Chrześcijaństwo nie jest samotną wędrówką

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski. W tych krótkich słowach jest kilka ważnych wskazówek dla tych, którzy głoszą Ewangelię, także w naszych czasach. Jedną z nich jest powiązanie głoszenia Słowa Bożego z duchowym uwalnianiem. Inną – zaufanie do samego Boga, niezbędne w każdych okolicznościach, ale zwłaszcza w ewangelizacji i pracy duszpasterskiej:

Skuteczność ewangelizacji nie wynika z zasobów materialnych, ale z mocy samego Boga.

Równie istotny jest wymiar wspólnotowy Kościoła. Kościół to nie grupa „wolnych strzelców”, ale rodzina, wspólnota, w której mamy się nawzajem wspierać i uzupełniać. Dopiero taka wspólnota będzie prawdziwym świadectwem, pociągającym innych do Chrystusa.

Jezus wysyła uczniów po dwóch, aby wzajemnie się wspierali i razem świadczyli o prawdzie. Ewangelizacja rodzi się w sercu wspólnoty i nie jest indywidualnym dziełem, ale misją całego Kościoła.

Więcej w dzisiejszym komentarzu liturgicznym.