Spotkania z Chrystusem zmartwychwstałym

1. Sekwencja Wielkanocna przypomina i z nową mocą ogłasza orędzie nadziei, które usłyszeliśmy podczas uroczystej Wigilii Paschalnej: «Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy». Do tych słów nawiązuje nasza refleksja podczas dzisiejszego spotkania, odbywającego się w promiennym klimacie Oktawy Wielkiejnocy.

Chrystus zwycięża zło i śmierć! To radosne orędzie rozbrzmiewa w tych dniach w sercu Kościoła. Zwyciężywszy śmierć, Chrystus obdarza nieskończonym życiem tych, którzy Go przyjmują i wierzą w Niego. Jego śmierć i zmartwychwstanie stanowią zatem fundament wiary Kościoła.

2. Ewangeliczne relacje, niekiedy bogate w szczegóły, opowiadają o spotkaniach zmartwychwstałego Chrystusa z niewiastami, które pospieszyły do grobu, a potem z apostołami. To właśnie oni, jako naoczni świadkowie, staną się pierwszymi głosicielami Ewangelii o Jego śmierci i zmartwychwstaniu. Po Pięćdziesiątnicy bez lęku będą mówić, że w Jezusie z Nazaretu spełniły się proroctwa dotyczące obiecanego Mesjasza.

Kościół jako powszechny depozytariusz tej tajemnicy zbawienia przekazuje ją z pokolenia na pokolenie ludziom w każdej epoce na całej ziemi. Konieczne jest, aby dzięki staraniom wierzących także w naszej epoce rozbrzmiewało donośnie orędzie o Chrystusie, który umarł, ale dziś mocą Ducha żyje i zwycięża.

3. Ażeby chrześcijanie mogli w pełni wywiązać się z powierzonego im zadania, muszą osobiście spotkać się z Ukrzyżowanym, który zmartwychwstał, i pozwolić, aby przemieniła ich moc Jego miłości. Kiedy to następuje, smutek przeradza się w radość, a lęk w zapał misyjny.

Ewangelista Jan opowiada nam na przykład o wzruszającym spotkaniu Zmartwychwstałego z Marią Magdaleną, która przybywa wczesnym rankiem do grobu i widzi, że jest on otwarty i pusty. Lękając się, że ciało Pana zostało wykradzione, płacze niepocieszona. Nagle jednak ktoś, kogo w pierwszej chwili bierze za «ogrodnika», woła ją po imieniu: «Mario!» Wówczas rozpoznaje w Nim Nauczyciela — «Rabbuni» — i przezwyciężając natychmiast smutek i poczucie zagubienia, biegnie do Jedenastu, aby z entuzjazmem zanieść im tę wieść: «Widziałam Pana» (por. J 20, 11-18).

4. «Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja». Tymi słowami Sekwencja zwraca uwagę na pewien aspekt paschalnego misterium, który dzisiejsza ludzkość powinna głębiej zrozumieć. Żyjąc w nieustannym zagrożeniu przemocą i śmiercią, ludzie poszukują dziś kogoś, kto zapewni im spokój i bezpieczeństwo. Gdzież indziej zaś można znaleźć pokój, jeżeli nie w Chrystusie — Niewinnym, który pojednał grzeszników z Ojcem?

Na Kalwarii Boże miłosierdzie objawiło swe oblicze pełne miłości i przebaczenia dla wszystkich. W Wieczerniku, już po zmartwychwstaniu, Jezus uczynił apostołów szafarzami tego miłosierdzia, aby było źródłem pojednania między ludźmi.

Św. Faustyna Kowalska została wybrana ze względu na swą pokorę, aby być głosicielką tego promiennego orędzia, szczególnie odpowiadającego potrzebom dzisiejszego świata. To orędzie zbawienia wzywa nas do całkowitego zawierzenia się woli Bożej: «Jezu, ufam Tobie» — powtarzała często święta.

Maryja, Niewiasta nadziei i Matka Miłosierdzia, niech nam wyjedna, abyśmy mogli osobiście spotkać Jej Syna, który umarł i zmartwychwstał. Niech nas uczyni niestrudzonymi sługami Jego miłosierdzia i pokoju.

Do Polaków uczestniczących w audiencji generalnej:

Dzisiejsza audiencja odbywa się w ramach oktawy Wielkiej Nocy. Wciąż żyjemy tajemnicą zmartwychwstania Chrystusa. Pomaga nam w tym liturgia, która każdego dnia przywołuje nowe postaci i wydarzenia świadczące o prawdzie Chrystusowego przejścia ze śmierci do życia. I tak przemawiają do nas niewiasty, które szły, aby namaścić ciało Pana i jako pierwsze dowiedziały się, że zmartwychwstał. Piotr i Jan biegną do grobu, aby się przekonać o tym osobiście. Jan napisze potem o sobie, że «ujrzał i uwierzył». W tych dniach dają też świadectwo uczniowie, których Zmartwychwstały nawiedził w Wieczerniku i ci dwaj, którzy spotkali Go w drodze do Emaus, Maria Magdalena, która rozpoznała Go, gdy wezwał ją po imieniu, a także Tomasz, który niejako namacalnie doświadczał Jego obecności.

Od dwudziestu wieków Kościół przekazuje światu to świadectwo wiary w zmartwychwstanie Chrystusa jako jedyne niewyczerpane źródło nadziei dla ludzkości. W tajemnicy bowiem zmartwychwstania miłosierdzie Boże znalazło swoje wypełnienie.

Wesołych świąt. Alleluja! Niedziela Wielkanocna i oktawa Wielkiej Nocy to szczególny okres chrześcijańskiej radości. Niech ta radość, która płynie z wiary w zmartwychwstanie, stale wam towarzyszy.

W najbliższą niedzielę będziemy obchodzić święto Miłosierdzia Bożego. Wraz z pielgrzymami do sanktuarium w Łagiewnikach i wszystkimi czcicielami Miłosierdzia Bożego powtarzam za św. Faustyną: «Jezu, ufam Tobie!» Nieustannie zawierzam Jezusowi miłosiernemu Polskę i cały świat.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. Wesołych świąt!

opr. mg/mg