„Gdy przyjdzie Paraklet”. Niejeden z nas zdumiał się pewnie, gdy w czasie Liturgii Słowa usłyszał o Paraklecie, przyzwyczajeni bowiem jesteśmy do Ducha Świętego Pocieszyciela. Rzeczywiście, zupełnie niedawno nasi bibliści i liturgiści zaproponowali, a biskupi tę sugestię przyjęli, aby w Lekcjonarzu zamiast Pocieszyciela, pojawił się właśnie Paraklet. Uznano, że Pocieszyciel zubaża znaczenie greckiego terminu Paraklet, który, owszem, oznacza Pocieszyciela, ale również Obrońcę, Adwokata, Ducha Prawdy, Kogoś, kto uzdalnia do dobra. Więcej, na gruncie chrześcijańskim Paraklet, to Ktoś, kto przemienia nas w Jezusa – przebóstwia nas! Dzięki Parakletowi, mówiąc obrazowo, mamy szansę tak upodobnić się do Syna Bożego, że gdy staniemy przed bramą nieba św. Piotr „pomyli się” i „weźmie nas za Jezusa”, wpuszczając tym samym do raju.

„On zaświadczy o Mnie”. Otrzymujemy Ducha Świętego Parakleta po to więc, aby wypełnić naszą misję: zbawić się, czyli otrzymać mieszkanie, które Jezus przygotował dla nas w niebie (por. J 14, 2) i dać o Jezusie świadectwo: w Judei, w Samarii, i aż po krańce świata (por. Dz 1, 8). Po raz pierwszy otrzymaliśmy Parakleta w momencie chrztu świętego (dla naszego uświęcenia), każde więc dobro, które czynimy jest Jego owocem. Po raz drugi otrzymaliśmy Parakleta w sakramencie bierzmowania, dla głoszenia Jezusa światu. Dlaczego w nas nie działa? – można by zapytać. Dlaczego ten sakrament nazywany jest potocznie sakramentem pożegnania z Kościołem? Dlatego, że jak słusznie ktoś zauważył, do wielu znaczeń słowa Paraklet należałoby dodać jeszcze to jedno – jest gentelmanem! Nie przychodzi tam, gdzie go nie chcą i do nikogo na siłę się nie wprasza. Do tego stopnia szanuje naszą wolność, że nie uczyni niczego wbrew nam. Pierwszym warunkiem naszego uświęcenia i naszej odwagi w dawaniu świadectwa o Jezusie jest pozwolić Parakletowi w nas działać.

„Duch Prawdy”. To Jego właśnie Ducha Prawdy, boi się szatan (ojciec kłamstwa i zabójca, por. J 8, 44), to Jego nie potrafi znieść, a w konsekwencji również tych, w których Duch Prawdy żyje i działa. Od samego więc początku będzie chrześcijan oskarżał i zabijał, za to, że wykradli ciało Jezusa, że podpalili Rzym, że szerzą ciemnotę, że kobietom gotują piekło, itd. W konsekwencji chrześcijanie są i dzisiaj najbardziej dyskryminowaną i prześladowaną religią na świecie: każdego roku ginie około 150 tysięcy naszych braci i sióstr! Skąd ta nienawiść? Do naszej rodaczki, która samotnie opływała ziemię, podszedł w jednym z portów mężczyzna, by powiedzieć jej, że ją nienawidzi. Gdy zapytała go dlaczego, bo nigdy wcześniej się nie spotkali, odpowiedział, że za to właśnie, co robi, a czego on nie może … Skąd nienawiść do chrześcijan? Że kierowani Duchem Prawdy żeglujemy ku Światłu, ku Życiu, ku Szczęściu, czego zły już nie może.