Rodzina jest instytucją naturalną i niezastąpioną

W dniach 18-20 listopada 2004 r. Papieska Rada ds. Rodziny zebrała się w Watykanie na zgromadzeniu plenarnym poświęconym tematowi: «Misja dojrzałych i doświadczonych małżeństw wśród narzeczonych i nowożeńców». 20 listopada uczestnicy zgromadzenia spotkali się w Sali Klementyńskiej z Janem Pawłem II. Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Rodziny kard. Alfonso López Trujillo powitał w imieniu obecnych Ojca Świętego, który następnie wygłosił do nich przemówienie.

Księże Kardynale, czcigodni Bracia w biskupstwie i kapłaństwie, drodzy Bracia i Siostry!

1. Cieszę się, że mogę was przyjąć z okazji zgromadzenia plenarnego Papieskiej Rady ds. Rodziny. Wszystkich serdecznie pozdrawiam, a szczególnie kard. Alfonsa Lopeza Trujilla, któremu dziękuję za pełne życzliwości słowa.

Wiem, że wasza dykasteria z zaangażowaniem szerzy «Ewangelię rodziny». Wyrażenie to jest trafne, bowiem głoszenie «dobrej nowiny» o rodzinie, która pochodzi z Serca Boskiego Stworzyciela, to zaszczytna i ważna misja. Rodzina oparta na małżeństwie jest niezastąpioną instytucją naturalną, a także podstawą dobra wspólnego każdego społeczeństwa.

Posłannictwo rodziny

2. Kto niszczy tę podstawową tkankę organizmu społecznego, nie szanując jej tożsamości i podając w wątpliwość jej zadania, zadaje głęboką ranę społeczeństwu i wyrządza szkody, często niepowetowane. Słuszne jest zatem, że chcecie przeanalizować różne zjawiska zarówno o zasięgu krajowym, jak i międzynarodowym, które dotyczą rodziny. Również na tym polu Kościół nie może odejść od zasady, którą głosił apostoł Piotr: «Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi» (Dz 5, 29).

Już w Adhortacji apostolskiej Familiaris consortio zwracałem uwagę na «szczególne miejsce, które na mocy łaski sakramentalnej należy się w tej dziedzinie posłannictwu małżonków i rodzin chrześcijańskich» i przypominałem, że to «posłannictwo ma służyć budowaniu Kościoła» (n. 71). Misja ta jest wciąż tak samo aktualna, więcej, stała się dziś szczególnie pilna.

Troska o młode małżeństwa

3. Przechodząc do głównego tematu waszego zgromadzenia plenarnego: «Misja dojrzałych i doświadczonych małżeństw wśród narzeczonych i nowożeńców», pragnę was zachęcić do nowego zaangażowania na rzecz młodych rodzin. Jak napisałem w Familiaris consortio, «Kościół powinien (...) w działalności duszpasterskiej na rzecz młodych rodzin, zająć się ze szczególną troską wychowaniem ich do życia w miłości małżeńskiej z wielkim poczuciem odpowiedzialności wobec jej wymagań komunii i służby życiu, jak również w godzeniu intymności życia domowego ze wspólną i wielkoduszną pracą dla budowania Kościoła i społeczeństwa ludzkiego» (n. 69).

W dokumencie tym zwracałem też uwagę, że młode rodziny «w kontekście nowych wartości i nowej odpowiedzialności są bardziej niż inne wystawione, zwłaszcza w pierwszych latach po ślubie, na ewentualne trudności, takie jak te, które są związane z dostosowaniem się do wspólnego życia czy z przyjściem na świat dzieci» (n. 69). Dlatego zachęcałem nowożeńców, aby przyjmowali z serdecznością i mądrze doceniali pomoc, jaką w sposób dyskretny, delikatny i wspaniałomyślny mogą im służyć inne pary, które mają już za sobą wieloletnie doświadczenie życia w małżeństwie i rodzinie.

Dzieci cennym darem rodziny

4. W związku z tym z zadowoleniem stwierdzam, że na całym świecie rozwijają się ruchy na rzecz rodziny i życia. Energia, z jaką służą tym, którzy od niedawna żyją w związku małżeńskim, pomaga w sposób znaczący należycie odpowiedzieć na bogactwo powołania, którym Pan ich obdarza.

Przed dziesięciu laty w Liście do rodzin podkreślałem znaczenie bogatego doświadczenia rodzin, zwłaszcza wówczas, gdy «my» rodziców, poprzez wydawanie na świat i wychowywanie tego cennego daru, jakim są dzieci, przekształca się w «my» rodziny (por. n. 16). W ten sposób, w klimacie współpracy, powstaje Kościół domowy, sanktuarium życia i fundament, na którym opiera się przyszłość ludzkości.

5. Na zakończenie pragnę wspomnieć o V Światowym Spotkaniu Rodzin, które odbędzie się w 2006 r. w Walencji w Hiszpanii. Wiem, że Papieska Rada, którą tworzycie, przygotowuje je wraz z archidiecezją Walencji. Pozdrawiam obecnego tu abpa Agustina Garcię Gasca i przesyłam serdeczne pozdrowienie umiłowanej ziemi hiszpańskiej, której przypadnie zaszczyt goszczenia tego spotkania.

Prosząc Boga, by nieustannie wam towarzyszył w pracy, zawierzam was w sposób szczególny wstawiennictwu Świętej Rodziny z Nazaretu i wszystkich was z serca błogosławię.

opr. mg/mg