Jakub Ekier

Wiersze

jednocześnie

dzień jak uśmiech
ludobójcy przy stole rokowań
dzień jak uśmiech ludobójcy przy stole rokowań
mój dzień

w katedrze

każdemu nad głowę strzelisty
kamień od nieba
w kamień zastygłe
języki ognia
zamarłe czekające

wiersz na sąsiednim torze

w nasiąkniętym nocą świetle małej stacji
mój pociąg stał twój
mignął
nie poznam cię
nie powiem że tobie
z peronu kiwały trawy