II Festiwal Haendlowski

Szanowni Państwo,

Już tylko tydzień pozostał do chwili, kiedy pierwsze takty Concerto grosso op. 6 nr 1 Jerzego Fryderyka Haendla wypełnią gościnne wnętrza Dworu Artusa rozpoczynając tym samym II Festiwal Haendlowski. Dotychczas przesłaliśmy na Państwa ręce trzy pakiety z różnymi informacjami. W czwartej, ostatniej przedfestiwalowej przesyłce zebraliśmy dane z poprzednich, dzięki czemu uzyskacie Państwo pełen obraz naszego projektu.

Przypomnieć w tym miejscu wypada, że II Festiwal Haendlowski jest wynikiem wieloletniej obecności w Toruniu cyklu koncertowego „Muzyka dawna — persona grata” oraz doskonale układającej się współpracy organizatorów cyklu z Toruńską Orkiestrą Symfoniczną, Centrum Kultury „Dwór Artusa” oraz wieloma innymi partnerami, w tym szczególnie z Urzędem Miejskim w Toruniu, który od lat patronuje działaniom fundacji oraz projektom orkiestry Arte dei Suonatori.

Gospodarz festiwalu — orkiestra Arte dei Suonatori

Należy dzisiaj do czołówki polskich orkiestr grających na instrumentach dawnych i jest wśród polskich zespołów barokowych formacją koncertującą najczęściej i najregularniej.

Dzięki systematycznej, intensywnej pracy oraz dzięki artystycznym kontaktom z najwybitniejszymi muzykami europejskimi, amerykańskimi i japońskimi orkiestra wypracowała swój własny, indywidualny styl wykonawczy, charakteryzujący się pięknym brzmieniem, żywiołową, a jednocześnie głęboką ekspresją oraz łatwością w przyswajaniu sobie różnych muzycznych stylów i idiomów estetycznych. W zgodnej opinii krytyków oraz publiczności orkiestra Arte dei Suonatori jest jednym z najciekawszych zjawisk na europejskiej scenie muzyki dawnej ostatnich lat. Wydane przez zespół płyty spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem międzynarodowej krytyki muzycznej i licznymi wyróżnieniami prasy muzycznej (Diapason d'Or, Gramophone Editor's Choice, Choc du Monde de la Musique, Luister 10, 10 de Repertoire, Classics Today, Classic CD). Przed miesiącem ukazała się płyta nagrana dla francuskiej wytwórni Alpha, a we wrześniu pojawi się nowe nagranie dokonane dla BIS Records. Orkiestra Arte dei Suonatori jest inicjatorem i głównym bohaterem festiwali „Muzyka dawna — persona grata”, „Muzyka w Raju” (Paradyż), „Festiwal Trzech Baroków” (Wrocław), „Festiwal Barokowych Smyczków i Strun” (Poznań), Festiwal Haendlowski (Toruń). Za swoją działalność otrzymała „Medale Młodej Sztuki” oraz nagrodę TVP Kultura. Nominowana była do nagrody kulturalnej „Pegaza” oraz kilkukrotnie do „Paszportów” tygodnika „Polityka”.

Wśród solistów i dyrygentów, z którymi orkiestra współpracowała są między innymi: Paul Goodwin, Micaela Comberti, Mark Caudle, Hidemi Suzuki, Rachel Brown, Sirkka-Liisa Kaakinen, Gabriele Cassone, Eduardo López Banzo, Davitt Moroney, Hille Perl, Veronika Skuplik, Alice Piérot, Alberto Rasi, Roberta Invernizzi, Monique Zanetti, Nele Gramss, Matthew White, Olga Pasiecznik, Alexis Kossenko, Dan Laurin, Barthold Kuijken, Ryo Terakado, Reinhard Goebel, Salomé Haller, Robert Hill, Maria Keohane, Allan Rasmussen, Kati Debretzeni, Bolette Roed, Aline Zylberajch i Rachel Podger.

 

Kolejne płyty orkiestry Arte dei Suonatori

Z wielką przyjemnością informujemy, że dyskografia orkiestry Arte dei Suonatori powiększyła się o kolejną płytę. Na rynku europejskim pojawiło się właśnie trzecie wydawnictwo - krążek zawierający koncerty fletowe Carla Philippa Emanuela Bacha.

