5
października
czwartek
Wspomnienie Św. Faustyny Kowalskiej, zakonnicy
Rok liturgiczny: A/I
Pierwsze czytanie:
Ne 8, 1-12
Psalm responsoryjny:
Ps 19
Werset przed Ewangelią:
Mk 1, 15
Ewangelia:
Łk 10, 1-12

Patroni:

Kolor szat: biały

Liturgia na jutro:

Pierwsze czytanie

Ne 8, 1-12
Czytanie z Księgi Nehemiasza

Cały lud, jak jeden mąż, zgromadził się na placu przed Bramą Wodną. I domagali się od pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa Mojżeszowego, które Pan nadał Izraelowi. Pierwszego dnia siódmego miesiąca kapłan Ezdrasz przyniósł Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli przede wszystkim mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy mogli rozumieć; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa.

Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu – znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył, cały lud powstał. I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud, podniósłszy ręce, odpowiedział: «Amen! Amen!» Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi. A lewici objaśniali ludowi Prawo, podczas gdy lud pozostawał na miejscu.

Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: «Ten dzień jest poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!» Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im Nehemiasz: «Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie słodkie napoje, poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem poświęcony jest ten dzień Bogu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją».

A lewici uspokajali cały lud, wołając: «Uspokójcie się! Wszak ten dzień jest święty. Nie bądźcie przygnębieni!» I cały lud poszedł, by jeść, pić, rozsyłać porcje i wyprawić wielkie obchody radosne, gdyż zrozumieli to, co im ogłoszono.

Psalm responsoryjny

Ps 19
Ps 19 (18), 8-9. 10-11 (R.: por. 9a)

Nakazy Pana są radością serca.

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, *
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce, *
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

Nakazy Pana są radością serca.

Bojaźń Pańska szczera i trwa na wieki, *
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.
Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze, *
słodsze od miodu płynącego z plastra.

Nakazy Pana są radością serca.

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Mk 1, 15
Alleluja, Alleluja, Alleluja

Bliskie jest królestwo Boże.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Ewangelia

Łk 10, 1-12
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich:

«Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.

Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.

Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu».

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

(Nie)obojętność na sprawę powołań

ks. Przemysław Krakowczyk ks. Przemysław Krakowczyk

„Żniwo wielkie, ale robotników mało”. Jezus wzywa nas dzisiaj do modlitwy o nowe powołania do stanu duchownego. Można by założyć ręce i powiedzieć sobie co mnie obchodzi czy są nowe powołania czy też ich nie ma. Niech Kościół się o to zatroszczy. A czym jest Kościół, jeśli nie wspólnotą ludzi wierzących? Bóg daje powołania, ale nie zawsze powołani właściwie na nie odpowiadają.

Potrzeba modlitwy każdego z nas, aby młodzi ludzie odnaleźli w sobie odwagę do pójścia za głosem Bożego wezwania. Sprawa ta nie może być dla nas obojętna. Modlitwa o nowe powołania kapłańskie, zakonne i misyjne jest przejawem mojej miłości do Kościoła, do tej wspólnoty, którą współtworzę. Zwłaszcza teraz, w dobie, w której chrześcijaństwo przeżywa kolejny poważny kryzys, modlitwa nasza musi stać się intensywniejsza i gorliwsza.

Czy podczas codziennego pacierza pamiętam również o modlitwie o nowe powołania? Czy modlę się, aby te powołania były nie tylko liczne, ale przede wszystkim święte? Czy podejmuję dobrowolne ofiary i wyrzeczenia także w tej intencji? Czy motywem mojej troski o powołania jest szczera miłość do Kościoła i do tych ludzi, którzy ciągle jeszcze czekają na duszpasterską posługę?

Niech słowa Jezusa „Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” staną się dla nas impulsem do jeszcze gorliwszej modlitwy w intencjach nowych i świętych powołań do stanu duchownego i zakonnego.