinicznej Ameryki i Komisji Wielkiego Rabinatu Izraela, prowadzących dialog z Komisją Stolicy Apostolskiej ds. Kontaktów Religijnych z Judaizmem. Dziękuję rabinowi Pinchasowi Goldschmidtowi za uprzejme słowa.

W naszej wspólnej drodze dzięki łaskawości Najwyższego przeżywamy owocny czas dialogu. Takiego ducha wyraża dokument Między Jerozolimą a Rzymem, który opracowaliście, a który dziś otrzymuję z waszych rąk. Jest to tekst świadczący o szczególnym uznaniu dla soborowej deklaracji Nostra aetate, której czwarty rozdział stanowi dla nas «magna charta» dialogu ze światem żydowskim; w istocie jej stopniowe wprowadzanie w życie sprawiło, że nasze stosunki stawały się coraz bardziej przyjazne i braterskie. Nostra aetate ukazała jasno, że początki wiary chrześcijańskiej znajdują się, według Bożej tajemnicy zbawienia, już u patriarchów, u Mojżesza i u proroków i że ze względu na to wielkie duchowe dziedzictwo, które jest nam wspólne, winny być rozwijane wśród nas wzajemne poznanie i szacunek — zwłaszcza poprzez studia biblijne i braterskie rozmowy (por. n. 4). W ciągu ostatnich dziesięcioleci mogliśmy się dzięki temu zbliżyć i prowadzić dialog w sposób skuteczny i owocny; pogłębiliśmy naszą wzajemną znajomość i zacieśniliśmy nasze więzi przyjaźni.

Deklaracja Między Jerozolimą a Rzymem nie ukrywa wszak różnic teologicznych naszych tradycji wiary. Wyraża jednak zdecydowaną wolę ściślejszej współpracy dzisiaj i w przyszłości. Wasz dokument odnosząc się do katolików, nazywa ich «partnerami, bliskimi sprzymierzeńcami, przyjaciółmi i braćmi we wspólnym dążeniu do lepszego świata, który będzie mógł cieszyć się pokojem, sprawiedliwością społeczną i bezpieczeństwem». Inny passus uznaje, że «pomimo głębokich różnic teologicznych katolicy i Żydzi podzielają wspólne wierzenia» oraz «stwierdzenie, że religie muszą stosować postawę moralną i wychowanie religijne — nie wojnę, przymus czy presję społeczną — aby realizować swoją zdolność do oddziaływania i inspirowania». Jest to bardzo ważne — oby Wiekuisty błogosławił i oświecał naszą współpracę, abyśmy razem mogli przyjmować i coraz lepiej realizować Jego zamysły, «zamiary pełne pokoju, a nie zguby», aby mieć «przyszłość pełną nadziei» (por. Jr 29, 11).

Przy okazji waszej miłej wizyty chciałbym już teraz złożyć wam i waszym wspólnotom najlepsze życzenia na Nowy Rok żydowski, który rozpocznie się za parę tygodni: Szana towa! (Dobrego roku!).

Dziękuję wam raz jeszcze za przybycie i  proszę was, abyście o  mnie pamiętali w swoich  modlitwach. Na  koniec  chciałbym prosić  z wami  i  dla nas  wszystkich o błogosławieństwo  Najwyższego  na wspólną  drogę przyjaźni  i zaufania,  która nas  czeka.  Oby  Wszechmogący  w swoim  miłosierdziu  udzielił nam  i  całemu światu swojego pokoju. Szalom alejchem!

opr. mg/mg