Służebnica Pańska

Temat: Służebnica Pańska

Czytając po raz kolejny w swoim życiu Magnificat zastanawiamy się być może, jaką nową treść możemy jeszcze wydobyć z tego fragmentu Ewangelii, w którym Maryja – Służebnica Pańska mówi Bogu „tak”. Jej przykład jest ikoną Kościoła, wpatrując się w którą sami wiemy jak mamy postępować, a zarazem czujemy bliskość Tego, Który posłał Swojego anioła, aby zwiastował „błogosławionej między niewiastami”, że czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo, że Bóg jak zapowiedział, spełni Swoją obietnicę, ale potrzeba ludzkiego „tak”, zgody na Boską obecność w życiu człowieka.
Wczytując się w Słowo Boże, za każdym razem doświadczamy, jak Pan otwiera przed nami świątynię Jego Miłości. Słowo skierowane do nas, obecność Pana w sakramentach Kościoła, życie Ewangelią – to wszystko pokazuje nam, jak bardzo Bóg jest owym Emmanuelem, Bogiem z nami, Który przyszedł nie tylko nas nawiedzić, ale z nami pozostać.
Dzisiejszy człowiek wielokrotnie doświadcza pustki w swoim sercu. Pozbawiwszy Boga miejsca w życiu publicznym, wyparł Go także ze swojego życia. Wytyczył szczelne granice, gdzie Bogu wstęp został wzbroniony, po czym kiedy doświadcza upadku i porażki, zaczyna kwestionować ową prawdę, że Bóg jest Bogiem z nami.

SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Zbawiciel przyszedł na świat, aby być Bogiem z nami. Narodził się w Betlejem po to, aby przynieść nam tę wspaniałą wieść, że Bóg nie zniechęcił się jeszcze do człowieka. Jednak owa bliskość warunkowana jest naszym „tak”. Jeśli nie odpowiemy Bogu jak Maryja, zawsze zostanie dla nas Bogiem obok nas, a nie Bogiem z nami.

PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Co odpowiem Bogu?