Liturgia ekumenicznego wspomnienia świadków wiary XX w. sprawowana w Rzymie 7.05.2000
Po homilii Ojca Świętego i wyznaniu wiary nastąpiło wspomnienie świadków wiary, obejmujące wszystkie kontynenty oraz różne Kościoły i Wspólnoty kościelne.
Na każde wspomnienie składało się kilka elementów: odczytanie krótkiej biografii dwóch wybranych postaci i tekstów zaczerpniętych z ich pism lub ze świadectwa o nich oraz modlitwa dostosowana do konkretnego wspomnienia, na którą wierni odpowiadali śpiewem «Kyrie, eleison»; po wspomnieniu każdej grupy świadków jeden z przedstawicieli Kościołów i Wspólnot kościelnych zapalał znicz u stóp Krucyfiksu, wznoszącego się nad zgromadzeniem, oraz dosypywał kadzidła do kadzielnicy, umieszczonej przed księgą Ewangelii, będącej znakiem modlitwy sprawiedliwych.
Świadectwa i modlitwy były zbiorowym wspomnieniem świadków, podzielonych według kontynentów i środowisk, w których chrześcijanie z różnych Kościołów dali heroiczne dowody swojej wierności Chrystusowi.
(odmówiona przez Ojca Świętego po włosku):
Bracia i siostry, Otacza nas wielkie mnóstwo świadków. Przed obliczem Boga i Baranka, złożonego w ofierze i uwielbionego, w łasce Ducha Świętego wspominamy w Kościele i wobec świata świadków wiary XX w., wielką rzeszę nieznanych bojowników za wielką sprawę Ewangelii. Z wdzięcznością i nadzieją, z sercem, które pamięta i przebacza, słuchamy relacji o czynach miłości i o cierpieniach niektórych naszych braci i sióstr w wierze. Wywodzą się oni z wszystkich krajów i narodów, spośród wiernych wszystkich Kościołów i Wspólnot kościelnych. Są wśród nich ludzie w każdym wieku i wszystkich stanów. Słuchajmy i pamiętajmy, aby nie zatarła się w nas pamięć o ich odważnym świadectwie wiary i miłości.
— Jego Świątobliwość Tichon, Patriarcha moskiewski, ur. w 1865 r., został wybrany Patriarchą Rosyjskiej Cerkwii Prawosławnej w listopadzie 1917 r. Poświęcił życie obronie wiary i Kościoła w pierwszym okresie władzy sowieckiej, znosząc ataki, kalumnie i wszelkiego rodzaju naciski. Zmarł 7 kwietnia 1925 r.
— Olga Jafa, ur. w 1876 r., rosyjska malarka i nauczycielka, została wywieziona do łagru na Wyspach Sołowieckich, gdzie przebywała od sierpnia 1929 r. do stycznia 1931 r. Zdobyła i zachowała zbiór dokumentów dotyczących historii łagru. Przed śmiercią w 1959 r. opisała swoje doświadczenia w pamiętnikach. Są one świadectwem odradzania sią wiary i jedności chrześcijan prześladowanych przez ateistyczny reżim.
(odmówiona po ukraińsku):
Pamiętaj, Ojcze miłosierny, o wszystkich, którzy dali świadectwo wiary w więzieniach, w obozach koncentracyjnych i łagrach. Tej ogromnej i nieznanej rzeszy nikt nie zdoła policzyć: są wśród nich metropolici i biskupi, kapłani i diakoni, mnisi i mniszki, pastorzy, wierni świeccy, ludzie wierzący niezłomnie w zmartwychwstanie Chrystusa. Zaznali oni błogosławieństwa tych, którzy się smucą, i zostali umocnieni Twoją pociechą. Pamiętaj, Ojcze, o nich wszystkich. Kantor: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Zgromadzenie powtarza: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Przed Krucyfiksem zostaje zapalony znicz.
— Bp Joan Suciu, rumuński biskup greckokatolicki, ur. w 1907 r., biskup pomocniczy diecezji Oradea Mare i administrator apostolski Blaj, został aresztowany przez władze komunistyczne 24 maja 1950 r. Zmarł w więzieniu 27 maja 1953 r. na skutek głodu, zimna, chorób i tortur.
