Ja to ujrzałem i daję świadectwo

Homilia / rozważanie na 2 niedzielę zwykłą roku A

Coś niezwykłego się wydarzyło, a właściwie nienormalnego. Nasze chrześcijańskie święta zagarniają, przywłaszczają sobie i, nie wiedzieć czemu, świętują dziś wszyscy - niewierzący i wyznawcy innych religii. A potem bezczelnie protestują przeciwko ich religijnej symbolice. Komuś coś się pomieszało.

Kiedy idą święta, część z nich wyrusza, żeby się bawić. Najlepiej daleko i tam, gdzie jest ciepło. Do Tajlandii lub Indonezji, na Sri Lankę i do Malezji. Wszystko to może się jednak zakończyć w mgnieniu oka...

Przeczytałem w tych dniach w jednej z gazet, że tragedia tsunami przypomniała zeświecczonym Szwedom o sacrum. Na co dzień ginie ono z pola widzenia w tym tzw. narodzie pogodnych racjonalistów i w społeczeństwie, które w dużej mierze pozbawione jest odruchów wspólnotowych. Gdy się jednak okazało, że w Europie właśnie ten niewielki naród stracił pod falami oceanu największą liczbę obywateli, w jednej chwili zachwiało się przekonanie o samowystarczalności. Okazało się, iż są problemy, których nie rozwiąże dobrze działające państwo. Co więcej, to właśnie obojętność i zachowawcza postawa rządu uświadomiły Szwedom całą bezduszność instytucji w obliczu ludzkiej tragedii. W mediach stał się nagle potrzebny głos duchownych, a ludzie przypomnieli sobie, że mają sąsiadów.

Potrzeba czasami wielkich tragedii i ludzkich dramatów, by człowiek na nowo zwrócił się w stronę Boga i zechciał posłuchać tych, co o Nim mówią. Jan Chrzciciel, o którym słyszymy w dzisiejszej Ewangelii, wychodzi ze swym świadectwem na zewnątrz. Mówi o tym, co widział i kim jest dla niego Chrystus. Tak oto Bóg dzięki jego świadectwu odsłania nam siebie.

Patrząc ha Jana Chrzciciela i myśląc o tragedii, która w jakimś stopniu stała się w ostatnich tygodniach udziałem nas wszystkich, warto odkrywać, w jaki sposób doświadczenie Boga i potrzeba solidarności z drugim człowiekiem konkretyzują się w obliczu różnych wydarzeń. W minione święta mówiło się bardzo wiele o usunięciu z życia ich Bożego wymiaru, zatarciu religijnego znaczenia. Aż tu nagle stanęliśmy wobec czegoś większego niż symbole. Usłyszeliśmy głośny płacz i wołanie, by Bóg się zmiłował i pocieszył. Czy to coś znaczy...? Niech każdy sam da sobie odpowiedź.

opr. mg/mg

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama