15
sierpnia
poniedziałek
Uroczystość Wniebowzięcia Najśw. Maryi Panny
Rok liturgiczny: C/II
Pierwsze czytanie:
Ap 11,19; 12,1.3-6.10
Psalm responsoryjny:
Ps 45
Drugie czytanie:
1 Kor 15, 20-26
Werset przed Ewangelią:
Łk 11, 28
Ewangelia:
Łk 1, 39-56

Patroni:

  • Wniebowzięcie NMP,
  • św. Tarsycjusz,
  • św. Straton, Filip i Euthychianus ,
  • św. Symplicjan,
  • św. Alypius,
  • św. Altfridus,
  • bł. Haymon Taparelli,
  • bł. Juliana z Busto Arsitio,
  • bł. Izydor Bokanja,
  • bł. Ludwik Masferrer Vila i XIX towarz.,
  • bł. Józef Maria Peris Polo,
  • bł. Maria Sagrario od św. Alojzego Gonzagi {Elwira} Moragas Cantarero,
  • bł. Dominik {Augustyn} Hurtado Soler,
  • bł. Wincenty Soler,
  • bł. Carmelus Sastre Sastre,
  • bł. Jakub Bonet Nadal,
  • bł. Klaudiusz {Ryszard} Granzotto

Liturgia na dzień 2022-08-15:

Pierwsze czytanie

Ap 11,19; 12,1.3-6.10
[Msza w dzień:]
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła

Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.

Ukazał się też inny znak na niebie: Oto wielki Smok ognisty; ma siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Ogon jego zmiata trzecią część gwiazd z nieba i rzucił je na ziemię. Smok stanął przed mającą urodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej Dziecko. I porodziła syna – mężczyznę, który będzie pasł wszystkie narody rózgą żelazną. Dziecko jej zostało porwane do Boga i do Jego tronu. Niewiasta zaś zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga.

I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca»

[Msza w wigilię Uroczystości:]
Czytanie z Księgi Kronik

Dawid zgromadził wszystkich Izraelitów w Jerozolimie celem przeniesienia Arki Pana na jej miejsce, które dla niej przygotował. Zebrał Dawid synów Aarona i lewitów.

Lewici zaś nieśli Arkę Bożą na drążkach na swoich ramionach, jak przykazał Mojżesz zgodnie ze słowem Pana. I rzekł Dawid naczelnikom lewitów, aby ustanowili swoich braci śpiewakami przy instrumentach muzycznych: cytrach, harfach, cymbałach, aby rozbrzmiewał głos donośny i radosny.

Przyniesiono więc Arkę Bożą i ustawiono ją w środku namiotu, jaki rozpiął dla niej Dawid, po czym złożono całopalenia i ofiary pojednania.

Gdy zaś Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednania, pobłogosławił lud w imieniu Pana.

Psalm responsoryjny

Ps 45
Ps 45, 7 i 10. 11-12. 14-15 (R.: por. 10b))
Stoi Królowa po Twojej prawicy

Tron Twój, Boże, trwa na wieki, *
berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.
Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą, *
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.

Stoi Królowa po Twojej prawicy

Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, *
zapomnij o swym ludzie, o domu twego ojca.
Król pragnie twego piękna, *
on twoim panem, oddaj mu pokłon.

Stoi Królowa po Twojej prawicy

Córa królewska wchodzi pełna chwały, *
odziana w złotogłów.
W szacie wzorzystej prowadzą ją do króla, *
za nią prowadzą do ciebie dziewice, jej druhny.

Stoi Królowa po Twojej prawicy

[Msza w wigilię:]
Ps 132, 6-7. 9-10. 13-14 (R.: por. 8)
Wyrusza z Panem Arka Jego chwały

Słyszeliśmy o Arce w Efrata, *
znaleźliśmy ją na polach Jaaru.
Wejdźmy do Jego mieszkania, *
padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego.

Wyrusza z Panem Arka Jego chwały

Niech Twoi kapłani odzieją się w sprawiedliwość, *
a Twoi wierni niech śpiewają z radości.
Przez wzgląd na sługę Twego, Dawida, *
nie odtrącaj oblicza Twojego pomazańca.

Wyrusza z Panem Arka Jego chwały

Pan bowiem wybrał Syjon, *
tej siedziby zapragnął dla siebie.
«Oto miejsce mego odpoczynku na wieki, *
tu będę mieszkał, bo wybrałem go sobie».

Wyrusza z Panem Arka Jego chwały

[Psalm w wigilię uroczystości:
Psalm (Ps 132, 6-7. 9-10. 13-14 (R.: por. 8))
Wyrusza z Panem Arka Jego chwały

Słyszeliśmy o Arce w Efrata, *
znaleźliśmy ją na polach Jaaru.
Wejdźmy do Jego mieszkania, *
padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego.

