Znaleziono 5702 wyników
Napędzany bluźnierstwem walec rozpędza się – to właśnie prawdziwe, ohydne oblicze „kultury tolerancji”
Dyskusja na temat pseudoartystycznych wyobrażeń uderzających bezpośrednio w chrześcijan, takich jak parodia Ostatniej Wieczerzy będzie wracać raz za razem. „Tolerancyjna” kultura nie może znieść tego, że inni myślą i czują inaczej i będzie nieustannie prowokować, szokować, uderzać w czułe punkty. Im bardziej dosadnie, im bardziej boli innych, tym lepiej, według wyznawców „tolerancjonizmu”. Wszyscy muszą ich tolerować – oni zaś – nie tolerują nikogo.
Polski ksiądz z Charkowa: nasze duszpasterstwo sprowadza się do jednego: do bycia
„Wojna uczy mnie większej otwartości i ogromnej cierpliwości. Nie mogę się śpieszyć, gdy ktoś przyjdzie wypłakać się, powiedzieć o jakiejś trudnej sytuacji, o utracie kogoś bliskiego, czy o kimś z rodziny, kto jest w niewoli” – mówi ks. Wojciech Stasiewicz. Polski kapłan posługuje w Charkowie, gdzie kieruje diecezjalną Caritas Spes, która swym zasięgiem obejmuje też tereny przyfrontowe.
„Kpina z realizacji podstawy programowej”. Rzecznik związku katechetów ostro o rozporządzeniu MEN
„Jeżeli sprawy będą szły w tak stachanowskim tempie, to niedługo spodziewajmy się rozporządzeń w kwestii zakazu organizacji jasełek, wigilii klasowych, a może i zdejmowania krzyży w szkołach, co już zaczęły sondować w urzędach publicznych władze Warszawy” – mówi Dariusz Kwiecień, członek zarządu i rzecznik Stowarzyszenia Katechetów Świeckich
Chrześcijaństwo się jeszcze na dobre nie zaczęło
W wierszu pt. „Tyle wieków” ks. Jan Twardowski napisał, że chrześcijaństwo „się jeszcze na dobre nie zaczęło”. Poeta chciał być może odciąć się w ten sposób od pojawiających się w przestrzeni publicznej oczekiwań na rzekomo nadchodzący już koniec Kościoła i chrześcijaństwa – pisze felietonista Opoki, o. Jacek Salij OP.
„Byłem tak słaby, że wygodniej było mi leżeć krzyżem na ziemi”. Sto lat temu Stefan Wyszyński przyjął święcenia kapłańskie
Sto lat temu, 3 sierpnia 1924 roku, kleryk Stefan Wyszyński przyjął w katedrze we Włocławku święcenia kapłańskie. Po latach, już jako Prymas Polski, wspominał: „Gdy przyszedłem do katedry, stary zakrystian, pan Radomski, powiedział do mnie: «Proszę księdza, z takim zdrowiem to chyba raczej trzeba iść na cmentarz, a nie do święceń»”.
Ona: gorliwa katoliczka. On: ateista, antyklerykał. Po śmierci żony nawrócił się i... został dominikaninem
Historia tego francuskiego małżeństwa opowiada o wielkiej miłości katoliczki i antyklerykała i tajemniczym działaniu łaski Bożej. Bo gdyby nie miłość, ona nie byłaby dzisiaj kandydatką do wyniesienia na ołtarze, a on – zadeklarowany antyklerykał i ateista – nie przeżyłby głębokiego nawrócenia i nie wstąpił do dominikanów…
