z multimediami.
Wspomnienie Św. Jana Pawła II, papieża
św. Filip z Heraklei i Towarzysze, św. Mellon lub Mallonus, św. Abercjusz, święci Nunilo i Alodia, św. Donatus z Fiesole.
Pierwsze czytanie
Rz 5, 12. 15b. 17-19. 20b-21
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Przez jednego człowieka grzech wszedł do świata, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.
Jeżeli przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa.
Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, to o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu Jednego – Jezusa Chrystusa.
A zatem, jak przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie. Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi.
Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska, aby jak grzech zaznaczył swoje królowanie śmiercią, tak łaska przejawiła swe królowanie poprzez sprawiedliwość, wiodącą do życia wiecznego przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego.
Psalm responsoryjny
Ps 40 (39)
Ps 40 (39), 7-8a. 8b-10. 17 (R.: por. 8a i 9a)
Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
Nie chciałeś ofiary krwawej ani płodów ziemi, *
lecz otworzyłeś mi uszy,
nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. *
Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę.
Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
W zwoju księgi jest o mnie napisane: †
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, *
a Twoje prawo mieszka w moim sercu».
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu *
i nie powściągałem warg moich, o czym Ty wiesz, Panie.
Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
Niech się radują i weselą w Tobie *
wszyscy, którzy Ciebie szukają;
a ci, którzy pragną Twojej pomocy, *
niech zawsze mówią: «Pan jest wielki».
Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
Werset przed Ewangelią (Alleluja)
Łk 21, 36
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie,
abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Ewangelia
Łk 12, 35-38
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie».
ks. Mirosław Matuszny
Temat: Od Adama do Jezusa
Ilekroć na katechezie na kazaniach porusza się temat grzechu pierworodnego, wielu nie potrafi zrozumieć różnicy pomiędzy grzechem pierworodnym a uczynkowym. Jak dokładnie wytłumaczyć fakt, że Pierwsi Rodzice wszystko, co otrzymali, w tym pierwotny stan szczęścia otrzymali dla całej ludzkości. Tracąc miejsce w raju utracili możliwość powrotu do tego miejsca nie tylko dla siebie, ale i dla swego potomstwa. Ani wieża Babel, ani inne próby zdobycia szczęścia bez Boga nie mogły zakończyć się sukcesem. Bez ofiary Chrystusa, bez zbawienia jakie daje nam Jezus nikt z nas nie mógłby liczyć na niebo.
Święty Paweł porównując przestępstwo Adama i odkupieńczą śmierć Chrystusa pokazuje bezmiar łaski jaki spływa na nas dzięki ofierze Zbawiciela. Jeśli przestępstwo jednego przyniosło klęskę całej ludzkości, to czyż zwycięstwo Tego, Który dla nas stał się człowiekiem nie miało otworzyć na nowo bram raju dla całej ludzkości? Dlatego też każdy nasz upadek, każdy grzech sprawia, że nasze duchowe rany obficie zostają zalane łaską i opatrzone przez Boskiego Lekarza. On sam pochyla się nad nami i nam służy Swoim miłosierdziem.
Jakże więc mielibyśmy nie oczekiwać takiego Uzdrowiciela? Jak mielibyśmy nie być podobnymi do tych, którzy czekają, aż powróci nagrodzi ponad miarę wszystkich, którzy w Nim złożyli nadzieję?
SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Rolą sługi jest służyć kiedy Pan powraca. W takim celu słudzy ludzi oczekują swoich chlebodawców. My jednak wyczekując Pana, wyczekujemy jednocześnie umiłowanego Ojca, Brata i naszego Przewodnika do pełni szczęścia i miłości. Jezus kiedy nadejdzie sam zaprosi nas do stołu wiecznego. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak wielka to rzecz! Sam Zbawiciel powróciwszy powtórnie nie postawi nas do służby, ale sam zechce nam usługiwać! Czyż w takiej sytuacji nawet na sposób ludzki nie czekaliby wszyscy słudzy i zadziwieni domownicy? Czyż nie poczuliby się wywyższeni ponad miarę i zaszczyceni zasiadając do stołu Pana? A my?
PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy doceniamy to, jak Jezus chce nas nagrodzić za służbę Jemu?