Do udziału w nagraniu koncertów fletowych najstarszego syna lipskiego kantora zaprosiliśmy naszego przyjaciela, znakomitego flecistę francuskiego - Alexisa Kossenkę, którego światowy poziom gry, niepospolity talent i muzykalność również w Toruniu niejednokrotnie mieliśmy okazję podziwiać.

W tym roku, jesienią, ukaże się także czwarta płyta orkiestry nagrana ze Szwedem, Danem Laurinem, bohaterem naszego pierwszego nagrania. Tym razem zarejestrowaliśmy z nim genialne Pory roku Vivaldiego w autorskim opracowaniu partii solowej na flet prosty.

 

Realizacje telewizyjne

Orkiestra Arte dei Suonatori w ostatnim czasie zacieśniła współpracę z Telewizją Polską, dla której zarejestrowała koncert finałowy festiwalu „Muzyka w Raju” w Paradyżu i poznański koncert Dana Laurina wykonującego „Pory roku” Antonio Vivaldiego. Programy te zostały bardzo przychylnie przyjęte przez krytyków i widzów, czego wyrazem jest nagroda przyznana orkiestrze przez TVP Kultura w pierwszą rocznicę powstania tej stacji.

Obecnie na etapie montażu znajduje się dokumentalny film o orkiestrze, który wyemitowany zostanie przez TVP 2 po wakacjach.

Dlaczego Haendel?

Życie Jerzego Fryderyka Haendla to gotowy do wykorzystania scenariusz filmowy, a jego muzyka to wymarzona dla takiego filmu ścieżka dźwiękowa.

Haendel był oczywiście i przede wszystkim wielkim muzykiem, ale miał też inny nadzwyczajny dar, który czyni jego życie i działalność czymś tak dla nas fascynującym. Otóż Haendel potrafił znaleźć się zawsze w centrum wydarzeń najważniejszych, najbardziej doniosłych i najbardziej spektakularnych (można powiedzieć, że zupełnie inaczej niż Bach) — i to zarówno pod względem artystycznym, co politycznym, a nawet gospodarczym.

Tak się działo, czy był to niemiecki Hamburg do którego trafił jako oryginalny i niezależny nastolatek; czy była to Florencja albo Rzym, gdzie nie marnował ani chwili, zaskakując Włochów talentem i twórczym zapałem; czy był to wreszcie Londyn, gdzie stał się prawdziwą jednoosobową instytucją życia muzycznego.

Niemal wszystko toczyło się tak, jakby jakaś niewidzialna nić prowadziła kompozytora do miejsc, w których powinien się znaleźć, w których spotykał właściwych ludzi, znajdował właściwe inspiracje, i z których wreszcie we właściwym momencie wyjeżdżał. Wyjeżdżał i nie wyjeżdżał, bo przecież przez całe życie pozostało w nim źródłowe doświadczenie kultury niemieckiej, późniejsze, ale nie mniej trwałe zafascynowanie muzyką włoską, a do pewnego stopnia także francuską i wreszcie pełen empatii szacunek i zrozumienie dla tradycji angielskiej.

Możemy zatem po prostu słuchać muzyki Haendla, zachwycać się nią i podziwiać talent, dzięki któremu w jego twórczości dokonywała się tak zdumiewająca synteza wszystkiego, co w barokowej muzyce najlepsze i najpiękniejsze. Możemy postąpić inaczej i podążać za tym, z czego Haendel czerpał, a co wciąż jest dla nas w pewnym sensie tajemnicą. Możemy szukać wpływów, jakie Haendel wywarł na swoją epokę, a z wielu nie zdajemy sobie jeszcze sprawy. Możemy wreszcie zastanawiać się, jak muzykę Haendla powinniśmy dzisiaj wykonywać, jakie środki do tego wykorzystać, jak ją interpretować, by brzmiała zgodnie z intencjami swego twórcy, a zarazem w zgodzie z duchem naszych czasów.

Ale i to byłby dopiero wstęp do pokazania Haendla w kontekście całej ówczesnej kultury i jej przebogatej, złożonej symboliki. Nawet nie wspomnieliśmy przecież o literackich źródłach jego wielkich dzieł operowych, ani o nowatorskim podejściu do tematów biblijnych.

