„Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle…” Pan Jezus głosił swoją naukę w publicznych przemówieniach, kierując ją do wszystkich, którzy chcieli słuchać. Tym niemniej, o niektórych sprawach nauczał tylko w wąskim gronie Apostołów, czasami wymagając od nich dyskrecji. Ta roztropność pedagogiczna nie jest manipulacją ani przejawem strachu. Pan zdaje sobie sprawę, że bez odpowiedniego przygotowania czy późniejszego wyjaśnienia Jego słowa mogą być błędnie odczytane. Ostatecznie cała Jego nauka ma dotrzeć do wszystkich, a dozuje ją właśnie po to, aby została dobrze zrozumiana w całości.

Słowa Jezusa są nie tylko wyrazem Jego roztropności w konkretnym momencie, ale pokazują nam sposób, w jaki Bóg mówi do człowieka w każdym czasie. Bóg jest dyskretny, mówi do człowieka po cichu. Jako swoje narzędzie wybiera plemię pasterskie, które formuje mały naród, o lokalnym znaczeniu, który nigdy nie odegra większej roli w wielkiej grze starożytnych mocarstw. W tym narodzie Bóg staje się człowiekiem, przez wiele lat wie o tym ledwie kilka osób. Także działalność publiczna Jezusa, ze wszystkimi cudami i mowami do wielotysięcznych tłumów, dzieje się na marginesie głównego nurtu wydarzeń. Nawet zmartwychwstając Pan Jezus działa tak, jakby chciał uczynić jak najmniej hałasu.

Do każdego z nas mówi po cichu i w ciemności. Nie chodzi o mrok grzechu, ale raczej zasłonę, która sprawia, że nasza rozmowa z Bogiem jest osobista. Mówi do nas w modlitwie, szczególnie modlitwie myślnej, mówi do nas w rachunku sumienia. Nie krzyczy, nie oślepia światłem swej prawdy. Bywa, że  oczekujemy, iż modlitwa dostarczy nam nadzwyczajnych przeżyć. Czasami Bóg nam je daje, aby nam pomóc, ożywić naszą duszę. Ale to nie jest zwyczajny sposób Jego działania. Starajmy się usłyszeć, gdy do nas szepcze.

Równocześnie Pan Jezus mówi uczniom, że to co usłyszeli na ucho mają przekazywać głośno i otwarcie, choć co do niektóry spraw muszą poczekać aż do zmartwychwstania. My również jesteśmy wezwani, aby głosić Ewangelię „na dachach”. Wcześniej jednak musimy wiedzieć, co mamy głosić. Najpierw sami potrzebujemy spotkać Jezusa w osobistej modlitwie, aby móc dzielić się Jego prawdą i miłością z innymi.