z multimediami.
św. Agilbert, św. Gilbert z Caithness, św. Tewdric, św. Walaric, św. Katarzyna z Palma, św. Meliton, św. Walery, św. Hugo z Bonnevaux, św. Hugo z Grenoble.
Pierwsze czytanie
Dn 3, 14-20. 91-92. 95
Czytanie z Księgi proroka Daniela
Król Nabuchodonozor powiedział: «Czy jest prawdą, Szadraku, Meszaku i Abed-Nego, że nie czcicie mojego boga ani nie oddajecie pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłem? Czy teraz jesteście gotowi – w chwili gdy usłyszycie dźwięk rogu, fletu, lutni, harfy, psalterium, dud i wszelkiego rodzaju instrumentów muzycznych – upaść na twarz i oddać pokłon posągowi, który uczyniłem? Jeżeli nie oddacie pokłonu, zostaniecie natychmiast wrzuceni do rozpalonego pieca. Który zaś bóg mógłby was wyrwać z moich rąk?»
Szadrak, Meszak i Abed-Nego odpowiedzieli, zwracając się do króla Nabuchodonozora: «Nie musimy tobie, królu, odpowiadać w tej sprawie. Jeżeli nasz Bóg, któremu służymy, zechce nas wybawić z rozpalonego pieca, może nas wyratować z twej ręki, królu! Jeśli zaś nie, wiedz, królu, że nie będziemy czcić twego boga ani oddawać pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłeś».
Na to wpadł Nabuchodonozor w gniew, a wyraz jego twarzy zmienił się w stosunku do Szadraka, Meszaka i Abed-Nega. Wydał rozkaz, by rozpalono piec siedem razy bardziej, niż było trzeba. Mężom zaś najsilniejszym spośród swego wojska polecił związać Szadraka, Meszaka i Abed-Nega i wrzucić ich do rozpalonego pieca.
Król Nabuchodonozor popadł w zdumienie i nagle powstał. Zwrócił się do swych doradców, mówiąc: «Czyż nie wrzuciliśmy trzech związanych mężów do ognia?» Oni zaś odpowiedzieli królowi: «Oczywiście, królu». On zaś w odpowiedzi rzekł: «Lecz widzę czterech mężów rozwiązanych, przechadzających się pośród ognia, i nie dzieje się im nic złego; czwarty wyglądem przypomina anioła Bożego».
Nabuchodonozor powiedział na to: «Niech będzie błogosławiony Bóg Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, który posłał swego anioła, by uratować swoje sługi. W Nim pokładali ufność i przekroczyli nakaz królewski, oddając swe ciała, aby nie oddawać czci ani pokłonu innemu bogu poza Nim».
Psalm responsoryjny
Dn 3, 52. 53-54. 55-56 (R.: por. 52b)
Chwalebny jesteś, wiekuisty Boże
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże naszych ojców, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławione jest imię Twoje †
pełne chwały i świętości, *
uwielbione i wywyższone na wieki.
Chwalebny jesteś, wiekuisty Boże
Błogosławiony jesteś w przybytku Twojej świętej chwały, *
uwielbiony i przesławny na wieki.
Błogosławiony jesteś na tronie swojego królestwa, *
uwielbiony i przesławny na wieki.
Chwalebny jesteś, wiekuisty Boże
Błogosławiony jesteś Ty, co spoglądasz w otchłanie, †
który zasiadasz na Cherubach, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławiony jesteś na sklepieniu nieba, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Chwalebny jesteś, wiekuisty Boże
Werset przed Ewangelią (Alleluja)
Łk 8, 15
Chwała Tobie, Słowo Boże
Błogosławieni, którzy w sercu dobrym i szlachetnym zatrzymują słowo Boże
i wydają owoc dzięki swojej wytrwałości.
Chwała Tobie, Słowo Boże
Ewangelia
J 8, 31-42
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do Żydów, którzy Mu uwierzyli: «Jeżeli trwacie w nauce mojej, jesteście prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli».
Odpowiedzieli Mu: «Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy poddani w niczyją niewolę. Jakże Ty możesz mówić: „Wolni będziecie?”»
