„Rodzimy czy usuwamy?”. Pomnik Pamięci Dzieci Utraconych w Józefowie ma pobudzać sumienia aborterów

Teresa Dziubak – jedna z inicjatorek budowy Pomnika Pamięci Dzieci Utraconych – doświadczyła w swoim życiu kilku poronień. I braku empatii ze strony lekarzy i położnych, kiedy płakała nad kolejnym utraconym maleństwem. „To co, rodzimy czy usuwamy” – usłyszała „na dzień dobry” w gabinecie lekarskim podczas swojej pierwszej ciąży. „I czego pani płacze, już po wszystkim. No, chyba że pani chciała tego dziecka...” – usłyszała z kolei przy poronieniu….

„Pamiętam, jak leżałam po zabiegu sunięcia martwego dziecka na szpitalnym korytarzu na dostawce. Obserwowałam, jak całą noc do gabinetu lekarskiego wchodziły pacjentki, by dokonać aborcji. Zrozumiałam wówczas, że personel medyczny, który dokonuje morderstwa na dzieciach, nie będzie z empatią podchodził do kobiety, która utraciła swoje dziecko” – mówi Opoce. „Ten brak empatii to efekt mentalności aborcyjnej, lekarze muszą stać się bezdusznymi maszynami, by móc zabijać” – dodaje.

Doświadczenie straty, nieprzeżytej żałoby, która wracała „jak bumerang”  i świadomość, że holokaust nienarodzonych dzieci wciąż trwa, doprowadziły Teresę Dziubak do idei budowy Pomnika Pamięci Dzieci Utraconych. „Nie było miejsca, gdzie moglibyśmy z mężem zapalić świeczkę, opłakać stratę. Okazało się, że takich małżeństw jest więcej….” – wspomina.

Przy parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Józefowie rodziny trzech józefowskich parafii zawiązały w 2000 roku Miedzyparafialny Komitet Budowy Pomnika Dzieci Utraconych. „Dzieło to powstało dzięki darczyńcom i ludziom dobrej woli, którym bliska jest troska o każde życie ludzkie” – mówi.

„Pomnik Pamięci Dzieci Utraconych to miejsce, w którym rodzice i bliscy będą mogli w symboliczny sposób upamiętnić swoje utracone dziecko. To także miejsce zadumy nad godnością i świętością życia ludzkiego od momentu poczęcia. Każdy człowiek zmarły, bez względu na wiek, ma prawo być pochowany z godnością i szacunkiem. Dzieci poczęte, zmarłe przed narodzeniem, do niedawna, nie miały tego prawa. Ogromna rzesza przedwcześnie zmarłych istot ludzkich, nie miała prawa do godnego pożegnania czy grobu. Rodzice tych dzieci nie mogli godnie przeżyć żałoby. To bolesne doświadczenie jest udziałem bardzo wielu rodzin. To także nasze doświadczenie” – czytamy na stronie parafii.

Pomnik zlokalizowany jest w starej części józefowskiego cmentarza w pobliżu pomnika „Ofiarom Wojny”. Wykonany marmuru karraryjskiego pomnik przedstawiał będzie 2,7-metrową Maryję – symbol macierzyństwa i nadziei, ofiarująca Bogu nienarodzone dziecko. Na granitowej płycie pomnika zostanie wyryty napis z Księgi Jeremiasza: Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię. Rzeźba stanie na tle krzyża 5-metrowego krzyża, tworząc z nim całość kompozycji, którą wykona artysta-rzeźbiarz Zbigniew Gos.

Teresa Dziubak jest przekonana, że to nie przypadek, że pomnik – z dwuletnim opóźnieniem – odsłaniany jest właśnie teraz, w czasie, gdy w Sejmie wciąż nie ustaje debata nad zabijaniem nienarodzonych dzieci.

„To wymowny znak dla społeczeństwa: będzie pobudzał sumienia tych, którzy uważają, że życie ludzkie to zlepek komórek i uświadamiał, że aborcja to zabójstwo człowieka” – wyjaśnia. „Chciałabym, żeby ten pomnik – poprzez swoją wymowę – ocalił chociaż jedno życie. Jestem przekonana, że zło ma możliwość zaistnieć, kiedy dobrzy ludzie nic nie robią. Tyle mogłam zrobić – wspólnymi siłami wybudować pomnik, który pokazuje triumf miłości nad złem – reszta należy do Boga” – mówi.

1 listopada Pomnik Pamięci Dzieci Utraconych poświęci bp Romuald Kamiński, ordynariusz diecezji warszawsko-praskiej. Wcześniej, 15 października, kiedy przypada Międzynarodowy Dzień Dziecka Utraconego w kościele Matki Bożej Częstochowskiej o godz. 18 zostanie odprawiona Msza św. w intencji poczętych dzieci i ofiarodawców.

„Duchowy” Pomnik Pamięci Dziecka Utraconego w parafii św. Jana Chrzciciela w Józefowie-Michalinie stoi już od trzech lat – co miesiąc kościele sprawowana jest Msza św. w intencji „poczętych dzieci, by mogły się urodzić i być kochane”.