Szczyt miłości
Maryjo, Matko Pięknej Miłości, odkryj sercom zranionym duchem tego świata oblicze prawdziwej miłości.
14 sierpnia 1941 roku. Trzech nagich więźniów kona jeszcze na posadzce bunkra głodowego. Ojciec Kolbe siedzi oparty o ścianę i modli się. Jego twarz promienieje spokojem, bo wszystko już się wykonało. Przez dwa tygodnie karmił współskazańców modlitwą i Różańcem. Podtrzymywał ich na duchu, spowiadał, przygotowywał na śmierć. Intonował pieśni maryjne, które rozchodziły się także po innych celach, zamieniając miejsce kaźni w kaplicę. Kat wchodzi, by dobić ojca Maksymiliana zastrzykiem. A on jak baranek sam podaje mu lewe ramię, szepcząc swoje ostatnie Zdrowaś...
Rozważanie
„A [nawet] za człowieka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć tylko z największą trudnością” (Rz 5, 7). A co dopiero za nieznajomego? Święty Maksymilian nie znał przecież Franciszka Gajowniczka po ludzku, lecz znał go w Chrystusie. Znał go w Bogu, w którym wszyscy jesteśmy braćmi: „Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci” (1 J 3, 16). Jezus błaga nas, byśmy miłowali się wzajemnie tak, jak On sam nas umiłował, to znaczy z szaloną bezinteresownością. To właśnie jest szczyt miłości, do której wszyscy zostaliśmy stworzeni.
Cytat: Kto kocha Niepokalaną ofiarnie, ten się zbawi, uświęci i innym do uświęcenia dopomoże.
Modlitwa
Maryjo, Matko Pięknej Miłości, odkryj sercom zranionym duchem tego świata oblicze prawdziwej miłości. Prosimy Cię, byś sama przyszła kochać w nas tak jak kocha Bóg: bezinteresownie, bezgranicznie i bez zastrzeżeń.
Przeczytaj dłuższy fragment „Drogi do pokoju” »
Polecamy książkę Wydawnictwa PROMIC: "Droga do pokoju. Codzienność ze św. Maksymilianem Marią Kolbem" »
Scena z życia św. Maksymiliana, krótkie rozważanie, fragment jego pism i wreszcie - postanowienie. I tak krok po kroku, a raczej rozdział po rozdziale kroczymy wraz z nim drogą ku Panu. Pełna pasji biografia świętego, przeplatana anegdotami, mająca moc odmieniania życia.
opr. ac/ac
