Życie na ziemi jest tylko wstępem do niepojętej i nieskończonej rzeczywistości

Kardynał mówił także o tym, iż świętość nie jest zarezerwowana dla nielicznych - "Apokaliptyczna wizja wieczności tchnie wielką nadzieją. Św. Jan odsłania bowiem przed nami „wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodui wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem” (Ap 7, 9). Świętość, czyli życiew Bogu na wieki, nie jest zarezerwowane dla nielicznychi wybranych. Świętość jest powołaniem każdego człowieka jako dziecka Bożego. Wprawdzie Kościół ogłasza błogosławionymi i świętymi tylko niektórych spośród swoich synów i córek, ale to właśnie oni dzięki heroicznemu przeżywaniu wiary, nadziei i miłości zachęcają nas, byśmy również – na miarę naszych sił – starali się kochać i służyć Bogu i bliźnim, czyli kroczyć drogą prowadzącą do świętości."

Nawiązując do miejsca, kard. Dziwisz powiedział: "Dzisiaj, w uroczystość Wszystkich Świętych, dziękujemy przede wszystkim za przykład świętości, jaki nam pozostawił Jan Paweł II. Na naszych oczach, po odejściu do domu Ojca pasterza, którego nazywaliśmy Piotrem naszych czasów, w krótkim czasie urzeczywistniło się wołanie ludu Bożego, wyrażone w dwóch słowach: Santo subito. Świętość stanowiła syntezę tego wszystkiego, kim Jan Paweł II był, czego dokonał, jak kochał i jak służył. W osobie świętego Papieża Kościół trzeciego tysiąclecia wiary chrześcijańskiej, a więc my wszyscy otrzymaliśmy szczególnego przewodnika, a także patrona i orędownika naszych spraw u tronu Bożego. Św. Jan Paweł II żył Ewangelią, żył ewangelicznymi „błogosławieństwami”, które znalazły wyraz w jego duchowej postawie, w jego zaangażowaniu, w jego miłości i służbie.

Dziś przypada siedemdziesiąta pierwsza rocznica święceń kapłańskich Karola Wojtyły. Również ta rocznica budzi w naszych sercach uczucia wdzięczności wobec Boga, który przyrzekł swemu ludowi: „dam wam pasterzy według mego serca” (Jr 3, 15). Jan Paweł II był kapłanemi pasterzem według Serca Bożego, służąc gorliwie wspólnocie Kościoła. Jego służba trwa nadal, bo nie przestaje nas inspirować, nauczać, prowadzić."

Na zakończenie kard. Dziwisz wezwał do modlitwy: Powierzajmy miłosiernemu Bogu wszystkich naszych drogich zmarłych, by oglądali Go twarzą w twarz, by stali się świętymi przed Jego świętym obliczem. Prośmy
o orędownictwo u Bożego tronu wszystkich Świętych, wszystkich naszych braci i sióstr, którzy „zasnęli z nadzieją zmartwychwstania i zostali dopuszczeni do oglądania Bożej światłości”. Obyśmy i my znaleźli się w ich gronie i chwalili na wieki miłosierdzie Boga."