— Ks. Anton Luli, jezuita albański, ur. w 1910 r., był rektorem jezuickiego kolegium i seminarium w Szkodrze. Aresztowany przez władze komunistyczne, spędził 17 lat w więzieniu i 11 lat na robotach przymusowych. Był wielokrotnie torturowany i maltretowany. Zwolniony w 1989 r., zmarł w Rzymie 9 marca 1998 r.
(odmówiona po bułgarsku):
Pamiętaj, Boże, który miłujesz życie, o wszystkich naszych braciach i siostrach, prawosławnych, katolikach i protestantach, którzy w wielu krajach Europy pod panowaniem systemu komunistycznego znosili cierpliwie, a czasem wręcz heroicznie prześladowania, więzienie, tortury, zniewagi i śmierć dla sprawy Ewangelii i w imię wierności swojemu Kościołowi, często modląc się za swoich prześladowców; zaznali oni błogosławieństwa Twojego ubóstwa i dlatego zasłużyli na Twoje Królestwo. Niech będzie błogosławiona ich pamięć teraz i na wieki. Kantor: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Zgromadzenie powtarza: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Przed Krucyfiksem zostaje zapalony znicz.
— Paul Schneider, pastor luterański, ur. w 1897 r., należał do ligi pastorów założonej przez Martina Niemöllera. Za publiczny sprzeciw wobec nazizmu został uwięziony w 1937 r. w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie, gdzie był bity i torturowany, ponieważ nie chciał oddawać czci swastyce. Zamknięty w bunkrze obozowym, zmarł po czternastu miesiącach, 18 lipca 1939 r., na skutek tortur i eksperymentów pseudomedycznych.
— Bp Ignacy Jeż, biskup senior diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, był jednym z tysięcy polskich kapłanów więzionych w obozach koncentracyjnych. Jako młody ksiądz został osadzony w obozie w Dachau z numerem 37 196. W swoim świadectwie, które przedstawił osobiście, mówił o życiu religijnym więźniów, szczególnie o komunii św. przyjmowanej potajemnie w obozie.
(odmówiona po czesku):
Pamiętaj, Boże mroków Wielkiego Piątku, Boże niezmąconej ciszy Wielkiej Soboty i Boże radosnego poranka zmartwychwstania, pamiętaj o wszystkich chrześcijanach — ofiarach nazizmu: katolikach, protestantach, prawosławnych, a także o braciach i siostrach wyznających inne religie; znosili oni trudy robót przymusowych i upokorzenia poniżające ich ludzką godność, cierpieli głód i pragnienie, na koniec zaś pamięć o nich została unicestwiona w komorach gazowych i krematoriach; dali oni świadectwo o błogosławieństwie i mocy ewangelicznej cichości; nie poddali się mocy ciemności, ale opierając się złu, wyznali wiarę w moc Boga życia. Niech pozostanie żywa u Ciebie i wśród nas pamięć o Twoich sprawiedliwych. Kantor: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Zgromadzenie powtarza: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Przed Krucyfiksem zostaje zapalony znicz.
— Margherita Chou, katoliczka chińska, aresztowana w 1958 r., gdy miała 22 lata, spędziła 21 lat w więzieniu i w obozie pracy.
— Bp Philip Strong, anglikański biskup w Papui-Nowej Gwinei, nie chciał opuścić kraju mimo niebezpieczeństwa, jakie zagrażało misjonarzom europejskim ze strony okupantów japońskich. 2 września 1942 r. został osadzony w obozie koncentracyjnym wraz z ośmioma kapłanami i dwoma współpracownikami świeckimi.
