z multimediami.
Dzień Powszedni albo wspomnienie Św. Franciszka z Pauli, pustelnika
św. Franciszek z Paoli, pustelnik*, św. Maria z Egiptu, św. Jan Payne, św. Zozym, św. Nicetiusz z Lyonu, święci Apphian i Theodozja.
Pierwsze czytanie
Rdz 17, 3-9
Czytanie z Księgi Rodzaju
Abram padł na oblicze, a Bóg tak do niego mówił:
«Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów. Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów. Sprawię, że będziesz niezmiernie płodny, tak że staniesz się ojcem narodów i pochodzić będą od ciebie królowie.
Przymierze moje, które zawieram pomiędzy Mną a tobą oraz twoim potomstwem, będzie trwało przez pokolenia jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim, a potem twego potomstwa. I oddaję tobie i twym przyszłym potomkom kraj, w którym przebywasz, cały kraj Kanaan, jako własność na wieki i będę ich Bogiem».
Potem rzekł Bóg do Abrahama: «Ty zaś, a po tobie twoje potomstwo przez wszystkie pokolenia zachowujcie przymierze ze Mną».
Psalm responsoryjny
Ps 105 (104), 4-5. 6-7. 8-9 (R.: por. 8a)
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze, *
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił, *
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
Potomkowie Abrahama, słudzy Jego, *
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem, *
Jego wyroki obejmują świat cały.
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
Na wieki pamięta o swoim przymierzu, *
obietnicy danej tysiącu pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem, *
przysiędze danej Izaakowi.
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
Werset przed Ewangelią (Alleluja)
Ps 95 (94), 8a. 7d
Chwała Tobie, Słowo Boże
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
Chwała Tobie, Słowo Boże
Ewangelia
J 8, 51-59
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do Żydów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ktoś zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki».
Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany, Abraham umarł, i prorocy – a Ty mówisz: „Jeśli ktoś zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki”. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego, Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kimże Ty siebie czynisz?»
Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, co otacza Mnie chwałą, o którym wy mówicie: „Jest naszym Bogiem”. Lecz wy Go nie poznaliście. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy kłamcą. Ale Ja Go znam i słowo Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień – ujrzał go i ucieszył się».
Na to rzekli do Niego Żydzi: «Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?»
Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem».
Porwali więc kamienie, aby rzucić w Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.
ks. Tomasz Jaklewicz
Wiara to spotkanie dwóch wolności
1. W historii zbawienia Abraham zajmuje miejsce wyjątkowe. Jeśli ktoś zapyta, czym jest wiara w biblijnym rozumieniu, trzeba opowiedzieć mu historię Abrahama. Żydzi nie lubili abstrakcyjnych definicji, ale opowiadali historie. Wiara jest czymś, co się dzieje, co się wydarza. Między Bogiem i człowiekiem. To historia. Każdy z wierzących może w osobie Abrahama zobaczyć coś z historii swojej wiary.
2. Fragment dzisiejszy zwraca uwagę na słowo „przymierze”. To jedno z kluczowych biblijnych pojęć, które opisuje wiarę. Bóg zawiera przymierze z Abrahamem, potem zawrze przymierze z Narodem Wybranym, a ostatecznie zawrze je z ludzkością przez Jezusa Chrystusa. Przymierze zakłada wzajemne zobowiązanie. Przy czym trudno mówić o równości między Bogiem a człowiekiem. To człowiek jest obdarowany, Bóg jest dawcą. Bóg wychodzi z inicjatywą przymierza. W przypadku Abrahama Bóg obiecuje mu, że będzie ojcem mnóstwa narodów. Abraham ma wtedy 99 lat , a jego żona 90. Bóg obiecuje mu także ziemię Kanaan. Oba te dary wydają się czymś absolutnie niemożliwym do osiągnięcia ludzkimi siłami. Abraham zresztą reaguje w dalszej części tej opowieści śmiechem na Boże obietnice, które wydają mu się zupełnie nierealne. Bóg oczekuje w zamian tylko jednego – chce być Bogiem Abrahama.
3. Co to oznacza dla nas dziś? Moja wiara ma kształt przymierza. Zawarłem je z Bogiem w chwili chrztu. I co roku potwierdzam to przymierze w Wielką Noc ponawiając chrzcielne obietnice. Wiara ma sobie coś z wzajemnego zobowiązania. Przy czym Bóg daje mi nieskończenie więcej niż ja mogę Mu dać. On chce moje życie uczynić życiem płodnym. Przy czym tę płodność trzeba rozumieć głęboko. Mam być ojcem lub matką, mam tworzyć, mam wychowywać, mam przynosić owoce dobrego życia. Mam też dojść do mojej ziemi obiecanej, czyli mam się spełnić, mam być w pełni wolnym, mam być w pełni sobą. Bóg to mi obiecuje. Oczekuje w zamian tylko jednego, mówi mi: „chcę być twoim Bogiem”. Przymierze jest wzajemnym zobowiązaniem. Wiara jest spotkaniem dwóch wolności: wolności Boga i wolności człowieka. Jest związaniem się życiodajną więzią. Poza tą więzią pozostanę człowiekiem bez ziemi, czyli człowiekiem bezdomnym, kimś bez przyszłości, bez celu, moje życie będzie bezpłodne w wielu sensach tego słowa.
4. Abraham zaufał Bożej obietnicy. W późniejszej historii Izraela Bóg często przedstawiał się jako Bóg Abrahama. Bóg chce być moim Bogiem. On chce, by moje imię było postawione na trwałe przy Jego świętym imieniu. Chce być Bogiem …. (tu wstaw swoje imię).
