Orędzie na Światowy Dzień Pokoju: Wyrzeczenie się przemocy

Po raz pierwszy obchodzono go z inicjatywy bł. Pawła VI w roku 1968. Franciszek zaczyna swe przesłanie noworocznymi życzeniami dla wszystkich ludów i narodów świata, szefów państw i rządów, a także zwierzchników religijnych: „Oby od szczebla lokalnego i powszedniego aż po światowy wyrzeczenie się przemocy stało się charakterystycznym stylem naszych decyzji, naszych relacji, naszych działań, polityki we wszystkich jej formach” – pisze Ojciec Święty.

Przedstawiając jego orędzie dziennikarzom w watykańskim biurze prasowym abp Silvano Tomasi, członek Papieskiej Rady „Iustitia et Pax”, a wcześniej przez wiele lat stały obserwator Stolicy Apostolskiej przy urzędach Organizacji Narodów Zjednoczonych w Genewie, powiedział:

„Brak pokoju nie wyraża się jedynie w wojnie, ale także w wielu różnych zachowaniach naznaczonych przemocą. A przemoc rodzi się w sercu człowieka, szerzy się w rodzinie. Przemocy służy handel bronią, a kulminacją tego są wojny między państwami. Dziś toczy się kilkanaście wojen. W Jemenie, Syrii, w Sudanie Południowym, by wspomnieć tylko o niektórych. Jednakże jeśli popatrzymy pod względem procentowym na liczbę konfliktów po II wojnie światowej, to możemy stwierdzić, że mamy do czynienia ze stałym ograniczaniem skali przemocy. W pewnym sensie są więc powody do umiarkowanego optymizmu. Można mieć nadzieję, że dzięki naszej współpracy w promowaniu rezygnacji z użycia przemocy da się osiągnąć konkretne rezultaty w społeczeństwie”.

W orędziu na Światowy Dzień Pokoju Papież pyta: „Czy przemoc pozwala osiągnąć trwałe i wartościowe cele?”, po czym odpowiada: „Reagowanie przemocą na przemoc prowadzi w najlepszym wypadku do przymusowej migracji i ogromnego cierpienia, ponieważ znaczne zasoby przeznaczane są na cele wojskowe, zamiast zaspokajać codzienne potrzeby ludzi młodych, rodzin w trudnej sytuacji, osób starszych, chorych, zdecydowanej większości mieszkańców świata”. Ojciec Święty przypomina, że „również Jezus żył w czasach przemocy”. „Głosił On bezwarunkową miłość Boga, który przyjmuje i przebacza, a swoich uczniów nauczał, by miłowali nieprzyjaciół (por. Mt 5, 44)”.

„Jego propozycję wyrzeczenia się przemocy” ponawiali w naszych czasach Benedykt XVI, Matka Teresa czy Jan Paweł II. „Zastanawiając się nad wydarzeniami z 1989 r. w encyklice «Centesimus annus» (1991 r.), mój poprzednik wskazał – pisze Ojciec Święty – że epokowa zmiana w życiu ludów, narodów i państw dokonuje się poprzez «walkę pokojową, która posługuje się jedynie bronią prawdy i sprawiedliwości. Niech ludzie nauczą się walczyć o sprawiedliwość bez uciekania się do przemocy, wyrzekając się walki klas w sporach wewnętrznych i wojny w konfliktach międzynarodowych» – wzywał [ten] święty Papież Jan Paweł II.

Franciszek podkreśla ponadto, że „przemoc jest znieważaniem imienia Boga” i nie można jej łączyć z religią. A skoro „przemoc bierze początek w ludzkim sercu”, „polityka wyrzeczenia się przemocy musi zaczynać się w murach domowych, aby następnie rozprzestrzeniać się na całą rodzinę ludzką”. Ewangeliczne Błogosławieństwa z Kazania na Górze winny stać się „również programem i wyzwanim dla zwierzchników politycznych i religijnych” czy „mediów całego świata”. W swoim orędziu Ojciec Święty zapewnia, że Kościół katolicki będzie wspierał wszelkie wysiłki „budowania pokoju przez aktywne i twórcze wyrzeczenie się przemocy”. Właśnie 1 stycznia 2017 r., w Światowy Dzień Pokoju, rozpocznie działalność także na tym polu nowa watykańska Dykasteria ds. Integralnego Rozwoju Człowieka.

ak/ rv