(odmówiona po wietnamsku):
Pamiętaj, Ojcze Pana naszego Jezusa Chrystusa, o wszystkich, którzy nie tylko uwierzyli, ale oddali życie za Ewangelię głoszoną w Azji i Oceanii: o pasterzach i wiernych, zakonnikach i zakonnicach, katechistach i świeckich, matkach i ojcach rodzin, zjednoczonych nieraz w cierpieniu nową więzią wspólnoty i braterstwa, gotowych oddać życie jeden za drugiego; ukazali oni moc i piękno błogosławieństwa czyniących pokój, zostaną zatem nazwani synami Bożymi. Niech ich imiona będą zapisane w niebie. Kantor: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Zgromadzenie powtarza: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Przed Krucyfiksem zostaje zapalony znicz.
— Manuel de Irujo, minister sprawiedliwości w republikańskim rządzie hiszpańskim, podał się do dymisji w grudniu 1937 r. w proteście przeciwko prześladowaniom Kościoła podczas wojny domowej.
— Bp José de Jesús Manriquez y Zarate, katolicki ordynariusz Huejutla (Meksyk), ur. w 1884 r., był jednym z najodważniejszych przeciwników antyreligijnej polityki władz meksykańskich i krytyków antykościelnej konstytucji z 1917 r. W maju 1926 r. został osadzony w areszcie domowym, a następnie zmuszony do opuszczenia kraju wraz z wszystkimi biskupami katolickimi.
(odmówiona po hiszpańsku):
Pamiętaj, Ojcze święty i wierny, o niezliczonej rzeszy wszystkich Twoich synów i córek, którzy zaznali prześladowań także w krajach o tradycjach katolickich i na różne sposoby wyznawali Imię Chrystusa Króla i Pana, nie chcąc się wyrzec wiary otrzymanej na chrzcie. Doznali oni błogosławieństwa prześladowanych dla sprawiedliwości i pozostali wierni aż do końca. Niech otrzymają wieniec chwały. Kantor: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Zgromadzenie powtarza: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Przed Krucyfiksem zostaje zapalony znicz.
— Jolique Rusimbamigera, alumn seminarium w Buta (Burundi), został ciężko ranny 30 kwietnia 1997 r. podczas masakry, w której zginęło 44 seminarzystów Hutu i Tutsi, którzy nie chcieli się rozdzielić.
— W.G.R. Jotcham, kanadyjski baptysta, lekarz i misjonarz, ur. w 1915 r., pracował w leprozorium w Katsina, w muzułmańskim regionie Nigerii. Ofiarnie niosąc pomoc chorym podczas epidemii zapalenia opon mózgowych, zaraził się i zmarł w wieku 23 lat.
(odmówiona w języku suahili):
Pamiętaj, Ojcze nieba i ziemi, o wszystkich chrześcijanach — katolikach, prawosławnych, anglikanach i protestantach — którzy głosili Ewangelię prawdy i życia na gościnnej ziemi starych i młodych Kościołów Afryki i na Madagaskarze. Nie szczędzili oni trudów, aby zasiewać słowo życia, zrosili je swoją krwią, najpierw zaś żyli tym słowem na wszystkich drogach ewangelizacji; byli świadkami błogosławieństwa miłosiernych, modlili się i oddali życie za swoich przyjaciół i prześladowców. Niech na wieki trwa pamięć o tych naszych przodkach w wierze. Kantor: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Zgromadzenie powtarza: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Przed Krucyfiksem zostaje zapalony znicz.
— Bp Alejandro Labaka, Hiszpan ur. w 1920 r., kapucyn, ordynariusz Aguarico w Ekwadorze, poświęcił wszystkie siły apostolstwu wśród Indian Huaorani. 21 lipca 1987 r. poniósł śmierć z ręki tych, którym pragnął głosić Ewangelię. Wraz z nim zginęła misjonarka kapucyńska s. Inés Arango.
— Bp Jesús Emilio Jaramillo Monsalve, ur. w 1916 r., od 1970 r . wikariusz apostolski Arauca w Kolumbii, odważnie przeciwstawiał się przemocy i niesprawiedliwości społecznej w swojej diecezji. 2 października 1989 r. podczas wizyty pasterskiej w jednej z parafii został napadnięty przez grupę partyzantów, poddany torturom i zamordowany.