Fenomenu Haendla nie da się opisać i zrozumieć bez próby opisania i zrozumienia całego barokowego muzycznego świata, a przynajmniej tych jego tradycji, z którymi kompozytor związany był najbardziej, i to właśnie wydaje się nam zadaniem prawdziwie ekscytującym.

Dlatego Haendel.

Dlaczego Toruń?

Wędrując uliczkami toruńskiej starówki na próżno wypatrywalibyśmy kopuł barokowych kościołów, barokowych hełmów wież czy barokowych pałaców. Toruń jest gotycki, monumentalny i zupełnie nie-barokowy.

Podobnie jak Halle, gdzie urodził się Jerzy Fryderyk Haendel i jak Londyn, w którym spędził większość swego życia; i jak wiele innych europejskich miast, w których rozbrzmiewała muzyka barokowa, bo przecież barokowa Europa to nie tylko kwitnące zupełnie nową architekturą i sztuką Rzym czy Paryż.

Barok nie burzył gotyku, barok go modyfikował - wkomponowywał się weń harmonijnie, ale oczywiście potrafił zupełnie i nieco brutalnie go zdominować. Raz dodawał jedynie detale, które wygładzały surowe linie średniowiecza, kiedy indziej zupełnie zmieniał charakter wnętrz wypełniając je potężnymi ołtarzami, pełnymi gestu rzeźbami i sugestywnymi obrazami.

W tej nowej i starej zarazem przestrzeni muzyka pojawiała się z nadzwyczajną łatwością i naturalnością, chociaż może nie zawsze radziła sobie z przepastną akustyką gotyckich katedr. Coraz częściej wędrowała więc do wnętrz teatralnych, coraz częściej gościła też w prywatnych domach, gdzie wykonywali ją nie tylko profesjonaliści, ale coraz liczniejsi amatorzy.

Tak oto dochodzimy do prawdy dla muzyki barokowej, i wszelkiej muzyki, najważniejszej - jej miejsce jest tam, gdzie są ludzie którzy chcą ją grać, którzy chcą jej słuchać, i którzy są gotowi stworzyć do tego odpowiednie warunki. Jeśli na dodatek mają wokół siebie piękną architekturę oraz wnętrza o doskonałej akustyce i niepowtarzalnej aurze, to w zasadzie mają wszystko, czego im potrzeba.

Toruń, o czym może nie wszyscy z Państwa wiedzą, ma jeszcze jeden ważny argument w ręku. W 1991 powstał tutaj „Canor”, jedyne polskie i jedno z niewielu na świecie pismo poświęcone muzyce dawnej. To właśnie w redakcji Canora i w założonej przez jej członków Fundacji narodziła się już wiele lat temu idea powołania do życia festiwalu poświęconego muzyce barokowej. Na jej bohatera typowaliśmy wtedy raczej Bacha niż Haendla, jednak wizyta na festiwalu Haendlowskim w zaprzyjaźnionej z Toruniem Getyndze, uprzytomniła nam, jak mało wciąż o nim wiemy i jak dobrze byłoby poznać całą jego niezwykle bogatą twórczość, a przy okazji ukazać jej historyczny i estetyczny kontekst.

Właśnie dlatego Toruń.

Dlaczego Arte dei Suonatori?

Różne są sposoby konstruowania festiwali muzycznych. Najpowszechniejszy jest mniej więcej taki. Na świecie działają wykonawcy, którzy przygotowują rozmaite programy. Wybór tych programów rządzi się różnymi prawami — repertuar najpopularniejszy, nowo odkryty, za mało znany, rocznicowy, okazjonalny etc. Z drugiej strony są ludzie, instytucje, miasta, którzy chcą stworzyć jakieś muzyczne wydarzenie. Mają na to pomysł mniej lub bardziej oryginalny, mają na to mniej lub więcej pieniędzy. Kontaktują się z wykonawcami bezpośrednio lub za pośrednictwem wyspecjalizowanych agencji i zapraszają ich (eufemistycznie mówiąc, bo w rzeczywistości jest to przecież operacja handlowa) do przyjazdu. Programy wybierane są najczęściej z listy zaproponowanej przez muzyków.

W innym wariancie twórcy festiwali zwracają się do wykonawców, ale zamiast wybierać coś z ich oferty zadają im temat do opracowania. Festiwale tematyczne stają się w ostatnich latach bardzo popularne i będą na pewno dalej się rozwijały.

