Znaleziono 2785 wyników
Wojownicy Maryi to ruch powołany przez Matkę Bożą! Joanna Bątkiewicz-Brożek o fenomenie wspólnoty
Wojownicy Maryi to nie tylko ruch religijny – to wspólnota mężczyzn, którzy postanowili stawić czoła współczesnym wyzwaniom duchowym. Często oskarżani o ekstremizm, a nawet nazywani sektą, z odwagą głoszą potrzebę modlitwy i nawrócenia, stając się żywym świadectwem wiary. Przemierzając Polskę, Joanna Bątkiewicz-Brożek autorka książki „Wojownicy Maryi. Rycerze Apokalipsy”, poznała ich historie, które okazały się nie tylko inspiracją, ale także jednym z najbardziej przejmujących doświadczeń w jej dziennikarskiej karierze.
Odnowa liturgiczna to nie eksperymentatorstwo. Nie tego chciał sobór – zauważa o. Jarosław Kupczak OP
Liturgiczne eksperymentatorstwo nie ma nic wspólnego z soborowym aggiornamento. Jest zrozumiałe, że część wiernych tego nie akceptuje, zwracając się ku liturgii trydenckiej. Nie może to jednak oznaczać negowania Vaticanum II i właściwie rozumianej odnowy liturgicznej, zauważa dominikanin w kolejnym tekście z sympozjum „Przyszłość Kościoła katolickiego”.
Lekarz zalecał aborcję. W dniu beatyfikacji Ulmów dziecko urodziło się zdrowie. Postulator o szansach na kanonizację
Czekam na skonsultowanie pewnej konkretnej historii dziecka, u którego jeszcze pod sercem matki wykryto poważne schorzenie. Lekarz zalecił aborcję. Rodzice, dowiedziawszy się o rodzinie Ulmów, zaczęli się modlić za ich wstawiennictwem. Dokładnie w dniu ich beatyfikacji, dziewczynka urodziła się zupełnie zdrowa – relacjonuje ks. Witold Burda, postulator procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego bł. rodziny Ulmów.
Przerażająca praktyka w szpitalach. Ciało zmarłego dziecka nigdy nie jest „odpadem medycznym”!
Praktyka szpitalna w Polsce, jeśli chodzi o postępowanie w przypadku dzieci urodzonych martwo, przeraża brakiem empatii i poszanowania godności człowieka – zarówno dziecka, jak i jego rodziców. Czy jest szansa, aby ten stan uległ zmianie? A co z nauczaniem i praktyką Kościoła, jeśli chodzi o pogrzeb takiego dziecka?
Napędzany bluźnierstwem walec rozpędza się – to właśnie prawdziwe, ohydne oblicze „kultury tolerancji”
Dyskusja na temat pseudoartystycznych wyobrażeń uderzających bezpośrednio w chrześcijan, takich jak parodia Ostatniej Wieczerzy będzie wracać raz za razem. „Tolerancyjna” kultura nie może znieść tego, że inni myślą i czują inaczej i będzie nieustannie prowokować, szokować, uderzać w czułe punkty. Im bardziej dosadnie, im bardziej boli innych, tym lepiej, według wyznawców „tolerancjonizmu”. Wszyscy muszą ich tolerować – oni zaś – nie tolerują nikogo.
