List na 75-lecie Zgromadzenia Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego

Wielebna
Matka Generalna
Anna Maria Kotrysiak

Wielebna Matko,

W tym roku, w Uroczystość Objawienia Pańskiego, minęło siedemdziesiąt pięć lat od dnia, w którym Matka Wincenta Jadwiga Jaroszewska dała początek Zgromadzeniu Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego. Z tej okazji pragnę przesłać Matce i wszystkim Siostrom wyrazy duchowej jedności w dziękczynieniu Bogu za wszelkie dobro, jakie zrodziło się z tej błogosławionej fundacji.

Przez pośrednictwo Matki Wincenty Bóg obdarzył Wasze zgromadzenie szczególnym charyzmatem. Wezwał Was, abyście wnikając w tajemnicę odkupienia napełniały się miłością do Jego cierpiącego Syna, a potem byście tę miłość okazywały wszędzie, «gdzie odkupienie raz dokonane, dokonuje się ustawicznie», a więc tam, gdzie cierpienie ludzkie niejako dopełnia «braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół» (Kol 1, 24). Wierne spuściźnie Założycielki, przez trzy ćwierćwiecza pełnicie to zadanie, pochylając się nad ludźmi, którzy zostali dotknięci przez nędzę materialną, zagubili się moralnie czy też zostali zepchnięci na margines życia społecznego. Czynicie to z gorliwością, w duchu ekspiacji za wszelkie zło, jakie może zrodzić się w sercu człowieka. To oddanie znalazło najbardziej wymowny wyraz w ofierze życia siedmiu sióstr zamordowanych przez hitlerowców, gdy podczas Powstania Warszawskiego trwały przy powierzonych im chorych w szpitalu św. Łazarza.

Pomne na duchowy testament Założycielki i na ofiarę tych męczenniczek miłości trwajcie wiernie przy Waszym charyzmacie. Niech w tej posłudze umacnia Was pamięć o zapewnieniu Chrystusa: «Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili» (Mt 25, 40). Służcie potrzebującym, rozwijając równocześnie własną, benedyktyńską duchowość i dokładając starań, «aby we wszystkim Bóg był uwielbiony».

Zawierzam Matkę i wszystkie Siostry Waszego Zgromadzenia łaskawej opiece Matki Bożej Bolesnej, szczególnej Waszej Patronki, prosząc, aby przykład Jej współcierpienia z Odkupicielem, miłości dla błądzących i przebaczenia, był dla każdej z Was umocnieniem na drodze realizacji zakonnego powołania. Na dalsze lata samarytańskiej posługi potrzebującym z serca Wam błogosławię: W imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego.

Watykan, 23 stycznia 2001 r.

opr. mg/mg