Oświadczenie prefekta Dykasterii ds. Komunikacji

18 grudnia 2018 r. Papież Franciszek mianował Andreę Torniellego dyrektorem programowym Dykasterii ds. Komunikacji i Andreę Mondę dyrektorem dziennika «L'Osservatore Romano». Poniżej zamieszczamy oświadczenie prefekta Dykasterii ds. Komunikacji Paola Ruffiniego w sprawie tych nominacji oraz oświadczenia nowo mianowanych dyrektorów i krótkie informacje o nich.

Mianowanie dyrektora programowego oraz nowego dyrektora «L'Osservatore Romano» to dwa ważne kroki w procesie reformy mediów watykańskich, która została mi powierzona przed paroma miesiącami przez Ojca Świętego wraz z nominacją na prefekta Dykasterii ds. Komunikacji.

Jak powiedział Papież, nie trzeba się obawiać tego słowa — reforma.

Reforma «nie polega na przemalowaniu nieco rzeczy, ale zorganizowaniu ich w inny sposób».

Doprowadzanie do jedności mnogości języków, nie tracąc nic z ich specyfiki i ich historii, jest zadaniem, które jest nam powierzane każdego dnia, a które znajduje w Pierwszym Liście św. Pawła do Koryntian swoje najwyższe odniesienie, również dla kogoś, kto tak jak my wykonuje w gruncie rzeczy pracę rzemieślniczą. Pracę, która ma swój sens, swoje źródło, swoją limfę w misji głoszenia. «Różne są (...) działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich» (12, 6).

Od tego należy wyjść. To było i pozostaje naszą busolą.

Andreę Torniellego i Andreę Mondę łączy to, że są dziennikarzami, patrzącymi dalej, poza powierzchowność spraw, którzy potrafią łączyć wielość języków, jaka cechuje nasze czasy, z jednością myśli i osób; umieją docierać do głębi; umieją słuchać. Obydwaj, oprócz tego, że są dziennikarzami, są także pisarzami. Obydwaj umieją przemawiać do wszystkich pokoleń, a więc również do młodzieży. Obydwaj są budowniczymi mostów.

W osobie Andrei Torniellego dyrekcja programowa (której zadaniem jest koordynowanie wszystkich mediów watykańskich) zyska przewodnika niezawodnego, wiarygodnego i dalekowzrocznego; świadomego zarówno wielkiej historii, jaką mają za sobą media watykańskie, jak i przyszłości, którą można budować razem i nie od razu, tylko pod warunkiem, że się jej nie obawiamy.

Dzięki Andrei Mondzie «L'Osservatore Romano» będzie mogło nadal się rozwijać, zaszczepiając nowe projekty w swoją wiekową historię.

Dziennik Stolicy Apostolskiej jest jednym z filarów naszego przekazu, wzywanym do coraz większego angażowania się w proces integracji watykańskiego systemu informacji, jak tego życzył sobie Ojciec Święty w motu proprio, na mocy którego ustanowił Dykasterię ds. Komunikacji.

W związku z przekazaniem funkcji wyrażam wdzięczność profesorowi Giovanniemu Marii Vianowi, który przez ponad 11 lat z pasją i kompetentnie kierował «L'Osservatore Romano». Za jego dyrekcji gazeta Stolicy Apostolskiej przeszła odnowę pod względem treści, języka i szaty graficznej. Szczególnie znaczący był dialog kulturalny, podjęty przez dziennik z ludźmi i instytucjami na wysokim poziomie, również z kręgu niekościelnego, który wzbogacił i poszerzył zawartość dziennika. Równie ważne było otwarcie się redakcji na wkład kobiet dziennikarek, co jest owocną nowością w liczącej ponad sto lat historii dziennika.

Wybór Andrei Mondy na nowego dyrektora jest wyzwaniem i odpowiedzią na apel Papieża Franciszka, by być «Kościołem wychodzącym» i «zapoczątkowywać procesy», nowe również w komunikacji. Prof. Monda umiał przekazywać piękno Ewangelii i bogactwo życia chrześcijańskiego w różniących się między sobą środowiskach i różnymi językami — od literatury, poprzez eseistykę, muzykę, po telewizję. Jako nauczyciel religii Monda dobrze wie również, jakie są potrzeby, niepokoje i marzenia współczesnej młodzieży. Tym doświadczeniem przeniknięte są teksty rozważań Drogi Krzyżowej z 2018 r., których przygotowanie Papież powierzył właśnie Mondzie i jego uczniom.

Pamiętając o tym, na co zwrócił uwagę Papież w ostatnim Orędziu na Dzień Środków Społecznego Przekazu, życzę nowym dyrektorom i wszystkim osobom z Dykasterii owocnej drogi, razem, w służbie Kościoła, aby promować dziennikarstwo «uprawiane przez osoby dla osób, pojmujące siebie jako służbę dla wszystkich osób, zwłaszcza tych — stanowiących większość — które nie mają głosu».

opr. mg/mg