Chyba niewielu ludzi w historii wywarło tak wielki wpływ na czasy w których żyli. Wydarzenie sprzed 40 lat, czyli wybór Kardynała Karola Wojtyły na Papieża zmieniło na trwałe Kościół, świat i Polskę.
Owoce pontyfikatu Jana Pawła II były widoczne już za jego życia, a w pełni zajaśniały, kiedy 15 lat temu odszedł do domu Ojca. Wtedy świat bardziej sobie uświadomił kim był Karol Wojtyła oraz ile mu zawdzięcza. Widać to było na pamiętnych transparentach, których przesłanie powtarzane jest do dzisiaj: Santo subito.
Można powiedzieć nawet więcej: był uważany za świętego jeszcze za życia, a zaraz po śmierci przyzywany w modlitwie. Co stanowiło tajemnicę jego świętości? Można jej było doświadczyć zarówno w jego relacji do Boga, jak i w stosunku do drugiego człowieka. Miłość była naczelnym motywem jego postępowania. Z niej płynęło poszanowanie każdej osoby. Karol Wojtyła stanowił osobę „całościową”, był studentem, robotnikiem, poetą, aktorem, profesorem, biskupem, kardynałem i papieżem. Charakteryzował się wielką pracowitością, chociaż nigdy się nie śpieszył. Przyjmując cierpienie w ostatnich latach złożył wielkie świadectwo, że życie ma wartość do końca. Świętość Jana Pawła II wyrażała się w braku strachu przed prawdą, oraz ukazywaniu jej w sposób pozytywny, zawsze z wielkim szacunkiem dla innych.
Pontyfikat Jana Pawła II wciąż jest dla nas wielkim zaproszeniem do dobrego i uczciwego życia, do troski o jakość człowieczeństwa i rozwój we wszystkich jego wymiarach, do pielęgnowania szlachetnych pragnień, do męstwa i odwagi w stawianiu sobie wymagań, do podejmowania odpowiedzialności za innych oraz zaangażowania wielkim sercem w budowanie lepszego świata. Kult i pamięć o Janie Pawle II to poniesienie w konkretne życiu programu na życie, jaki pozostawił. Oddają go dwa wyrażenia: jedno z początku pontyfikatu: „Nie lękajcie się” i drugie z ostatniej pielgrzymki do Polski w 2002 roku: „Polsko, przestań się lękać”. Poprzez te słowa, obecne w tle każdego wystąpienia, spotkania i gestu Jan Paweł II pragnie odnawiać w nas poczucie, jakie kryje się w głębi ludzkiej duszy: istnieje Ktoś, kto trzyma w ręku losy świata i człowieka.
Chodzi także o to, byśmy nie pamiętali o Janie Pawle II jedynie obrzędowo, wspominając go przy okazji rocznic: urodzin i śmierci, wyboru czy kanonizacji, oraz nadając nazwy jego imienia kolejnym szkołom, placom i ulicom. Przyszłe pokolenia poznają Papieża Jana Pawła II takiego, jakim my go przedstawimy. Ważne jest, aby wiedzę o nim przekazać w sposób szeroki i mądry, a przede wszystkim twórczy, podejmując próbę przełożenia jego nauczania na codzienne realia życia osobistego i społecznego, polityki i ekonomii, nauki oraz kultury.
źródło: vaticannews.va