Zakony w Polsce: Marki

Zakon powstał na podstawie Reguły św. Augustyna ok. 1250 r. w Rzymie przy kościele Santa Maria de Metro. W dobie wypraw krzyżowych poległych w obronie Ziemi Świętej rycerzy uznawano za męczenników — stąd w nazwie Zakonu „błogosławieni męczennicy". Do Krakowa kanonicy zostali sprowadzeni przez księcia Bolesława Wstydliwego w 1257 r. i osadzeni przy kościele p.w. św. Marka — stąd ich popularna polska nazwa. Ponadto posiadali klasztory na Litwie, gdzie najważniejsze było opactwo w Widzieniszkach k. Wilna. Likwidacja prowincji polskiej, ostatniej w Europie, nastąpiła w 1832 r.

Kanonicy roztaczali opiekę duchową nad rycerstwem biorącym udział w wyprawach krzyżowych, grzebali poległych rycerzy chrześcijańskich, a w wiekach późniejszych prowadzili ogólną działalność duszpasterską (szczególnie oddając się kaznodziejstwu i spowiadaniu) we własnych kościołach. Strojem zakonnym mar-ków był biały habit ze szkaplerzem, na który nakładano mucet (pelerynkę) z kapturem. Na szkaplerzu i mucecie noszono wyszyte czerwone serce z zaćwieczonym weń krzyżem. _t

opr. mg/mg