Wiersze

Zdjęcia

w brwiach
zagniewanej matki — troska
nad miarę dziecka
	barwna miękkość liści
	opadając zgrzyta
	w ustach dozorcy
śmierć — trafia kroplą
z oceanu tęsknoty
w niski próg domu
	na sznurze świtu
	mgła pieluch przesłania
	sekret Boga
w sierpniowy wieczór
ciepły spoczynek wiatru
ucieka serce
	jesień
	złota zapalczywość słońca
	nad jego siłę

Orkiestra

wygląd ma nie sarmacki
dobro bez nadęcia
życzliwość bez patosu
(choć są śmieci w pałacach)
zawsze — gdy my ufamy
a w nas się uwierzy
nie chcąc zawieść nawzajem
— dzieją się dziwne rzeczy
w imię Ojca i Syna
niekoniecznie w kościołach
by zostać solą ziemi
trzeba stać się człowiekiem

opr. mg/mg