20
października
czwartek
Wspomnienie św. Jana Kantego, prezbitera
Rok liturgiczny: C/II
Pierwsze czytanie:
Ef 3, 14-21
Psalm responsoryjny:
Ps 33 (32), 1-2. 4-5. 11-12. 18-19 (R.: por. 5b)
Werset przed Ewangelią:
Flp 3, 8b-9a
Ewangelia:
Łk 12, 49-53

Patroni:

Liturgia na dzień 2022-10-20:

Pierwsze czytanie

Ef 3, 14-21
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan

Bracia:

Zginam kolana moje przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi, aby według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego, by potężnie wzmocnił się wewnętrzny człowiek. Niech Chrystus zamieszka przez wiarę w waszych sercach; abyście w miłości zakorzenieni i ugruntowani, wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem, czym jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość, i poznać miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę, abyście zostali napełnieni całą Pełnią Boga.

Temu zaś, który mocą działającą w nas może uczynić nieskończenie więcej niż to, o co my prosimy czy rozumiemy, Jemu chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia wieku wieków! Amen.

Psalm responsoryjny

Ps 33 (32), 1-2. 4-5. 11-12. 18-19 (R.: por. 5b)
Pełna jest ziemia łaskawości Pana

Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, *
prawym przystoi pieśń chwały.
Sławcie Pana na cytrze, *
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.

Pełna jest ziemia łaskawości Pana

Bo słowo Pana jest prawe, *
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość, *
ziemia jest pełna Jego łaski.

Pełna jest ziemia łaskawości Pana

Zamiary Pana trwają na wieki, *
zamysły Jego serca przez pokolenia.
Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem, *
naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.

Pełna jest ziemia łaskawości Pana

Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.

Pełna jest ziemia łaskawości Pana

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Flp 3, 8b-9a
Alleluja, alleluja, alleluja

Wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci,
bylebym pozyskał Chrystusa i w Nim się znalazł.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Łk 12, 49-53
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął. Chrzest mam przyjąć, i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie.

Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie podzielonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej».

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

„Przyszedłem ogień rzucić na ziemię” (Łk 12,49)

ks. Waldemar Turek ks. Waldemar Turek

Obraz ognia przywołuje na myśl Zesłanie Ducha Świętego. Ogień Bożej miłości, który Jezus przynosi na ziemię, jest mocą oczyszczającą, niszczącą stary świat pełen grzechu i eliminującą wszystko to, co przeszkadza ludziom być prawdziwymi dziećmi Bożymi i braćmi dla wszystkich, których spotykają w swoim codziennym życiu. Ten sam ogień jest jednocześnie mocą odnawiającą, tworzącą nową rzeczywistość, przemieniającą i zapalającą nasze życie pragnieniem piękna, dobra i prawdy.

Zdajemy sobie sprawę z tego, że niekiedy miłość i życie mówią dwoma różnymi językami. Św. Paweł apostoł nawiązuje do tego w dzisiejszym pierwszym czytaniu z Listu do Efezjan: „Zginam kolana moje przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi, aby według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego, by potężnie wzmocnił się wewnętrzny człowiek” (3,14). Ogień Ducha wzmacnia człowieka wewnętrznego i ma tak wielką moc, że jest w stanie pomóc mu pokonać różne trudności, na jakie napotyka w życiu.

Ogień Ducha Świętego, o jakim Jezus dzisiaj mówi, zmienił doprawdy i zmienia ciągle świat w sposób radykalny. Najpierw przemienił apostołów, którzy z ludzi lękliwych stali się odważnymi głosicielami prawdy Chrystusowej i przelali za nią krew. Później przemienił wielu innych męczenników i wyznawców, którzy swoim życiem, postępowaniem, czynami miłosierdzia zaświadczyli o Ewangelii.

Ogień Ducha Świętego przemienia także w naszych czasach wielu chrześcijan i daje siłę tym, którzy nie chcą iść na kompromis, zwłaszcza w sprawach istotnych dla naszej religii chrześcijańskiej, próbując bronić tego, co dla niej rzeczywiście ważne i co stanowi jej kwintesencję.

„Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam” (Łk 12,51). Dzisiaj jesteśmy świadkami społeczeństw pod wieloma względami podzielonych nie tylko w sferze politycznej, ale także religijnej, zwłaszcza gdy chodzi o sprawy moralności. Wybór Jezusa, jasny, zdecydowany, wyraźnie opowiadający się za Ewangelią w całości, może powodować rozłamy, ale jednocześnie będzie głosem za Prawdą, której trzeba bronić. Nie można wybierać z Jego nauczania tego, co jest dla nas łatwe i nie wiąże się z cierpieniem i potrzebą wyrzeczeń, a odrzucać to, co jest trudne i więcej nas kosztuje.

Ten ogień Ducha Świętego jest ciągle rzucany na ziemię, bo ciągle w świecie są nowe wyzwania. Nasz narodowy wieszcz C. K. Norwid pisał swego czasu o nie skończonej jeszcze dziejów pracy i o nie przepalonym jeszcze globie sumieniem… Mamy ciągle wiele do zrobienia, zarówno jako wspólnota wierzących w Chrystusa, jak i każdy z nas pojedynczo. Starajmy się dzisiaj otwierać nasze serca i nasze umysły na ten oczyszczający ogień...