Znaleziono 1594 wyników
Ciemne, krwawe łzy na maryjnym obrazie. Mija 75 lat od Cudu Lubelskiego
Była niedziela, 3 lipca 1949 roku. W archikatedrze lubelskiej grupa osób zauważa ciemne, krwawe łzy spływające z obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Zaalarmowany wikariusz potwierdza później pisemnie to, co widzieli wierni, a do Lublina zaczynają płynąć tłumy, co spotyka się z ostrą reakcją komunistów. Wydarzenia z archikatedry nazwano Cudem Lubelskim, a dla upamiętnienia ich 75. rocznicy w Lublinie trwają Dni Maryjne.
Nieomylność w wierze obowiązkiem nas wszystkich?
Wkrótce po opublikowaniu felietonu na temat dogmatu o nauczycielskiej nieomylności biskupa Rzymu ktoś bardzo przytomnie mnie zapytał: „Po co w ogóle ten dogmat, skoro orzeczeń papieskich ex cathedra było w całej historii Kościoła zaledwie kilka razy? A nawiązując do innego felietonu, zapytam jeszcze: Co takiego jest do kontemplowania w dogmacie o nieomylności papieża?” – pisze o. Jacek Salij OP.
Kiedy Kościół kojarzy się raczej negatywnie
Tak, prawda jest właśnie taka: Kościół jest niezasłużonym darem Bożym dla nas. Darem Bożym jest przecież to, że zostaliśmy ochrzczeni, że możemy karmić się Jego Ciałem, że mamy dostęp do słowa Bożego oraz do Ofiary, jaką złożył On na krzyżu, że przemienia On nas w jedno z Sobą – pisze o. Jacek Salij OP, felietonista Opoki.
W krzyżu cierpienie, w krzyżu zbawienie...
Autorem tej pieśni jest ks. Karol Antoniewicz, który o cierpieniu wiedział bardzo wiele. Był szczęśliwym mężem i ojcem, ale utracił kolejno wszystkie pięcioro dzieci, a na koniec – miał wtedy zaledwie 32 lata – umarła mu żona. Inny na jego miejscu zapewne by się załamał, może nawet zacząłby Bogu bluźnić.. – pisze w felietonie przed świętem Podwyższenia Krzyża Świętego o. Jacek Salij OP.
Autor tej pieśni stracił pięcioro dzieci i żonę. Zamiast obrażać się na Boga, napisał: w krzyżu cierpienie, w krzyżu zbawienie
Autorem tej pieśni jest ks. Karol Antoniewicz, który o cierpieniu wiedział bardzo wiele. Był szczęśliwym mężem i ojcem, ale utracił kolejno wszystkie pięcioro dzieci, a na koniec – miał wtedy zaledwie 32 lata – umarła mu żona. Inny na jego miejscu zapewne by się załamał, może nawet zacząłby Bogu bluźnić – pisze w felietonie przed świętem Podwyższenia Krzyża Świętego o. Jacek Salij OP.
Dlaczego tak trudno nam się nawrócić, czyli rzecz o syndromie starego kawalera
„Ludzie obracający się przez długi czas na obrzeżach Kościoła, stają się podobni do starych kawalerów, którzy często są bliscy ożenku, ale jakoś nigdy nie mają odpowiedniego nastroju”. Spostrzeżenie to – tak trafne – zapisał człowiek, który po iluś tam latach poszukiwań poprosił o chrzest jako dojrzały 37-letni mężczyzna – pisze o. Jacek Salij OP, felietonista Opoki.