Odpowiedział im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie pozostaje w domu na zawsze, lecz Syn pozostaje na zawsze. Jeżeli więc Syn was wyzwoli, wówczas będziecie rzeczywiście wolni. Wiem, że jesteście potomstwem Abrahama, ale wy usiłujecie Mnie zabić, bo nie ma w was miejsca dla mojej nauki. Co Ja widziałem u mego Ojca, to głoszę; wy czynicie to, co usłyszeliście od waszego ojca».
W odpowiedzi rzekli do niego: «Ojcem naszym jest Abraham».
Rzekł do nich Jezus: «Gdybyście byli dziećmi Abrahama, to dokonywalibyście czynów Abrahama. Teraz usiłujecie Mnie zabić, człowieka, który wam powiedział prawdę usłyszaną u Boga. Tego Abraham nie czynił. Wy dokonujecie czynów ojca waszego».
Rzekli do Niego: «My nie urodziliśmy się z nierządu, jednego mamy Ojca – Boga».
Rzekł do nich Jezus: «Gdyby Bóg był waszym Ojcem, to i Mnie byście miłowali. Ja bowiem od Boga wyszedłem i przychodzę. Nie wyszedłem sam od siebie, lecz On Mnie posłał».
ks. Tomasz Jaklewicz
Wierzyć, znaczy przechadzać się pośród ognia
Można śmiało powiedzieć, że świat został dziś wrzucony do rozpalonego pieca. Ludzkość przechodzi przez czas niezwykłej próby. Czas próby wiary, charakteru, wierności, człowieczeństwa. Ogień w Biblii jest symbolem wieloznacznym. Z jednej strony oznacza Bożą obecność (patrz płonący krzew), ale jest także obrazem cierpienia, kary za grzechy, sądu Bożego. W tym drugim znaczeniu ogień pełni rolę oczyszczającą i przetwarzającą tych, którzy zostali poddani jego działaniu.
Opowieść z Księgi Daniela o trzech młodzieńcach wrzuconych do rozpalonego pieca zawiera w sobie jakoś wszystkie te wymiary. Wiara Szadraka, Meszaka i Abed-Nega została poddana ostatecznej próbie. Cierpią z powodu swojej wierności Bogu. Są gotowi oddać za nią życie. Nie chcą kłaniać się złotemu posągowi, chcą kłaniać się tylko Bogu, któremu służą. Nie oczekują wcale od Boga, aby ich wybawił. Królowi Nabuchodonozorowi odpowiadają, że owszem, Bóg może ich wybawić, ale… jeśli zechce. Nie ma w nich żadnej pychy. Jest pokorna ufność wobec Stwórcy.
I co się okazuje? „Widzę czterech mężów rozwiązanych, przechadzających się pośród ognia, i nie dzieje się im nic złego; czwarty wyglądem przypomina anioła Bożego”. Niezwykły obraz. Ogień nie wyrządza szkody tym, którzy ufają Bogu. Co więcej, właśnie w tym ogniu próby doświadczają Bożej obecności, której manifestacją jest anioł. Przechadzają się pośród ognia. Są rozwiązani, czyli wolni.
Można w tych młodzieńcach zobaczyć obraz Kościoła, który poddany próbie trwa w wierności Bogu. Kościół nie może oddawać czci ani pokłonu innemu bogu poza Bogiem prawdziwym. Często szukamy jakichś ziemskich podpórek dla wiary, dodatkowych zabezpieczeń (finansowych, politycznych, medialnych itd.). W chwili próby to wszystko płonie w ogniu. Zostaliśmy dziś pozbawieni nawet tych dobrych rzeczy, które pomagają nam wierzyć. Nie możemy się gromadzić w kościołach, brakuje nam wspólnoty, sakramentów, Eucharystii. Zostaje tylko „naga” wiara, bezbronna ufność. Jeśli Bóg chce, może nas uratować.
„Niech będzie błogosławiony Bóg Szadraka, Meszaka i Abed-Nega” – mówi król, który jeszcze przed chwilą sam uważał się za boga i domagał się boskiej czci. Świadectwo ma ogromną siłę. Każde cierpienie jest wyjątkową szansą na danie świadectwa. Wierzyć to znaczy przechadzać się pośród ognia. Nawet w rozpalonym piecu Bóg nas nie opuści. Przeprowadzi nas ku czemuś większemu. Przez ogień.
