Życiowa mądrość

Dzisiejsza liturgia słowa daje wskazówki, jak wypracowywać w sobie prawdziwą mądrość życiową.

„Przewrotne myśli oddzielają od Boga (…) Mądrość nie wejdzie w duszę przewrotną”. To słowa Księgi Mądrości. Warunkiem wyjściowym mądrości życiowej jest unikanie grzechu. Grzech bowiem zniewala człowieka, osłabia wolę. Wskutek grzechowych zniewoleń dokonujemy niemądrych, czyli po prostu głupich, wyborów. Grzech jest nieracjonalny. Dlatego też właściwie każdy grzech jest głupotą. Stanowczą przestrogę daje w tym względzie Ewangelia, wskazując na niebezpieczeństwo grzechu zgorszenia. Zgorszenie to taki grzech, który będąc naszym grzechem, prowadzi do niepokoju sumienia naszego bliźniego, a w skrajnej sytuacji prowadzi do grzechu w życiu bliźniego. Tak. Można niestety stać się powodem grzechu jednego z tych małych. Wtedy: „biada” nam. 

Mądrość wyraża się we właściwych relacjach z bliźnimi. Ewangelia zachęca do przebaczania, nawet siedem razy w ciągu dnia. W Ewangelii jest mowa o sytuacji, w której „bliźni się do nas zwraca z żalem”. Jednak nieraz trzeba przebaczać nawet wtedy, gdy bliźni nie zwraca się do nas z żalem. Przebaczamy, gdy bliźni prosi o wybaczenie, ale… przebaczymy także wtedy, gdy nie prosi o to. Mamy dobre przysłowie: „mądrzejszy ustępuje”. Jego realizacja przynosi same pozytywy: rozładowuje napięcia, a ustępującemu daje (może mało pokorne) poczucie, że jest mądrzejszy.

Aby zdobywać prawdziwą mądrość, która jest ostatecznie Bożą mądrością, potrzebujemy silnej więzi z Bogiem, czyli wiary. O mocną wiarę trzeba się modlić. Mieli tego świadomość apostołowie, którzy w Ewangelii o ten dar prosili Jezusa: „Przymnóż nam wiary”. Także Księga Mądrości niezwykle pięknie mówi o naszym ciągłym poszukiwaniu Boga: „Myślcie o Panu właściwie i szukajcie Go w prostocie serca! Daje się bowiem znaleźć tym, co Go nie wystawiają na próbę, objawia się takim, którym nie brak wiary w Niego”. Szukać Pana w prostocie serca i z wiarą to prawdziwa mądrość życiowa.