Wyrusza z Panem Arka Jego chwały

Niech Twoi kapłani odzieją się w sprawiedliwość, *
a Twoi wierni niech śpiewają z radości.
Przez wzgląd na sługę Twego, Dawida, *
nie odtrącaj oblicza Twojego pomazańca.

Wyrusza z Panem Arka Jego chwały

Pan bowiem wybrał Syjon, *
tej siedziby zapragnął dla siebie.
«Oto miejsce mego odpoczynku na wieki, *
tu będę mieszkał, bo wybrałem go sobie».

Wyrusza z Panem Arka Jego chwały]

Drugie czytanie

1 Kor 15, 20-26
[Msza w dzień:]
Czytanie z Pierwszego listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:

Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc.

Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć.

[Msza w Wigilię:]
1 Kor 15, 54-57
Bracia:

Kiedy już to, Co zniszczalne, przyodzieje się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: «Zwycięstwo pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?» Ościeniem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo. Bogu niech będą dzięki za to, że dał nam odnieść zwycięstwo przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Łk 11, 28
Alleluja, alleluja, alleluja

Maryja została wzięta do nieba,
radują się zastępy aniołów.

Alleluja, alleluja, alleluja

[Msza w wigilię:]

Alleluja, alleluja, alleluja

Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego
i zachowują je wiernie.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Łk 1, 39-56
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.

Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała:

«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana».

Wtedy Maryja rzekła:

«Wielbi dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.
Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
święte jest Jego imię,
A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, co się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Jak przyobiecał naszym ojcom,
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki».

Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.

[Msza w wigilię:]
Łk 11, 27-28

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Gdy Jezus mówił do tłumów, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: «Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś».

Lecz On rzekł: «Owszem, ale również błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je».

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Wniebowzięta

ks. Arkadiusz Nocoń ks. Arkadiusz Nocoń

Wniebowzięta  

„W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy”. Drobna rzecz, a jednak wszyscy komentatorzy zwracają uwagę na ten wtrącony przysłówek „z pośpiechem”, poprzez który Ewangelia chce nam przypomnieć, że sprawy Boże i miłość względem bliźniego wymagają od nas pośpiechu, ba, tylko one na tym świecie warte są naszego pośpiechu. Nam akurat tutaj najmniej się śpieszy, gdy trzeba pomóc bliźniemu lub zaangażować się w sprawy Boże, by przypomnieć tylko „klasyczne” pytanie tzw. letniego katolika: „proszę księdza, ile można spóźnić się na mszę świętą”? Ks. Pawlukiewicz odpowiadał na to pytanie krótko: „Tyle, ile na samolot”. Czy jest we mnie ów maryjny pośpiech?

„Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi … wydała okrzyk”. Słusznie ktoś zwrócił uwagę, że jest to najbardziej „kobiecy” fragment z wszystkich czterech Ewangelii: jego bohaterkami są wyłącznie dwie kobiety i wypełniający ich serca Duch. Ale jakie kobiety! „Pełna łaski” Maryja i „pełna ufności” Elżbieta. Obie miały wiele powodów do narzekań: nieoczekiwane ciąże, wątpliwości mężów, podejrzliwe spojrzenia sąsiadów… A one? Nie załamują rąk, nie rozpaczają, tylko śpiewają Bogu hymn uwielbienia! Ileż w tej dzisiejszej Ewangelii jest optymizmu, nadziei, radości. Właśnie radości! Czy jest we mnie taka Boża radość, ciesząca się wieścią o czyimś macierzyństwie, powodzeniu, sukcesie? Czy raczej toczy moje serce przysłowiowa bezinteresowna polska zazdrość?

„Wywyższył pokornych”. W całym Kościele wspominamy dzisiaj uroczyście Wniebowzięcie (z ciałem i duszą) Najświętszej Maryi Panny. Wierzymy, że ta, która była bez grzechu i wydała na świat Syna Bożego, nie zaznała skutków grzechu pierworodnego, czyli rozkładu ciała. Oddając dzisiaj chwałę Maryi, Kościół przypomina nam zarazem o znaczeniu i godności ludzkiego ciała, będącego świątynią Ducha Świętego! Jako takie, ciało nie może więc być bite, poniżane, sprzedawane, wykorzystywane. Na koniec, dzisiejsza uroczystość przypomina nam również o naszym ostatecznym przeznaczeniu, czyli niebie, będącym naszą prawdziwą ojczyzną. A skoro tak, to posłuszni napomnieniu św. Pawła „szukajmy tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga. Dążmy do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi” (por. Kol 3, 12).