Przesłanie Zgromadzenia Międzyreligijnego

PRZESŁANIE ZGROMADZENIA MIĘDZYRELIGIJNEGO

My, przedstawiciele różnych tradycji religijnych, którzy przybyliśmy z różnych regionów ziemi, aby na progu trzeciego tysiąclecia zgromadzić się w Watykanie w «duchu Asyżu», pragniemy podzielić się owocami naszych doświadczeń z ostatnich dni, przekonaniami, do jakich doszliśmy, oraz nadzieją, z jaką myślimy o przyszłości naszego świata.

Zdajemy sobie sprawę z następujących pilnych potrzeb:

• odpowiedzialnego i odważnego podjęcia problemów i wyzwań współczesnego świata, takich jak ubóstwo, rasizm, zanieczyszczenie środowiska, materializm, wojny i zbrojenia, globalizacja, AIDS, brak opieki lekarskiej, rozpad rodzin i społeczności, dyskryminacja kobiet i dzieci;
• wspólnego działania na rzecz umocnienia ludzkiej godności jako źródła praw człowieka i związanych z nimi obowiązków, w walce o sprawiedliwość i pokój dla wszystkich;
• tworzenia nowej świadomości duchowej całego rodzaju ludzkiego, zgodnej z różnymi tradycjami religijnymi, tak aby mogła zwyciężyć zasada wolności religii i wolności sumienia.

Jesteśmy przekonani, że nasze tradycje religijne posiadają niezbędne energie duchowe, aby przezwyciężyć podziały, jakie obserwujemy w świecie, oraz by umacniać wzajemną przyjaźń i poszanowanie między narodami.

Jesteśmy świadomi, że wiele tragicznych konfliktów na świecie jest skutkiem pragmatycznych rozwiązań, często zupełnie bezzasadnych, wiązania religii z interesami narodowymi, politycznymi, ekonomicznymi lub innego rodzaju.

Jesteśmy świadomi, że jeśli nie spełnimy naszej powinności, jaką jest wprowadzanie w życie najwyższych ideałów naszych tradycji religijnych, zostaniemy obciążeni odpowiedzialnością za skutki tego zaniedbania i surowo osądzeni.

Wiemy, że problemy nękające świat są tak ogromne, iż sami nie jesteśmy w stanie ich rozwiązać. Pilnie potrzebna jest zatem współpraca międzyreligijna.

Wszyscy zdajemy sobie sprawę, że współpraca międzyreligijna nie oznacza rezygnacji z naszej tożsamości religijnej, ale jest procesem odkrywania:

• uczymy się wzajemnego szacunku jako członkowie jednej ludzkiej rodziny;
• uczymy się szanować odmienności i cenić wspólne wartości, które nas łączą.

Jesteśmy zatem przekonani, że potrafimy współpracować w celu zapobiegania konfliktom oraz przezwyciężania kryzysów w różnych częściach świata.

Współpraca między różnymi religiami musi się opierać na odrzuceniu fanatyzmu, ekstremizmu i wzajemnych antagonizmów, które prowadzą do przemocy.

Wszyscy zdajemy sobie sprawę, jak wielką wagę ma wychowanie jako narzędzie krzewienia wzajemnego zrozumienia, współpracy i szacunku. Dlatego należy:

• wspierać rodzinę jako najważniejszy filar społeczeństwa;
• pomagać młodym pokoleniom w kształtowaniu sumienia;
• zwracać uwagę na podstawowe i wspólne wartości moralne i duchowe;
• kultywować życie duchowe poprzez modlitwę, medytację i milczenie, zgodnie z praktyką każdej tradycji religijnej;
• wykorzystywać wszelkie środki, w tym także środki społecznego przekazu, aby rozpowszechniać informacje o różnych tradycjach religijnych;
• zadbać o to, aby podręczniki historii i religii ukazywały obiektywne wizje tradycji religijnych, tak aby ich przedstawiciele mogli się w nich rozpoznawać.

Wszyscy są powołani do udziału w tym dialogu międzyreligijnym i międzykulturowym.

Każe nam to wystosować następujące apele:

Wzywamy przywódców religijnych, aby krzewili ducha dialogu w swoich wspólnotach oraz by byli gotowi do podjęcia dialogu ze społeczeństwem świeckim na każdej płaszczyźnie.

Zwracamy się do wszystkich przywódców świata, niezależnie od zakresu ich wpływów, z wezwaniem:

• aby nie dopuszczali do wykorzystywania religii jako źródła nienawiści lub przemocy;
• aby nie pozwalali wykorzystywać religii jako usprawiedliwienia dyskryminacji;
• aby respektowali rolę religii w społeczeństwie na płaszczyźnie międzynarodowej, krajowej i lokalnej;
• aby usuwali ubóstwo i walczyli o sprawiedliwość społeczną i ekonomiczną.

W duchu Jubileuszu zwracamy się do wszystkich dzisiaj tu zgromadzonych:

• aby szukać przebaczenia za błędy przeszłości;
• aby dążyć do pojednania w sytuacjach, gdzie bolesne doświadczenia przeszłości zrodziły podziały i nienawiść, oraz nie dopuścić do tego, by przeszłość stała się przeszkodą dla wzajemnej akceptacji i miłości;
• aby podjąć próbę usunięcia różnic między bogatymi i ubogimi;
• wreszcie, aby dążyć do zbudowania w świecie prawdziwego i trwałego pokoju.

Z radością i w duchu dziękczynienia — większość z nas powiedziałaby: dziękczynienia nade wszystko Bogu — uczestnicy Zgromadzenia Międzyreligijnego przekazują swoim braciom i siostrom to orędzie nadziei.

opr. mg/mg