Kard. Giovanni Canestri

Urodził się 30 września 1918 r. w Castelspinie we włoskiej diecezji Alessandria. W wieku 11 lat wstąpił do tamtejszego seminarium duchownego. Po maturze, w 1937 r., kontynuował formację w Rzymskim Wyższym Seminarium Duchownym i studiował teologię na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, uzyskując licencjat. 12 kwietnia 1941 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Po uzyskaniu dyplomu w dziedzinie obojga praw na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim i nauk humanistycznych na rzymskim uniwersytecie państwowym w 1950 r., był proboszczem w dwóch peryferyjnych parafiach Wiecznego Miasta. W 1959 r. został kierownikiem duchowym w Rzymskim Wyższym Seminarium Duchownym. Był m.in. członkiem Komisji ds. I Synodu Diecezji Rzymskiej, Komisji ds. Wychowania Młodzieży i nauczycielem religii.

8 lipca 1961 r. Jan XXIII mianował go biskupem pomocniczym (tyt. Tenedo) w diecezji rzymskiej; sakrę przyjął 30 lipca. Uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II oraz w przygotowaniu dekretu Unitatis redintegratio i deklaracji Dignitatis humanae. Był delegatem Włoskiej Akcji Katolickiej w diecezji rzymskiej. W 1965 r. utworzył ośrodek teologiczny i formacyjny dla świeckich.

7 stycznia 1971 r. Paweł VI mianował go ordynariuszem diecezji Tortona, a 8 lutego 1975 r. — arcybiskupem ad personam (tyt. Monterano) i wiceregensem diecezji rzymskiej. 22 marca 1984 r. Jan Paweł II mianował go metropolitą Cagliari, a 6 lipca 1987 r. — Genui-Bobbio. Po przyłączeniu Bobbia do diecezji Piacenza 16 września 1989 r., był metropolitą archidiecezji genueńskiej; rezygnację z tego urzędu złożył 20 kwietnia 1995 r. Kard. Canestri przyczynił się do rozwoju działalności misyjnej Kościoła genueńskiego. Z jego inicjatywy w 1992 r. została otwarta misja w Guaricano — dzielnicy nędzy w Santo Domingo.

28 czerwca 1988 r. Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej i przydzielił mu rzymski kościół tytularny św. Andrzeja della Valle.

Zmarł 29 kwietnia 2015 r. w Rzymie.

opr. mg/mg