W obu wariantach niezmienna jest jedna rzecz — muzycy pojawiają się na festiwalu na krótką chwilę, najczęściej w drodze z jednego festiwalu na inny. Gdy przejrzymy uważnie programy europejskich festiwali w jakimś konkretnym momencie roku, zauważymy, że ich programy często się pokrywają. Nie ma się co dziwić, takie rozwiązanie ułatwia organizację pracy muzykom i obniża koszty ich występów, co bardzo ważne z punktu widzenia festiwali. Festiwalowa machina działa bardzo sprawnie.

Nie podważamy jej sensu. Przeciwnie, uważamy, że jest logiczna i skuteczna. Brakuje nam w niej jednak bardziej intymnego kontaktu muzyków z publicznością, a tego nie da się osiągnąć w jeden wieczór, to wymaga czasu. Oczywiście, jeśli ktoś chce codziennie słuchać kogoś innego w zupełnie innym repertuarze, to nasz festiwal nie będzie dla niego miejscem idealnym. Może wybierze sobie jeden, może dwa, a może nawet trzy koncerty. To bardzo miłe, naprawdę.

Jest wszakże rzecz, której warto poświęcić kilka słów. Międzynarodowy rynek festiwalowy bardzo ogranicza szanse muzyków na pokazanie pełni możliwości. Jeśli instrumentalista zdecyduje się na grę w orkiestrze (albo w kilku orkiestrach, co w muzyce dawnej jest praktyką powszechną), rezygnuje z rozwijania swoich talentów kameralistycznych i solistycznych. Rezygnuje też definitywnie z możliwości poprowadzenia w roli dyrygenta/lidera swoich ukochanych dzieł, bo festiwale tylko sporadycznie są zainteresowane nazwiskami „niewypromowanymi”.

Tutaj zaczyna się nasz pomysł na festiwal. Naszą intencją jest, by muzycy nie występowali wyłącznie w jednej, raczej anonimowej roli. Chcemy, żeby pokazali jak najwięcej swoich zainteresowań i umiejętności, by ujawnili wszystkie swoje wcielenia, by podzielili się z nami swoimi tajemnicami, by nas nieustannie zaskakiwali. Okazuje się, że spotkanie z tymi samymi muzykami w różnych sytuacjach jest tak naprawdę spotkaniem z różnymi muzykami.

W orkiestrze wszyscy z konieczności mówią tym samym językiem. Gdy znajdują się w pozycji lidera, solisty, partnera-kameralisty mówią zaskakująco odmiennie. Co więcej, myślę, że zaskakują nie tylko nas, oni zaskakują samych siebie.

Tak długo, jak ta zdolność do zaskakiwania i sprawiania artystycznych niespodzianek się nie wyczerpie, będziemy wierni naszej festiwalowej formule, zapraszając w nasze szeregi od czasu do czasu nowych partnerów, pod jednym warunkiem: że i oni będą chcieli nas czymś zaskoczyć.

Dlatego Arte dei Suonatori

Nasi goście

Kariera artystyczna Bolette Roed to dowód na to, że w talencie i pracowitości tkwi jedynie połowa sukcesu. Z tymi cechami przychodzi się na świat, lecz bez mądrego przewodnictwa są one jak surowy diament, którego doskonałość brylantu odsłonić może dopiero wrażliwy nauczyciel. Śmiało można powiedzieć, że do pedagogów Bolette miała wiele szczęścia. Najpierw studiowała u Nikolaja Ronimusa, a później trafiła do klasy Dana Laurina. Swój udział w kunszcie wykonawczym flecistki mają też Peter Holtslag, Pedro Memelsdorf, Marion Verbrüggen, Michaela Petri i Gerd Lünenbürger. Dzięki tak wszechstronnej edukacji repertuar Bolette obejmuje nie tylko muzykę klasyczną od średniowiecza do współczesności, lecz również muzykę jazzową i improwizowaną. Z myślą o jej sztuce skomponowano kilkanaście awangardowych utworów na flet prosty. Bolette jest współzałożycielką i członkiem kilku zespołów kameralnych: Alpha (muzyka współczesna — flet prosty, perkusja i saksofon), Paradox (trio fletów prostych wraz z Susanne Laurin i Danem Laurinem ), a także zespołów Iris i Bain de Lune. W roku 2005 Bolette uznana została "artystą roku" przez Radio Duńskie, które we współpracy z Arte dei Suonatori zorganizowało w Kopenhadze festiwal muzyki dawnej z Bolette w roli głównej.

