Wyszukano wyników: 878
Jaki obraz Kościoła wyłania się z syntez synodalnych?
Kościół potrafiący odpowiedzieć na wyzwania współczesnego świata, ofiarujący ludziom „raczej doświadczenie zbawienia niż doktrynę”, będący „schronieniem dla osób zranionych i złamanych, a nie instytucją dla doskonałych” – to niektóre z postulatów, które znalazły się w dokumencie roboczym etapu kontynentalnego Synodu Biskupów 2021-2024, ogłoszonym 27 października br. w Watykanie. Zebrane w czasie diecezjalnej fazy procesu synodalnego opinie wiernych wskazują na potrzebę zastąpienia klerykalizmu współuczestnictwem i współodpowiedzialnością wszystkich ochrzczonych. Wyrażają przekonanie, że „jeśli Kościół nie będzie synodalny, nikt nie będzie się czuł w nim naprawdę u siebie”.
Tegoroczne pielgrzymowanie na Jasną Górę błaganiem o pokój
Tegoroczne piesze pielgrzymowanie na Jasną Górę jest wielkim błaganiem o pokój zwłaszcza dla Ukrainy – mówi Izabela Tyras, dyrektor biura prasowego Jasnej Góry. W okresie wakacyjnym Polacy pielgrzymują do wielu sanktuariów, wśród których szczególne miejsce zajmuje Częstochowa. W sierpniu sanktuarium maryjne na Jasnej Górze zapełnia się pątnikami różnych narodowości, nie tylko z Polski. Większość pielgrzymów przybywa pieszo w zorganizowanych grupach. Niektóre z nich, jak np. pielgrzymka warszawska, mają tradycję sięgającą ponad 400 lat.
Rusza proces beatyfikacyjny o. Józefa Andrasza. Kim był spowiednik s. Faustyny? – opowiada o. Mariusz Balcerak
Jezuita o. Józef Andrasz w „Dzienniczku” świętej siostry Faustyny jest wspominany 59 razy. Był jej pierwszym kierownikiem duchowym i ostatnim kierownikiem duchowym. Napisał pierwszą książkę o Bożym Miłosierdziu. Miał jeszcze kilka penitentek o wyraźnym rysie mistycznym, które prowadził do Jezusa z niezwykłą roztropnością. Mógłby być patronem kierowników duchowych, na których jest dzisiaj wielkie zapotrzebowanie – uważa wicepostulator procesu beatyfikacyjnego o. Andrasza, o. Mariusz Balcerak SJ.
Modlimy się i robimy kanapki – zakony na Ukrainie służą ludności
Pierwszy dzień był najtrudniejszy, to był szok, wybuchła panika, ludzie ustawiali się w kolejkach po jedzenie, leki, benzynę, ale już pod wieczór się uspokoiło. A następnego dnia zrozumiałyśmy, że trzeba nauczyć się żyć w warunkach wojennych, i podjęłyśmy konkretne prace. Bo jak się nic nie robi jest strasznie. I ciągle się modlimy – siostra Franciszka Tumanevych ze Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu, która pracuje w Żytomierzu na Ukrainie, opowiada o codzienności w kraju, ogarniętym wojną i o pomocy, której udzielają zakonnice ludności cywilnej i szykującym się do obrony cywilnej rodakom.
Nowości w serwisie
- Małopolskie: zerwany dach kościoła i blisko 500 osób ewakuowanych w wyniku gwałtownej burzy
- Naturalne źródła świętości Maryi
- Chcesz być mądrym czy prostaczkiem?
- „To nie zlepek komórek, ale człowiek”. Ulicami Gniezna przeszedł Marsz dla Życia i Rodziny
- Ataki izraelskich kolonistów na chrześcijańską wioskę na Zachodnim Brzegu. Palestyński biskup: mogą robić, co chcą
- Warszawa: chłopczyk w Oknie Życia u loretanek
- Portugalia: w 2025 r. pożary strawiły obszar trzy razy większy niż rok wcześniej
- Papież wezwał do modlitwy o pokój i za tych, którzy cierpią z powodu wojen i przemocy
- Leon XIV: Aby żyć wiecznie, trzeba służyć życiu
- USA: już 129 ofiar śmiertelnych powodzi w Teksasie. 170 osób uznanych za zaginione
