4
października
piątek
Wspomnienie św. Franciszka z Asyżu
Rok liturgiczny: B/II
Pierwsze czytanie:
Hi 38, 1. 12-21; 40, 3-5
Psalm responsoryjny:
Ps 139 (138), 1b-3. 7-8. 9-10. 13-14b (R.: por. 24b)
Werset przed Ewangelią:
Ps 95 (94), 8a. 7d
Ewangelia:
Łk 10, 13-16

Patroni:

Kolor szat: biały

Liturgia na dzisiaj:

Pierwsze czytanie

Hi 38, 1. 12-21; 40, 3-5
Czytanie z Księgi Hioba

Z wichru Pan zwrócił się do Hioba i rzekł: «Czy w życiu rozkazałeś rankowi, wyznaczyłeś miejsce jutrzence, by objęła krańce ziemi, aby z niej usunięci zostali bezbożni? Zmienia się jak glina pod pieczęcią, barwi się jak suknia. Bezbożnym odjęte ich światło i strzaskane ramię wyniosłe.

Czy dotarłeś do źródeł morza? Czy doszedłeś do dna Otchłani? Czy wskazano ci bramy śmierci? Widziałeś drzwi do ciemności? Czy zgłębiłeś przestrzeń ziemi? Powiedz, czy znasz to wszystko?

Którędy droga do mieszkania światła? A gdzie siedziba mroku, abyś go zawiódł do jego granicy i rozpoznał ścieżki do jego domu? Jeśli to wiesz, to się wtedy zrodziłeś, a liczba twych dni jest ogromna».

A Hiob odpowiedział Panu: «Jestem mały, cóż Ci odpowiem! Rękę położę na ustach. Raz przemówiłem i nie odpowiem, i drugi raz, a niczego nie dodam».

Psalm responsoryjny

Ps 139 (138), 1b-3. 7-8. 9-10. 13-14b (R.: por. 24b)
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną

Przenikasz i znasz mnie, Panie, *
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli, †
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, *
i znasz wszystkie moje drogi.

Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną

Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? *
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, *
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.

Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną

Gdybym wziął skrzydła jutrzenki, *
gdybym zamieszkał na krańcach morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka *
i podtrzyma mnie Twoja prawica.

Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną

Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze *
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, że mnie tak cudownie stworzyłeś, *
godne podziwu są Twoje dzieła.

Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Ps 95 (94), 8a. 7d
Alleluja, alleluja, alleluja

Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Łk 10, 13-16
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus powiedział:

«Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno by się nawróciły, siedząc w worze i popiele. Toteż Tyrowi i Sydonowi lżej będzie na sądzie niżeli wam.

A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz!

Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który mnie posłał».

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Biada tobie...

ks. Janusz Chyła ks. Janusz Chyła

Biada tobie...   kelly / pexels.com

Żyjemy w iluzji samowystarczalności. W gonitwie za posiadaniem, prestiżem, ulotnymi przyjemnościami, wydaje się nam, że nie potrzebujemy Boga i ludzi. A jeśli już, to tylko po to, aby zaspokoili potrzeby, które nam się wydają konieczne do zaspokojenia.

Jezus w dzisiejszej Ewangelii zdaje się być bezsilny. Mówi o działaniu, które nie przynosi spodziewanych efektów. Przyszedł na świat – i wciąż w mocy Ducha Świętego przychodzi – aby nas nauczyć nowego sposobu myślenia i życia. A my wciąż stawiamy Mu opór.

Nie dostrzegamy cudów, które dzieją się wokół nas. Może dlatego, że tak bardzo koncentrujemy się na sobie. Nawrócenie polega na rezygnacji z własnych pomysłów urządzania Kościoła, świata i własnego życia, a przyjęciu Bożego projektu.  

Każde słowo Jezusa zapisane na kartach Ewangelii – to, które wywołuje radość, a także to, które budzi niepokój – jest pochyleniem się Boga nad naszymi słabościami, zagubieniem oraz fantasmagorią samospełnienia. Nawet słowa groźnie brzmiące o tym świadczą. Jezusowe „biada” – użyte wobec opornych miast, które trwały w grzechu – zawiera więcej miłości niż ludzkie „kocham”. Bogu niech będą dzięki za to „biada”.