W szkole uczyła się gry na skrzypcach, lecz wielka miłość do zwierząt sprawiła, że początkowo Maria Keohane swej zawodowej przyszłości nie wiązała z muzyką. Skrzypce porzuciła dla weterynarii. Dość późno, bo dopiero w wieku 22 lat spotkała na swej drodze nauczycielkę śpiewu, która usłyszawszy głos młodego weterynarza namówiła Marię do nauki śpiewu. Do dzisiaj Koehane w miarę możliwości łączy swoje dwie życiowe pasje.

Barwa i skala głosu, możliwości artykulacyjne, techniczne oraz wrażliwość na tekst pozwalają Marii wykonywać z powodzeniem muzykę wokalną wszystkich gatunków - od muzyki kameralnej przez oratoria do oper i to począwszy od epoki baroku przez klasycyzm, romantyzm do utworów komponowanych współcześnie.

W czasie swych artystycznych peregrynacji odwiedziła już sceny koncertowe w Anglii, we Włoszech, Francji, na Ukrainie, w Libanie, Stanach Zjednoczonych i Nowej Zelandii. Śpiewała pod batutą Erica Ericsona, Jakoba Lindberga, Andrew Manzego, Nicholasa McGegana, Andrew Parrotta i Christophera Warren-Greena. Z trębaczem Niklasem Eklundem nagrała płytę z włoską muzyką barokową.

Mimo krótkiego stażu artystycznego została uhonorowana nagrodą Szwedzkiej Królewskiej Akademii Muzycznej.
W Polsce bywa regularnie już od dwóch lat, występując na wszystkich festiwalach Arte dei Suonatori. Z orkiestrą śpiewała także na festiwalach w Niemczech i w Danii.

Alexis Kossenko - flecista absolutny — gra na wszystkich typach fletów. Jako czternastolatek ukończył konserwatorium na flecie poprzecznym, lecz później w Paryżu i Amsterdamie studiował grę na fletach historycznych - poprzecznych oraz prostych.

Dzięki swej wszechstronności Alexis zapraszany był od początku kariery do współpracy przez orkiestry symfoniczne: Philharmonie der Nationen, Ensemble Orchestral de Paris, Ensemble Orchestral de Basse Normandie, Orchestre de Bretagne, Orchestre d'Auvergne. Występował z orkiestrami romantycznymi: Anima Aeterna, Orchestre Révolutionaire et Romantique; zabiegały o niego zespoły barokowe i klasyczne: Capriccio Stravagante, La Grande Ecurie et la Chambre du Roi, Le Concert d'Astrée, Mozart Akademie. Pracował pod dyrekcją między innymi Tona Koopmana, Roya Goodmana, Johna Eliota Gardinera, Jos van Immerseela, Mścisława Rostropowicza, Josa van Veldhovena, Emmanuelle Haime, Fabio Biondiego. Brał udział w nagraniu kilkudziesięciu płyt, w tym jako solista niezwykle trudnego koncertu fletowego Carla Nielsena. Od kilku lat stoi na czele dwóch zespołów muzyki dawnej: La Bergamasca i Les Musiciens de Monsieur Croche. Z Arte dei Suonatori współpracuje od roku 2000 i nagrał z nami płytę z koncertami fletowymi C.Ph.E. Bacha. Kolejne nagrania wkrótce.

W Kopenhadze w protestanckim Frederiksberg Kirke usłyszeć można w czasie nabożeństw grę jednego z ciekawszych organistów i klawesynistów europejskich, Allana Rasmussena. Nim jednak został organistą i dyrektorem do spraw muzycznych tego kościoła, studiował w Królewskiej Akademii Muzycznej w Kopenhadze. Jako solista występował, między innymi, z Concerto Copenhagen, Collegium Musicum, Helsingborg Symphony Orchestra oraz Tivoli Symphony Orchestra. W roku 1999 otrzymał nagrodę doroczna Duńskiej Krytyki Muzycznej. Od roku 2002 należy do żelaznego składu Arte dei Suonatori, występując na naszych festiwalach w roli solisty oraz w grupie basso continuo.

