Poznaj swój temperament

Art i Laraine Bennett

Poznaj swój temperament

ISBN: 978-83-7424-899-0
wyd.: Edycja Świętego Pawła,
www.: www.edycja.pl 2012

Masz problemy ze zrozumieniem ludzi w Twoim otoczeniu? Trafiłeś na odpowiednią lekturę!

fragmenty:

Jaki ja mam temperament?

Przyjrzyjmy się zatem każdemu z czterech temperamentów: cholerykowi, melancholikowi, sangwinikowi i flegmatykowi. Musimy jednak pamiętać, że te charakterystyki to rodzaj „idealnej matrycy” i większość ludzi nie będzie mogła odnaleźć w nich swojego dokładnego odbicia. Większość z nas posiada kombinację dwóch temperamentów, z których jeden jest dominujący (w rozdziale 9 znajduje się bardziej szczegółowa analiza temperamentu dominującego i uzupełniającego).

Choleryk

Czy nie wiecie, że na stadionie biegną wszyscy zawodnicy, ale tylko jeden z nich otrzymuje nagrodę? Tak biegnijcie, abyście ją zdobyli (Kor 9, 24).

Entuzjazm, energia, inteligencja i silna wola, to wszystko razem sprawia, że choleryk jest postrzegany jako osoba przebojowa. Czy to w domu, czy w pracy, choleryk bierze sprawę w swoje ręce, dzięki czemu szybko osiąga zamierzone cele. Choleryk reaguje szybko i intensywnie, stanowczość to jego cecha charakterystyczna. Na dodatek jest ekstrawertykiem i cechuje go pewność siebie, dobrze się czuje, panując nad ludźmi oraz sytuacją. Sprzeciw nie stanowi dla niego przeszkody, wręcz przeciwnie, staje się bodźcem do dalszych działań. Dynamiczny i bezpośredni choleryk jest bardzo spostrzegawczy i myśli samodzielnie. Zawsze wyrazi swoje zdanie.

Swoim entuzjazmem i energią choleryk przyciąga innych do siebie. Aktywność mu służy, praca dodaje sił. Jest człowiekiem pogodnym i szlachetnym, stawia sobie wysokie cele i dąży do sukcesu. Dobrze się czuje na kierowniczych stanowiskach, współzawodnictwo go motywuje, jest pewny swoich decyzji.

Cholerycy są wyjątkowymi racjonalistami, wszystko musi mieć swoje uzasadnienie. Nawet jako dzieciom nie wystarcza im argument typu: „Bo ja tak powiedziałem”. To za mało, żeby przekonać ich do zrobienia czegoś. Cholerycy widzą większy obraz całości i potrafią przekazać swoją wizję innym, są dobrymi organizatorami i szybko awansują. Mają łatwość w wyrażaniu siebie, lecz niechętnie słuchają innych. Wszelkiego rodzaju zebrania, bardziej i mniej formalne oraz zajmowanie się szczegółami uznają za stratę czasu. Bardzo wielu przedsiębiorców to właśnie cholerycy. Nie lubią dzielić się obowiązkami, uważając, że sami lepiej i szybciej wszystko zrobią, a ich skuteczność działania przynosić im radość. Choleryk szybko odnajduje się na stanowisku dyrektora, dowódcy wojskowego, prezesa czy w jakimkolwiek innym zawodzie, gdzie jego zdolności przywódcze i wyobraźnia zostaną docenione.

Oczywiście istnieją i ujemne strony posiadania tak silnej i bogatej osobowości. Choleryk jest zbyt pochopny w osądach i formułowaniu opinii, przy których uparcie trwa, co negatywnie odbija się na zespole, którym kieruje – często brakuje tutaj odpowiedniej refleksji oraz zrozumienia. Jeśli zdarza ci się przynosić do domu coś, co należy zmontować, a ty zabierasz się za to bez przeczytania instrukcji, możliwe, że jesteś cholerykiem. Choleryk uważa, że czytanie instrukcji czy studiowania map przed wyjściem z domu to zwykła strata czasu. Można to zrobić po drodze.

Jego inteligencja, stanowczość i skuteczność czynią go niecierpliwym – a niekiedy nawet i pełnym pogardy – dla tych mniej utalentowanych. Może być władczy, zawzięty, despotyczny, zbyt ambitny i bezwzględny. Potrafi być wybuchowy i wyniosły. Ojciec Conrad Hock pisze: „Choleryk woli umrzeć, niż się upokorzyć”. Niekiedy można odnieść wrażenie, że dla choleryka ludzie mają drugorzędne znaczenie. Choleryk, który nad sobą nie pracuje, szybko może popaść w zbytni utylitaryzm.

Jeśli jesteś cholerykiem, nie obraź się, ale wielu znanych dyktatorów miało ten sam temperament. Cholerycy usiłują kierować innymi, opierając się na sile swojego autorytetu, samego celu czy też zwykłego entuzjazmu, zamiast poświęcić czas na ich formację, kształcenie i przekonanie ich do siebie. Należy dodać, że pośród sławnych choleryków nie brakuje i wielkich świętych. Święty Paweł był zagorzałym prześladowcą chrześcijan, a po nawróceniu stał się równie dynamicznym apostołem. Choleryk może obawiać się zażyłości w relacjach. Jest zbyt niezależny, niecierpliwy i mało wyrozumiały. W podejmowaniu decyzji jest często zbyt pochopny i nierozsądny, a potem nie chce przyznać się do błędu. Ukrywa swoje słabości, obwiniając innych za własne porażki.

Jeśli choleryk nie prowadzi własnego biznesu, wykazuje się jako dobry pracownik. Ma silną motywację wewnętrzną, szybko myśli, jest skupiony na osiągnięciu celu, pragmatyczny i energiczny. Lubi swoją pracę. Sprawdza się w zarządzaniu ludźmi oraz projektami, ale czasami trzeba mu przypomnieć, że nie każdy potrafi pracować tak szybko, jak on. Niekiedy zbyt skupiony na rezultatach lekceważy uczucia innych, żeby tylko osiągnąć zamierzony cel.

Duchowość naznaczona ścisłą dyscypliną i posłuszeństwem ma decydujące znaczenie dla choleryka w pokonywaniu jego tendencji do złości, dumy i zawziętości. Musi pracować nad rozwijaniem w sobie wyrozumiałości, pokory, łagodności w kontaktach z drugim człowiekiem. Najpierw jednak należy przekonać choleryka, jak ważne jest życie duchowe, że może zaufać swojemu spowiednikowi, że powinien ukorzyć się przed Bogiem i wzrastać w cnocie posłuszeństwa. Jeśli uświadomi sobie, że naturalne cechy wynikające z jego temperamentu to dar od Boga, a nie coś, co sam wypracował lub na to zasłużył, zacznie być bardziej wyrozumiały wobec innych, doceni wartość przebaczenia i pokory.

(…)

opr. aś/aś