Kościół wobec potrzeb ludzi i narodów

W Rzymie zakończyło się czterodniowe Sympozjum Biskupów Afryki i Europy na temat: «Wspólnota i solidarność łącząca Afrykę i Europę». Obrady, w których uczestniczyli pasterze z ok. 60 krajów, dotyczyły takich zagadnień, jak: ewangelizacja w świecie ulegającym globalizacji i w obliczu wyzwania, jakim jest sekularyzacja; rola ludzi świeckich, zakonnic, misjonarzy, wolontariuszy; współpraca Kościołów lokalnych w rozwiązywaniu problemów związanych z ubóstwem, migracją, kryzysem rodziny, epidemią AIDS. W dyskusjach podkreślano, że Europa i Afryka powinny wspólnie wnosić wkład w umacnianie sprawiedliwości, pokoju i rozwoju społeczeństw obu kontynentów. Podczas audiencji dla uczestników sympozjum, która odbyła się 13 listopada 2004 r., Jan Paweł II wygłosił przemówienie i zapowiedział zwołanie II Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Afryce.

Czcigodni Bracia w biskupstwie, drodzy Bracia i Siostry!

1. Goszczę was dzisiaj z wielką radością i wszystkich serdecznie witam na spotkaniu kończącym Sympozjum Biskupów Afryki i Europy. Ze szczególnym pozdrowieniem zwracam się do przewodniczących Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE) oraz Sympozjum Konferencji Episkopatów Afryki i Madagaskaru (SECAM). Dziękuję im za życzliwe słowa, jakie skierowali do mnie w waszym imieniu. Wyrażam wdzięczność wszystkim, którzy wnieśli wkład w organizację i realizację tego spotkania, mającego na celu umocnienie więzi komunii między Kościołami Europy i Afryki poprzez wspólną debatę nad problemami interesującymi wszystkie strony. Mówi o tym sam temat waszego sympozjum: «Wspólnota i solidarność łącząca Afrykę i Europę».

2. Czcigodni bracia w biskupstwie! Cieszę się, że zapragnęliście pogłębić więzi sakramentalnego braterstwa, z którego czerpiecie siłę do pasterskiej pracy w służbie Bogu i braciom, do posługi, która musi znajdować wyraz w nieustannej współpracy, mającej postać «wymiany darów». Chciałbym przypomnieć w tym kontekście postaci świętych Korneliusza i Cypriana, biskupów Rzymu i Kartaginy w połowie III w., których łączyła taka właśnie więź głębokiego porozumienia. Ich listy wyraźnie ukazują, że jedność Kościoła budowana jest przez Eucharystię i objawia się w nieustannym dążeniu do braterskiej i solidarnej współpracy.

Taki styl braterskiej miłości jest znamiennym świadectwem, jakie pasterze Kościołów Europy i Afryki powinni dawać, aby móc sprostać wielkim wyzwaniom, przed którymi staje wiara chrześcijańska w naszym społeczeństwie w epoce globalizacji.

3. Wasze sympozjum stworzyło sposobność do spotkania oraz dialogu między kulturą i mentalnością europejską i afrykańską. Należy doceniać komplementarne wartości odmiennych kultur, tak aby różne Wspólnoty kościelne mogły razem podejmować refleksję nad problemami egzystencjalnymi, takimi jak koncepcja człowieka i społeczeństwa, oraz nad działalnością w różnych sferach duszpasterstwa, jak ewangelizacja czy relacje ekumeniczne i międzyreligijne.

Ponadto świadomość, że pełnicie tę samą misję w służbie Ewangelii w Europie i w Afryce, uwrażliwi was bardziej na oczekiwania rodziny narodów na całym świecie.

4. Aby jednak wypełnić do końca to pilne zadanie misyjne, trzeba przede wszystkim kultywować modlitwę i osobistą więź z Chrystusem. Dlatego właśnie w minionych dniach prosiliście o modlitewne wsparcie swoje Wspólnoty kościelne, zwłaszcza liczne klasztory rozsiane na obydwu kontynentach. Do tego chóralnego błagania o pomoc z niebios ja również się przyłączam, prosząc dla was o opiekę Najświętszej Maryi Panny, Gwiazdy Ewangelizacji, a także o szczególne wstawiennictwo św. Augustyna z Hippony, którego postać jest jak gdyby mostem między Afryką i Europą. Właśnie dzisiaj przypada 1650. rocznica jego narodzin, a w tych dniach jego relikwie znajdują się w Rzymie.

5. Na koniec, przychylając się do życzenia Rady Posynodalnej, wyrażającej pragnienia biskupów afrykańskich, korzystam ze sposobności, aby ogłosić, iż zamierzam zwołać II Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Afryce.

Powierzam ten zamysł waszej modlitwie, a wszystkich serdecznie zachęcam, aby błagali Boga o cenny dar jedności i pokoju dla umiłowanej ziemi afrykańskiej. Raz jeszcze dziękując za odwiedziny, z serca udzielam specjalnego błogosławieństwa wam, Konferencjom Episkopatu Afryki i Europy oraz wszystkim mieszkańcom obydwu kontynentów.

opr. mg/mg