Potrzeba nowej "wyobraźni miłosierdzia"

Z inicjatywy przewodniczącego Papieskiej Rady «Iustitia et Pax» kard. Renata Raffaele Martina odbyło się 9 lipca 2004 w Rzymie międzynarodowe seminarium poświęcone ubóstwu i globalizacji. Do uczestników obrad, wśród których byli przedstawiciele ONZ, Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Jan Paweł II skierował przesłanie, w którym napisał, że obecnie potrzebna jest nowa «wyobraźnia miłosierdzia», aby «znajdować coraz skuteczniejsze sposoby bardziej sprawiedliwego rozdziału zasobów świata».

Czcigodny Brat
Kard. Renato Raffaele Martino
Przewodniczący Papieskiej Rady «Iustitia et Pax»

Z radością przyjąłem wiadomość o międzynarodowym seminarium na temat «Ubóstwo i globalizacja. Finansowanie rozwoju oraz milenijne cele rozwojowe», które odbędzie się w piątek 9 lipca 2004 r. pod auspicjami Papieskiej Rady «Iustitia et Pax». Pragnę przekazać serdeczne pozdrowienia Waszej Eminencji, przedstawicielom władz państwowych oraz pozostałym znamienitym uczestnikom seminarium, przybyłym z tej okazji do Rzymu, i zapewnić wszystkich o swojej modlitwie oraz poparciu dla waszej jakże ważnej pracy.

Warunki skrajnej nędzy, w jakich żyje wiele milionów ludzi na świecie, budzą głęboką troskę wspólnoty międzynarodowej. Kościół, przyjmując «preferencyjną opcję na rzecz ubogich», oczywiście podziela ową troskę i zdecydowanie popiera cel milenijny, który zakłada zmniejszenie o połowę do r. 2015 liczby ludzi żyjących w ubóstwie. Kościół, za pośrednictwem licznych organizacji katolickich działających na rzecz pomocy i rozwoju, wnosi swój wkład, kontynuując w ten sposób dzieło samego Chrystusa, który przyszedł, by głosić ubogim Dobrą Nowinę, nakarmić głodnych oraz służyć, a nie po to, by Jemu służono. Potrzeba nam teraz nowej «wyobraźni miłosierdzia» (por. Novo millennio ineunte, 50), by można było znajdować coraz skuteczniejsze sposoby bardziej sprawiedliwego rozdziału zasobów świata.

Wiele już uczyniono w kwestii zredukowania długów, jakie ciążą na krajach ubogich, ale trzeba jeszcze wzmóc wysiłki, by państwa rozwijające się uniknęły powodujących zastój skutków niedoinwestowania, a państwa rozwinięte mogły wypełnić swój obowiązek solidarności wobec mniej zamożnych braci i sióstr z innych części świata. W niedalekiej przyszłości jedynym możliwym rozwiązaniem wydaje się zwiększenie pomocy zagranicznej. Kościół zatem z zadowoleniem patrzy na próby znalezienia innowacyjnych inicjatyw, takich jak International Finance Facility. Kościół popiera również inne inicjatywy podejmowane w wielu częściach świata przez rozmaite organizacje działające w ramach ONZ oraz przez rządy poszczególnych państw. Jednocześnie pomoc finansowa ze strony krajów zamożnych zobowiązuje tych, którzy ją otrzymują, do uczciwego i odpowiedzialnego korzystania z niej. Wierzę, że rządy państw bogatych i biednych poważnie potraktują swoje obowiązki wobec siebie nawzajem i wobec własnych obywateli.

Ufając, że wasze ważne obrady przyniosą obfite owoce, proszę Pana o światło dla wszystkich uczestników seminarium i z serca udzielam wam Błogosławieństwa Apostolskiego.

Watykan, 5 lipca 2004 r.

opr. mg/mg