Przemówienie podczas spotkania z ambasadorami krajów o większości muzułmańskiej

Ojcze Święty!

Mam zaszczyt i przywilej w imieniu wszystkich uczestników tego spotkania wyrazić głęboką wdzięczność za to, że możemy być z Tobą w tej szczególnie wymownej chwili.

Obecni tu wraz ze mną dostojni przedstawiciele narodów oraz członkowie Rady Muzułmańskiej we Włoszech i reprezentanci Islamskiego Ośrodka Kultury we Włoszech potwierdzają swą obecnością wyjątkową aktualność przesłania, które na początku swego pontyfikatu skierowałeś do przedstawicieli wspólnot muzułmańskich w Kolonii «w tych szczególnie trudnych chwilach historii naszych czasów. (...) Mamy wielkie pole działania, na którym możemy się czuć zjednoczeni w służbie podstawowych wartości» (w: «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 10/2005, s. 23), we wzajemnym poszanowaniu i zrozumieniu.

Ze szczerym przekonaniem powiedziałeś wówczas również: «My, chrześcijanie i muzułmanie, razem powinniśmy stawić czoło licznym wyzwaniom, jakie rodzą się w naszych czasach. Nie ma miejsca na apatię i bezczynność, a tym bardziej na stronniczość i sekciarstwo. (...) Dialog międzyreligijny i międzykulturowy chrześcijan i muzułmanów nie może być traktowany jako tymczasowy wybór. Stanowi on bowiem życiową konieczność, od niego w znacznej mierze zależy nasza przyszłość» (tamże, s. 24).

Papieska Rada ds. Kultury i Papieska Rada ds. Dialogu Międzyreligijnego, których kierownictwo mi powierzyłeś, prowadzą działalność na tym polu, współpracując ze wszystkimi ludźmi dobrej woli, czego wymownym świadectwem jest dzisiejsze spotkanie.

Res nostra agitur — mawiali starożytni Rzymianie. A rzymianie współcześni potwierdzili to w tych dniach na Kapitolu, w siedzibie władz tego pradawnego miasta spotkań. Razem musimy przyjąć naszą przeszłość i zapewnić przyszłość, podzielając wiarę w jedynego Boga — przy właściwym każdemu z nas odniesieniu do Abrahama — i szacunek dla człowieka, stworzonego na Jego obraz i podobieństwo.

Podejmując wielkie dziedzictwo Twojego poprzednika, czcigodnej pamięci Papieża Jana Pawła II, Bożego posłańca i pielgrzyma pokoju przemierzającego kraje świata, wzywasz nas wszystkich na progu nowego tysiąclecia do zabiegania o nową symbiozę wiary i rozumu, w pokojowym i pełnym ufności dialogu religii i kultur, które same dają świadectwo, również poprzez ich zróżnicowanie, o specyficznym otwarciu człowieka na największą z tajemnic — na tajemnicę Boga.

Ojcze Święty, cieszymy się, że tym spotkaniem możemy zaświadczyć, iż Twoje przesłanie miłości i pokoju zostało usłyszane, i prosimy miłosiernego i litościwego Boga, by nam pomagał wprowadzać je w życie, z poszanowaniem naszych odmienności.

opr. mg/mg