Raj dla ubogich

Malwa od wieków jest nieodłącznym elementem krajobrazu polskiej wsi. Mało kto jednak pamięta o jej symbolice sakralnej.

Na obrazie Rajski ogród pędzla Mistrza Górnoreńskiego widzimy raj z mieszkającymi w nim licznie świętymi, w centralnym zaś punkcie — Maryję oddającą się spokojnej kontemplacji słowa Bożego wśród malw. Jest to przykład średniowiecznego malarstwa tablicowego.

Skarb łaski Bożej

Malwy to symbol Bożego przebaczenia i uzdrowienia duchowego. Od wczesnego średniowiecza malwy przypominają, że Bóg stał się człowiekiem, aby człowiek mógł powrócić do Boga. Symbolika ta jest czytelna: malwy są najwyższe ze wszystkich kwiatów — większość odmian bez trudu osiąga trzy metry, a są takie, które dorastają nawet do siedmiu — pną się w górę radośnie i prosto, lecz... ich pędy są giętkie i często kładą się na ziemi. Potrzebują podparcia, wyprostowania, przywrócenia właściwego kierunku: ku niebu.

Ten niezwykle dekoracyjny kwiat występujący w całej palecie kolorów — od czystej bieli, przez odcienie kremu i żółci, pomarańcze i róże, aż po fiolety i czerwienie tak intensywne, że wpadające w czerń — należy do rodziny ślazowatych. Malwa jest bliską kuzynką hibiskusa, czyli róży chińskiej. Potwierdzają to odmiany z kwiatami pełnymi, przypominającymi róże. I właśnie dlatego, obok piwonii, jest też symbolem Niepokalanej — nietkniętej grzechem Róży bez kolców.

Pokarm biedaków

Wszystkie części malwy są jadalne. Z surowych liści robi się sałatkę, z ugotowanych — zupę, z suszonych — herbatę. Owoce smakują jak kapary, a gotowane korzenie uwalniają substancję o właściwościach białka jaj nadającą się do smażenia i pieczenia ciast, a także do karmienia dzieci — jest jak kleik. Trudno o bardziej ekonomiczną roślinę, toteż w Biblii malwa pojawia się jako pożywienie najbiedniejszych, co odsyła nas do jeszcze innej symboliki: Bożej Rodzicielki dającej ludzkości Chleb Życia, dostępny każdemu pokarm i lek na duchową biedę.

Liście wszystkich malw zawierają witaminy A i C, wapń, magnez, potas, żelazo i selen. Szczególne właściwości lecznicze przejawiają odmiany ciemnopurpurowe. Regenerują śluzówkę gardła i żołądka, wzmacniają naczynka krwionośne i regulują miesiączki, a stosowane zewnętrznie nawilżają skórę i łagodzą podrażnienia oczu. Do dziś w światowym ziołolecznictwie wykorzystywana jest wyhodowana w Polsce w 1984 r. odmiana o niemal czarnych kwiatach i wyjątkowo długim okresie kwitnienia.

opr. mg/mg