z multimediami.
Wspomnienie Św. Jana Kantego, prezbitera
św. Artemiusz, św. Andrzej z Krety, św. Kaprazjusz z Agen, św. Bertilla Boscardin, św. Acca, św. Jan Kanty*
Pierwsze czytanie
Ef 2, 12-22
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
W owym czasie byliście poza Chrystusem, obcy względem społeczności Izraela i bez udziału w przymierzach obietnicy, niemający nadziei ani Boga na tym świecie. Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.
On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części ludzkości uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch rodzajów ludzi stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój, i w ten sposób jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem, w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości.
A przyszedłszy, zwiastował pokój wam, którzy jesteście daleko, i pokój tym, którzy są blisko, bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca.
A więc nie jesteście już obcymi i przybyszami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga – zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie głowicą węgła jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.
Psalm responsoryjny
Ps 85 (84), 9ab i 10. 11-12. 13-14 (R.: por. 9)
Pan głosi pokój swojemu ludowi
Będę słuchał tego, co Pan Bóg mówi: *
oto ogłasza pokój ludowi i swoim wyznawcom.
Zaprawdę, bliskie jest Jego zbawienie †
dla tych, którzy Mu cześć oddają, *
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Pan głosi pokój swojemu ludowi
Łaska i wierność spotkają się z sobą, *
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie, *
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Pan głosi pokój swojemu ludowi
Pan sam szczęściem obdarzy, *
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim, *
a śladami Jego kroków zbawienie.
Pan głosi pokój swojemu ludowi
Werset przed Ewangelią (Alleluja)
Łk 21, 36
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie,
abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Ewangelia
Łk 12, 35-38
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie».
ks. Arkadiusz Nocoń
Pochwała czuwania
Nie wiemy czy mówiąc o drugiej i o trzeciej straży Pan Jezus miał na myśli hebrajski czy rzymski podział nocy (Żydzi dzielili ją na trzy, a Rzymianie na cztery straże). Dla samego przesłania dzisiejszej Ewangelii nie ma to jednak większego znaczenia, w największym bowiem uproszczeniu chodziłoby o czas pomiędzy godziną 21.00 a 3.00 nad ranem, przeznaczony zasadniczo na sen. Mówiąc te słowa Pan Jezus przestrzega nas więc aby na spotkanie z Nim być zawsze gotowym, bo śmierć może przyjść jak złodziej w nocy (por. 1 Tes 5, 2), nikt przecież nie zna jej dnia ani godziny (por. Mt 25, 15). W sensie ascetycznym dzisiejsza Ewangelia byłaby natomiast wezwaniem do nocnych czuwań i nocnej modlitwy, której przykład dał nam sam Jezus (por. np. Łk 6, 12: W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga).
Nad wartością nocnych czuwań w życiu chrześcijanina zastanawiał się już na przełomie IV i V wieku św. Niceta z Remezjany, który uznał, że modlitwa w ciągu dnia jest dobra, ale znacznie lepsza jest ta w nocy, ponieważ w ciągu dnia pochłonięci jesteśmy wieloma sprawami, w nocy zaś uspokajamy się i wyciszamy. W czasie nocnych modlitw pozbywamy się też naszych lęków, rodzi się natomiast zaufanie. Czy nocne czuwania zanadto nas nie osłabiają? Nie – odpowiadał Niceta, ponieważ nawet dla ludzi słabych nie jest czymś ponad siły spędzić jedną czy drugą noc na czuwaniu. Poza tym, pomijając wszelkie inne korzyści duchowe, by doświadczyć jak nasz Pan jest dobry, trzeba Go po prostu „smakować” (por. Ps 34) – uważał nasz święty.
Trudno się z nim nie zgodzić: któż z nas z czułością nie wspomina tych porannych rorat, w ciemnym jeszcze grudniowy kościele, tych nocnych czuwań z młodzieżą do samego rana, tych „godzin świętych” i „wieczorów uwielbienia”, gdy mogliśmy niemal „smakować Pana”. Ważne by wszystko to trwało, bo szczęśliwi owi słudzy, których Pan zastanie czuwających.