Wraz z przyjaciółmi założył kwartet Baroque Fever, z którym występował na wielu europejskich festiwalach.

 

Dyrekcja Festiwalu: Cezary Zych & Marek Wakarecy Kierownictwo muzyczne: Ewa i Aureliusz Golińscy Szef Biura Festiwalu: Elżbieta Szczurko, Dorota Puszkiel www.haendeltorun.pl   Organizatorzy: Fundacja Muzyki Dawnej „Canor” tel. 0603 858 882, 0603 858 909, 0603 858 404 e-mail: canor@poznan.home.pl Toruńska Orkiestra Symfoniczna tel./fax 056 622 88 05 e-mail: tok01@wp.pl

Partnerzy i Sponsorzy Sponsorzy: Urząd Miasta Torunia ADB Advanced Digital Broadcast Partnerzy: Centrum Kultury „Dwór Artusa” w Toruniu Partner internetowy: home.pl   Partnerzy poligraficzni: Top-Druk Poznań Color Print Bydgoszcz   Patronat medialny: Program 2 Polskiego Radia Polskie Radio PiK Nowości TVP Kultura TVP 3

---

 

Festiwalowe wydarzenia dzień po dniu

Dzień 1

Koncert 1

Środa, 14 czerwca 2006

Dwór Artusa, Rynek Staromiejski, godzina: 19:30

Wykonawcy:

Maria Keohane - sopran

Alexis Kossenko - dyrygent, flet traverso

Allan Rasmussen - klawesyn

Arte dei Suonatori

Program:

Georg Friedrich Haendel (1685 — 1759)

Concerto grosso op. 6 nr 1 G—dur HWV 319

A tempo giusto, Allegro e forte, Adagio, Allegro, Allegro

Concerto grosso op. 6 nr 2 F—dur HWV 320

Andante Larghetto, Allegro, Largo, Allegro ma non troppo

Kantata "Crudel tiranno amor"

na sopran, smyczki i basso continuo HWV 97

Aria: Crudel tiranno amor, Recytatyw: Ma tu mandi al moi core, Aria: O dolce mia speranza, Recytatyw: Senza te dolce spene, Aria: O cara spene

Johann Sebastian Bach (1685 — 1750)

Triple concerto in a minor for flute traverso, violin, harpsichord & strings BWV 1044

Allegro, Adagio ma non tanto e dolce, Alla breve

Kantata „Non sa che sia dolore” BWV 209

Sinfonia, Recytatyw: Non sa che sia dolore, Aria: Parti pur e con dolore, Recytatyw: Tuo saver al tempo e l'etŕ contrasta, Aria: Riceti gramezza e pavento

 

 

Koncert 2

Dwór Artusa, Rynek Staromiejski, godzina: 22:00

 

Wykonawcy:

Bolette Roed - flet prosty

Allan Rasmussen - klawesyn

Program:

Arcangelo Corelli (1653-1713)

Sonata IV F—dur

Adagio, Allegro, Vivace, Adagio, Allegro

F. Barsanti (1690-1772)

Sonata II C—dur

Adagio, Allegro, Largo, Presto

„The Division Flute” (1702) 

A Division on a Ground by Mr. Eccles

J. Stanley (1712-1786)

Solo IV h—moll

Adagio, Poco allegro, Gigg (Vivace)

 

Georg Friedrich Haendel (1685-1759)

Sonata XI F—dur

Larghetto, Allegro, Siciliana, Allegro

„The Division Flute” (1702) 

Pauls Steeple

G. Sammartini (1695-1750)

Sonata f—moll

Andante, Spiritoso, Allegro

Pietro Giuseppe GaetanoBoni (?-?)