(odmówiona po portugalsku):
Pamiętaj, Ojcze ubogich i odrzuconych, o wszystkich, którzy dali świadectwo o ewangelicznej prawdzie i miłości w Ameryce, składając w ofierze nawet własne życie: o gorliwych pasterzach, takich jak niezapomniany abp Oscar Romero, zabity przed ołtarzem, przy którym sprawował ofiarę eucharystyczną, o ofiarnych kapłanach, odważnych katechistach i katechistkach, zakonnikach i zakonnicach wiernych swojej konsekracji, świeckich służących czynnie sprawie pokoju i sprawiedliwości, świadkach braterstwa, które nie ma granic; sprawili oni, że pełnym blaskiem zajaśniało błogosławieństwo łaknących i pragnących sprawiedliwości Bożej. Niech zostaną nasyceni oglądaniem Twojego oblicza i niech będą dla nas świadkami nadziei. Kantor: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Zgromadzenie powtarza: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Przed Krucyfiksem zostaje zapalony znicz.
— Dom Christian de Chergé, przeor klasztoru Matki Bożej Atlasu (Tibherin, Algieria), był przełożonym wspólnoty trapistów, którzy poświęcili życie modlitwie, cichemu świadectwu o Ewangelii i dialogowi z islamem. W nocy z 26 na 27 marca 1996 r. zostali uprowadzeni przez terrorystów i 21 maja zamordowani.
— Jego Świątobliwość Karekin I, ur. w 1932 r., od 1995 r. Katolikos Najwyższy Patriarcha wszystkich Ormian, dwukrotnie spotkał się z Janem Pawłem II w Rzymie, dążąc do ekumenicznego zbliżenia z Kościołem katolickim. Zmarł po długiej chorobie 29 czerwca 1999 r.
(odmówiona po ormiańsku):
Pamiętaj, Boże naszych ojców w wierze, o wszystkich swoich synach, którzy dawali świadectwo o chwalebnym krzyżu Chrystusa pośród innych narodów, silniejszych i liczniejszych, składając w ofierze nawet własne życie: o braciach i siostrach ze starożytnych Kościołów Wschodnich (ormiańskiego, syryjskiego, koptyjskiego, etiopskiego, erytrejskiego i maronickiego) oraz z innych Kościołów i Wspólnot kościelnych, o cichych i łagodnych świadkach Królestwa pośród narodów Bliskiego i Dalekiego Wschodu, o ofiarach nietolerancji i integralizmu religijnego; w nich zajaśniało pełnym blaskiem błogosławieństwo ludzi czystego serca. Niech zostaną przyjęci w Królestwie, niech nic nie zdoła zatrzeć ich pamięci. Kantor: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Zgromadzenie powtarza: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Przed Krucyfiksem zostaje zapalony znicz.
* * *
Kończąc wspomnienie świadków wiary Ojciec Święty odmówił modlitwę w intencji «wszystkich sprawiedliwych» i ich prześladowców:
Pamiętaj, Panie, o wszystkich. Niech Twoje nieskończone miłosierdzie przyjmie wszystkich sprawiedliwych, którzy zachowując pokój z Tobą, stanęli przed Twoim obliczem jako odważni świadkowie wiary. Tylko Ty, który jesteś Ojcem wszystkich, znałeś ich uczciwość i dobroć serca, ich cierpienia, ich wierność wyznawanej religii aż do końca. Zachowaj wieczną pamięć o nich i o wszystkich sprawiedliwych. Ogarnij swoim nieskończonym miłosierdziem także wszystkich prześladowców. Kantor: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Zgromadzenie powtarza: Kyrie, eleison; Kyrie, eleison; Kyrie, eleison. Przed Krucyfiksem zostaje zapalony znicz.
* * *
Znakiem jedności w wierze, którą wyznawali chrześcijańscy świadkowie Ewangelii XX stulecia, była odśpiewana wspólnie przez zgromadzonych — na zakończenie nabożeństwa ekumenicznego — modlitwa «Ojcze nasz», po której Jan Paweł II udzielił wszystkim uroczystego Błogosławieństwa Apostolskiego.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (7-8/2000) and Polish Bishops Conference