Sonata d—moll Op.2 Nr.2

Largo, Giga Allegro, Allegro

Arcangelo Corelli

La Follia op.5 nr 12

 

Dzień 2

Koncert 1

Czwartek, 15 czerwca 2006,

Towarzystwo Naukowe w Toruniu, ul. Wysoka 1, godzina: 19:30

 

Wykonawcy:

Allan Rasmussen - klawesyn

Program:

Program:

William Byrd (ok. 1543 — 1623)

The third pavian

The galliard to the third pavian

Girolamo Frescobaldi (1583 — 1643)

Capriccio sopra la bassa fiamenga

Johann Jacob Froberger (1616 —1667)

Suita A—dur (1656)

Allemande, Gigue, Courante, Sarabande

Diderich Buxtehude (1637 — 1707)

Toccata G—dur

Johann Sebastian Bach (1685 — 1750)

Aria variata alla maniera italiana (BWV 989)

Georg Friedrich Haendel (1685 — 1759)

Suita nr 2 F—dur (1720)

Adagio, Allegro, Adagio, Fuga (Allegro), Allegro

 

 

Koncert 2

Towarzystwo Naukowe w Toruniu, ul. Wysoka 1, godzina 21:00

Wykonawcy:

Maria Keohane - sopran

Bolette Roed - flet prosty

Alexis Kossenko - flety

Allan Rasmussen - klawesyn

Program:

King Henry (Trad.)

Da mihi Manum (Trad.)

The Lass of Livingstone (Trad.)

She rose to let me in (Trad.)

Francesco Geminiani (1687 —1762)

The Night her silent sable wore

The farther ben the welcomer (Trad.)

Sawny's Ferewel (Trad.)

The Lass of Patties Mill (Trad.)

Francesco Geminiani

The Lass of Peaty's Mill

Coxetwon (Trad.)

Peggy grieves me (Trad.)

The three ravens (Trad.)

Fanny Dillon by Carrolan (Trad.)

Carland's Devotion (Trad.)

Muirland Willie (Trad.)

Francesco Geminiani

Auld Bob Morrice

The Irish Ragg (Trad.)

Francesco Geminiani

O Betsy Bell

I will give my love an apple (Trad.)

Moc Donogh's Lamentation (Trad.)

 

Dzień 3

Piątek, 16 czerwca 2006

Koncert 1

Dwór Artusa, Rynek Staromiejski, godzina 20:00

Wykonawcy:

Maria Keohane - sopran

Bolette Roed - flet prosty

Alexis Kossenko - flet traverso

Arte dei Suonatori

Program:

Georg Philipp Telemann (1681 — 1767)

Sonata triowa C—dur na flet prosty, flet traverso i basso continuo

Affettuoso, Alla breve, Larghetto, Vivace

Georg Friedrich Haendel (1685 — 1759)

Arie ze zbioru „Neun Deutsche Arien”

Künft'ger Zeiten eitler Kummer HWV 202

Die ihr aus dunklen Grüften HMV 208

Das zitternde Glänzen der spielenden Wellen HMV 203

Georg Philipp Telemann

Kwartet paryski G—dur nr 3 TWV 43:G4

Prélude, un peu virement, Légčrement, Gracieusement, Vite, Modéré, Gay, Lentement

 

Georg Friedrich Haendel

Arie ze zbioru „Neun Deutsche Arien”

Singe, Seele, Gott zum Preise HWV 206

Flammende Rose, Zierde der Erden HWV 210

 

 

 

Koncert 2

Centrum Dialogu Społecznego im. Jana Pawła II, ul. Łazienna 22, godzina 22:00

 

Wykonawcy:

Bolette Roed - flet prosty

Program:

Jehan de Lescurel (? — 1304)

Amours, cent mille merciz

Jacob van Eyck, Holland (1589 — 1647)

From Der Fluyten Lust—hof

Ryohei Hirose

Meditation

Johann Sebastian Bach (1685 —1 750)

Partita na flet solo a—moll BWV 1013

Allemande, Corrente, Sarabande & Bourrée Anglaise

Ballata by Guillaume de Machaut (1300 — 1377)

Douce dame jolie

A lai by Guillaume de Machaut (1300 — 1377)

Tels rit au main qui au soir pleure

Bent Lorentzen

Birds (2001)

Improwizacje

Stefan Thomas

„Drei Bagatellen„

Improwizacje

 

 

 

 

 

 

Dzień 4

Sobota, 17 czerwca 2006

Koncert 1

Kościół św. Jakuba, Rynek Nowomiejski, godzina 20:00

 

 

Wykonawcy:

Maria Keohane - sopran

Bolette Roed - flet prosty

Alexis Kossenko - flet traverso

Arte dei Suonatori

Program:

Georg Friedrich Haendel (1685 — 1759)

Concerto grosso G—dur op.3 nr 3 HWV 314

Largo e staccato, Allegro, Adagio, Allegro

Francesco Geminiani (1687 — 1762)

Concerto grosso op. 3 nr 1

Adagio, Allegro, Adagio, Allegro

Arcangelo Corelli (1653 — 1713)

Concerto grosso g—moll op.6 nr 8 „Fatto per la notte di Natale” (Wersja londyńska na 2 flety proste i smyczki)

Vivace — Grave, Allegro, Adagio — Allegro — Adagio, Vivace, Allegro, Pastorale

Pietro Locatelli (1695 — 1764)

Concerto grosso Es—dur op. 7 nr 6 „il pianto d'Arianna”

Andante — Allegro, Adagio, Andante — Allegro, Largo, Largo andante, Grave, Allegro, Largo

Georg Friedrich Haendel

Aria „Sweet bird” (z oratorium „l'Allegro, il Penseroso ed il Moderato”) HWV 55

 

 

 

Koncert 2

"Piwnica pod śś. Janami" Międzynarodowy Ośrodek Spotkań, ul. Żeglarska 16, godzina 22:30

 

Wykonawcy:

Alexis Kossenko

flet traverso

Program:

Georg Philip Telemann (1681 —1767)

12 Fantazji na flet solo

Fantazja A—dur TWV 40:2

Vivace, Allegro

Fantazja a—moll TWV 40:3

Grave, Vivace, Adagio, Allegro

Fantazja h—moll TWV 40:4

Largo/Vivace, Allegro

Fantazja B—dur TWV 40:5

Andante, Allegro, Presto

Fantazja C—dur TWV 40:6

Presto/Largo, Allegro, Allegro

Fantazja d—moll TWV 40:7

Dolce, Allegro, Spirituoso

Fantazja D—dur TWV 40:8

Alla francese, Presto

Fantazja e—moll TWV 40:9

Largo, Spirituoso, Allegro

Fantazja E—dur TWV 40:10

Affettuoso, Allegro, Grave, Vivace

Fantazja fis moll TWV 40:11

A tempo giusto, Presto, Moderato

Fantazja G—dur TWV 40:12

Allegro, Adagio/ Vivace, Allegro

Fantazja g—moll TWV 40:13

Grave / Allegro, Dolce / Allegro, Presto

 

Dzień 5

Niedziela, 18 czerwca 2006

Koncert finałowy

Dwór Artusa, Rynek Staromiejski, godzina 20:00

 

Wykonawcy:

Maria Keohane - sopran

Alexis Kossenko - dyrygent

Arte dei Suonatori

Program:

Antoine Dauvergne (1713 — 1797)

Concert de Symphonie nr 2

Michel Blavet (1700 — 1768)

Koncert fletowy a—moll

Jean—Philippe Rameau (1683 — 1764)

Ouverture (Platée)

Air pour les plaisirs (Dardanus)

Ballet figuré (les Fętes de Polymnie)

Entrée de Démons (Acante & Céphise)

Pantomime d'un Chinois (Les Paladins)

Bruit de guerre (Dardanus)

Gavotte en rondeau (Zoroastre)

Passepieds (les Fetes d'Hébé)

Orage (Platée)

Air gracieux (Acante & Céphise)

Air pour les fous (Platée)

Air de la Folie (Platée)

 

Henry Purcell (1659 — 1695)

First Music (Dioclesian)

Aria Dido „Ah, Belinda” (Didon & Aeneas)

Symphony (The Fairy Queen)

Aria „See, even Night herself is here” (The Fairy Queen)

The Triumphing Dance (Didon & Aeneas)

Overture (Didon & Aeneas)

Chaconne (Dioclesian)

Aria „Nymps and shepherds, come away” (The Libertine)

Curtain Tune (Timon of Athens)

Prelude i Aria „Come away” ; Sailor's dance (Didon & Aeneas)

The witches' dance (Didon & Aeneas)

Prelude i Aria „If love's a sweet passion” (The Fairy Queen)

Dance of Bacchanals (Dioclesian)

Symphony (The Fairy Queen)

Aria „The Plaint” (The Fairy Queen)

Hornpipe (The Married Beau)

Ritornello & Aria Belindy (Didon & Aeneas)

First Act Tune (Dioclesian)

Aria (The Married Beau)

Scotch Tune (Amphitryon)

 

 

opr. mg/mg